Η αντιγραφή απαγορεύεται
ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ,
ΕΙΝΑΙ ΔΟΣΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ,
ΒΑΣΕΙ ΤΗΣ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΠΟΨΗΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ:
«ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ; ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ»
ΕΡΩΤΗΣΗ:
Σε ποιόν προσευχόμαστε για τα θέματα αυτού του κόσμου? Το Ευαγγέλιο του Φιλίππου, λέει, πως όταν ένας μαθητής ρώτησε τον Χριστό αναφορικά με τα εγκόσμια, εκείνος του είπε: «Ζήτησε από τη Μητέρα σου, και αυτή θα δώσει σε σένα από αυτό που ανήκει σε άλλον». Τι εννοεί «…αυτό που ανήκει σε άλλον»? Είναι η Μητέρα μας το Ιερό Πνεύμα, που προσευχόμαστε σ’ αυτήν αναφορικά με τα πράγματα αυτού του κόσμου?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Ας ξεκαθαρίσουμε λίγο το θέμα: Όταν οι άνθρωποι μιλάνε για το ιερό πνεύμα της Μητέρας, δεν εννοούν την Πνευματική Μητέρα των Ψυχών για την οποία μιλάει ο Χριστός, αλλά υπονοούν μια ερπετική οντότητα, η οποία συνδέεται απόλυτα με την ύλη και με το πρωταρχικό κατωφερές σπειροειδές σκοτάδι που περιγράφει ο Ερμής ο Τρισμέγιστος:
ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 «§4. Είδα τότε ένα κατωφερές σκοτάδι γεννημένο μερικά, φοβερό και στυγνό σε σπειροειδή σχηματισμό, σαν φίδι. Είδα επίσης να μεταβάλλεται το σκοτάδι εκείνο σε μια υγρά φύση αφάνταστα ταραχώδη, από τα βάθη της οποίας έβγαινε πυρωμένος καπνός, κι άκουσα κι’ έναν ανεκλάλητο σπαρακτικό ήχο και μια άναρθρη βοή σε φωνή πυρός.»
Αυτή είναι «μεγάλη» μητέρα η οποία ταυτίζεται με το αρχετυπικό σύμβολο της θεάς Γαίας και με την γονιμότητα.
Οι ειδωλολατρικές μυθολογίες των λαών, θεωρούν την «μεγάλη μητέρα», ως την θηλυκή έκφραση που γονιμοποιείται από την ακτίνα του φωτός που φέρει ο Εωσ-φόρος, και γεννά τον κόσμο μέσα στο κοσμικό αυγό.
Στις Ασσυρο-βαβυλωνιακές παραδόσεις που αναφέρουν για το πρωταρχικό κοσμογονικό ζεύγος [Απσού (Εωσφόρος) & Τιαμάτ (κατωφερές σκότος)], συναντάμε την «μεγάλη μητέρα» στο πρόσωπο της Τιαμάτ:
ΕΝΟΥΜΑ ΕΛΙΣ: «Πινακίδα 1η : (1) Όταν ψηλά ο ουρανός δεν είχε ονομασθεί, το στέρεο έδαφος χάμω δεν είχε ειπωθεί με όνομα, το τίποτα, μόνο ο πρωταρχικός Απσού (Εωσφόρος/δημιουργός/Ιαλδαβαώθ), ο γεννήτοράς τους, και η Μουμού Τιαμάτ (το κατωφερές σκοτάδι σε σπειροειδή σχηματισμό), αυτή που τους γέννησε όλους, με τα νερά τους ανακατωμένα ένα».
Στο αρχαιότερο βιβλίο των Ανατολικών Θρησκειών, το Βιβλίο των Ντζιάν, συναντάμε την «μεγάλη μητέρα» με τη μορφή της «αιώνιας Καράνα».
ΣΤΑΝΤΖΑ 1 «§1. Η αιώνια Καράνα (=Αιτία), τυλιγμένη στα παντοτινά αόρατα πέπλα της, κοιμόταν και πάλι για επτά αιωνιότητες».
Στην μετασκευασμένη Χριστιανική θρησκεία η μεγάλη μητέρα ταυτίζεται με την Παναγία. Όταν όμως ο Χριστός μιλάει για την Μεγάλη Μητέρα, δεν εννοεί ούτε την μητέρα Του (Παναγία) ούτε το ερπετικό γονιμοποιημένο σκοτάδι ―από το φως του Εωσ-φόρου― που γέννησε την ύλη. Υποδεικνύει μια άλλη, μεγάλη Πνευματική Οντότητα, που δυστυχώς, με το πέρασμα των αιώνων, ξεχάστηκε και σβήστηκε από τη μνήμη των ανθρώπων, επειδή η πραγματική διδασκαλία του Χριστού διαστρεβλώθηκε.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν αναλύοντας σταδιακά το απόσπασμα από το Ευαγγέλιο του Φιλίππου που αναφέρει την συγκεκριμένη πληροφορία:
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΦΙΛΙΠΠΟΥ §38. «Οι Άγιοι εξυπηρετούνται από τις καταπιεστικές δυνάμεις, γιατί (οι δεύτερες) τυφλώνονται από την Ιερή Πνεύμη,* έτσι ώστε να νομίζουν πως βοηθούν έναν άνθρωπο, ενώ εξυπηρετούν τους Αγίους. Εξαιτίας αυτού, (όταν) μια μέρα ένας μαθητής ζήτησε από τον Κύριο σχετικά με ένα πράγμα του κόσμου (εγκόσμιο), αυτός του λέει: Ζήτησε από τη Μητέρα σου, και αυτή θα δώσει σε σένα από αυτό που ανήκει σε άλλον.»
*Στις Σημιτικές γλώσσες, η λέξη «Πνεύμα» είναι θηλυκού γένους, γι’ αυτό στις μεταφράσεις, το Πνεύμα, αποδίδεται ως «Πνεύμη». Στο Ευαγγέλιο των Εβραίων ο Χριστός αποκαλεί την Ιερή Πνεύμη: «Μητέρα». Στο Ευαγγέλιο του Θωμά, ο Χριστός είναι ο Πατέρας μας και η Αγία Πνεύμη (Πνεύμα) η Μητέρα μας. Στην πραγματικότητα η Αγία Πνεύμη-Μητέρα, είναι το θηλυκό τμήμα του Χριστού.
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, στο Απόκρυφο Ευαγγέλιό του, αποκαλεί την Μητέρα, Σοφία της Επίνοιας και αυτή είναι η Μητέρα του Γιαλδαβαώθ.
ΑΠΟΚΡΥΦΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΙΩΑΝΝΗ: «Και η Σοφία της Επίνοιας, που είναι ένας αιώνας, …θέλησε να γεννήσει κάτι όμοιο με αυτή, δίχως την συγκατάθεση του Πνεύματος. …Και γέννησε, παρά το ότι το πρόσωπο του αρσενικού της στοιχείου (=Χριστού) δεν το είχε εγκρίνει και δεν είχε συμφωνήσει. …Και χάρη στην ακατανίκητη δύναμη που υπάρχει μέσα της, η σκέψη της δεν παρέμεινε αδρανής, αλλά βγήκε από αυτήν ένα πλάσμα, το οποίο ήταν ατελές και διαφορετικό από αυτήν. …Και αυτό δεν έμοιαζε με την μητέρα του γιατί είχε άλλη μορφή. Και όταν είδε το αποτέλεσμα της επιθυμίας της, αυτό μεταβλήθηκε σε μορφή φιδιού με πρόσωπο λιονταριού. Και τα μάτια του έμοιαζαν με φωτιές αστραπής που ακτινοβολούσαν. …Και κάλεσε το όνομά του Ιαλδαβαώθ.»
Για να μην δημιουργούνται αμφιβολίες πως ο Ιησούς μπορεί να υπονοεί την γήινη μητέρα των ανθρώπων, παραθέτω το παρακάτω εδάφιο, όπου ο Χριστός διαχωρίζει με σαφήνεια τους υλικούς γονείς των ανθρώπων, από τους γεννήτορες του Πνεύματος και της Ψυχής:
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΘΩΜΑ 101. «(Ο Ιεσιούα λέει:) Όποιος δεν μισεί τον (γήινο) πατέρα του και την (γήινη) μητέρα του με τον τρόπο μου, δεν πρόκειται να είναι ικανός να γίνει Μαθητής μου. Και όποιος [δεν] αγαπά τον Πατέρα του και την Μητέρα του με τον τρόπο μου, δεν πρόκειται να είναι ικανός να γίνει [Μαθητής σε] εμένα. Διότι η μητέρα μου γέννησε το σώμα μου, όμως η Αληθινή [Μητέρα] έδωσε τη ζωή.»
Η Μητέρα, λοιπόν για την οποία μιλάει ο Χριστός στο Ευαγγέλιο του Φιλίππου, είναι η Ιερή Πνεύμη, η Σοφία της Επίνοιας, η Μητέρα του Γιαλδαβαώθ, του πρώτου άρχοντα*/δημιουργού ―του άρχοντα του κόσμου τούτου― η οποία βρίσκεται ΕΞΩ από το κοσμικό αυγό, στον ένατο ουρανό.**
*ΑΠΟΚΡΥΦΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΙΩΑΝΝΗ: «Αυτός είναι ο πρώτος άρχων που έλαβε μεγάλη δύναμη από την μητέρα του. Και έφυγε από κοντά της και από τους χώρους όπου γεννήθηκε. Έγινε ισχυρός και δημιούργησε για τον εαυτό του άλλους αιώνες με μια φλόγα λαμπερής φωτιάς, η οποία εξακολουθεί και τώρα να υπάρχει. Και έγινε ένα με την τρέλα του, η οποία ενυπάρχει σ’ αυτόν.»
**ΑΠΟΚΡΥΦΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΙΩΑΝΝΗ: Και αυτή (η Μητέρα) πάρθηκε επάνω, (ψηλότερα από κει που είχε πέσει) όχι στον αιώνα της, (όχι στην αρχική θέση της) αλλά υπεράνω του υιού της, ώστε να βρίσκεται στον ένατο (Ουρανό) μέχρις ότου επανορθώσει την ανεπάρκειά της».
Αυτή είναι η αποκαλούμενη Σοφία της Επίνοιας, η Πνευματική Δύναμη της οποίας εμφυσήθηκε και δημιουργήθηκαν οι Ψυχές των ανθρώπων:
ΑΠΟΚΡΥΦΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΙΩΑΝΝΗ «Και όταν η μητέρα του Ιαλδαβαώθ θέλησε να αποσύρει τη δύναμη την οποία είχε δώσει στον αρχηγό των δαιμόνων (=στον άρχοντα του κόσμου τούτου), παρακάλεσε τον Μητέρα-Πατέρα (=την Άρρητο Αρχή) των πάντων, που είναι πλήρης ελέους. Εκείνος τότε έστειλε τα πέντε φώτα κάτω, εκεί που ήταν ο τόπος των αγγέλων του αρχιδαίμονα και τον συμβούλεψαν να εκδηλώσει τη δύναμη της μητέρας του. Και είπαν στον Ιαλδαβαώθ: “Εμφύσησε στο πρόσωπό του (Αδάμ) κάτι από το πνεύμα σου και θα εγερθεί το σώμα του”. Και εκείνος εμφύσησε στο πρόσωπό του το πνεύμα, το οποίο είναι η δύναμη της μητέρας του· αυτός δεν το ήξερε αυτό, διότι βρίσκεται στην άγνοια. Και η δύναμη της μητέρας βγήκε από τον Ιαλδαβαώθ και εισήλθε στην ψυχή, την οποία είχαν διαμορφώσει κατ’ εικόνα του Ενός, ο οποίος υπάρχει εξ’ αρχής. Το σώμα κινήθηκε, απέκτησε δύναμη και ήταν φωτεινό».
Αυτή, η αποκλειστικά Πνευματική Δύναμη της Σοφίας της Επίνοιας, είναι το ΑΔΙΑΙΡΕΤΟ* (Πνευματικό) τμήμα της Ψυχής, όπως το αποκαλεί ο Πλάτωνας και δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το αρχετυπικό σύμβολο της θεάς Γαίας.
* ΠΛΑΤΩΝ ‘ΤΙΜΑΙΟΣ’ (C35a1)
«Δημιούργησε δε ο δημιουργός την ψυχή από τα εξής και ως εξής: Από την Aδιαίρετη και αιωνίως αμετάβλητη ουσία (=του Αδιαίρετου Πνεύματος της Σοφίας της Επίνοιας, που παραχωρήθηκε μέσω της Πνοής του Ιαλδαβαώθ, του θεού/δημιουργού), καθώς επίσης και από την υπάρχουσα περί τα σώματα Διαιρετή (=την διαχωρισμένη, διττή [θετική + αρνητική] ενέργεια ―συστατικό― του υλικού κόσμου), δι’ αναμείξεως δηλαδή και των δύο αυτών, είχε ουσίες και από το ένα είδος και από το άλλο.»
Αυτή λοιπόν είναι η Υπέρτατη Μητέρα απ’ την οποία προήλθαν όλες οι Ψυχές. Είναι η Σοφία της Επίνοιας, το θηλυκό κομμάτι του Ιησού και όπως αναφέρει η Αποκάλυψη, Αυτή, είναι η Νύφη που θα ενωθεί με το Αρνίο/Ιησού, όταν ανακτήσει πάλι τα χαμένα της κομμάτια που είναι οι Ψυχές των ανθρώπων.
«Ας χαίρωμεν και ας αγαλλιώμεθα και ας δώσωμεν την δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν ο γάμος του Αρνίου (Ιησού), και η γυνή αυτού (η Σοφία της Επίνοιας) ητοίμασεν εαυτήν (επανόρθωσε την ανεπάρκειά της). Και εδόθη εις αυτήν να ενδυθή βύσσινον καθαρόν και λαμπρόν· διότι το βύσσινον είναι τα δικαιώματα των αγίων. Και λέγει προς εμέ· Γράψον, Μακάριοι οι κεκλημένοι εις το δείπνον του γάμου του Αρνίου (Ιησού)». [ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΘ:7-9]
Προκειμένου ο Ιησούς να αποκαταστήσει τη βλάβη που το θηλυκό του τμήμα δημιούργησε, (γεννώντας τον Ιαλδαβαώθ) ενσαρκώθηκε ο Ίδιος στην ύλη και σταυρώθηκε για να πληρώσει τα λύτρα για την απελευθέρωση των Ψυχών/παιδιών Του.
Οι παρακλήσεις λοιπόν των ανθρώπων για τις εγκόσμιες ανάγκες τους προς την Μητέρα (=Σοφία της Επίνοιας), μπορούν και να εισακούονται και να ικανοποιούνται από Εκείνη, επειδή ως Μητέρα του δημιουργού, έχει την εξουσία να επεμβαίνει, αφού ο γιος της αναγνωρίζει μόνο την δική Της δύναμη και η επιθυμία Της μπορεί να γίνεται προσταγή του.
ΑΠΟΚΡΥΦΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΙΩΑΝΝΗ: «Και ο αλαζόνας πήρε δύναμη από την Μητέρα του. Διότι ήταν αμαθής και νόμιζε ότι δεν υπήρχε κανένας άλλος εκτός από την μητέρα του.»
Αυτά που θα παραχωρήσει η Μητέρα στον αιτούντα, θα αφορούν υλικά ―εγκόσμια― πράγματα, τα οποία δεν ανήκουν ούτε στον Χριστό ο οποίος ασχολείται αποκλειστικά με τις Πνευματικές παροχές («ουκ ειμί εκ του κόσμου τούτου») ούτε στην Μητέρα (Σοφία της Επίνοιας). Αυτά, ανήκουν μόνο στον δημιουργό ―άρχοντα του κόσμου τούτου― ο οποίος αφού ενώθηκε με το κατωφερές σπειροειδές σκοτάδι (Γαία, Τιαμάτ, Καράνα) δημιούργησε τον απόλυτα δικό του, υλικό κόσμο:
«…Ζήτησε από τη Μητέρα σου, και αυτή θα δώσει σε σένα από αυτό που ανήκει σε άλλον (δηλαδή στον Ιαλδαβαώθ, τον γιό της).»
«Αυτός είναι ο πρώτος άρχων που έλαβε μεγάλη δύναμη από την μητέρα του. Και έφυγε από κοντά της και από τους χώρους που γεννήθηκε. Έγινε ισχυρός και δημιούργησε για τον εαυτό του άλλους αιώνες με μια φλόγα λαμπερής φωτιάς, η οποία εξακολουθεί και τώρα να υπάρχει.»