Η αντιγραφή απαγορεύεται
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ
ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΠΟΨΗΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ:
«ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ; -ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ»
ΓΡΑΦΕΙ Η ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ
Διαβάζοντας την αλληγορία του σπηλαίου του Πλάτωνα, υπάρχει ένα σημείο, που σχεδόν κανείς δεν έχει αναλύσει, αν και το συγκεκριμένο σημείο κρύβει μια απίστευτα σοβαρή κωδικοποιημένη πληροφορία.
Πόσοι έχουν αναρωτηθεί: Γιατί αυτοί που επιστρέφουν από το Αληθινό φως του πραγματικού κόσμου ―πίσω στη σκοτεινή σπηλιά― θεωρούνται από τους υπόλοιπους δεσμώτες τυφλοί;
Ας αναλύσουμε λοιπόν ―αφού αρχικά δούμε τι λέει― το συγκεκριμένο σημείο στην αλληγορία του σπηλαίου του Πλάτωνα, που αναφέρεται στην επιστροφή του ήρωα, ο οποίος αφού επισκέφθηκε τον Αληθινό κόσμο ―έξω από το σπήλαιο― αποφάσισε να επιστρέψει πάλι πίσω, προκειμένου να ενημερώσει τους πρώην συντρόφους του, γι’ αυτά που είδε:
«Όμως επιστρέφοντας πίσω στην σκοτεινή σπηλιά ―ερχόμενος από το απόλυτο Φως― τα μάτια του θα γέμιζαν ξανά σκοτάδι και δεν θα μπορούσαν να δουν καθαρά. Και από την ξαφνική μετάβαση απ’ το φως του ήλιου στο σκοτάδι, θα έμοιαζε σαν τυφλός.
Οι σύντροφοί του λοιπόν τότε θα τον κορόιδευαν, λέγοντάς του πως βγαίνοντας έξω, έχασε τελικά το φως του.
Επειδή εκεί κάτω, δίνονταν έπαινοι και τιμές και βραβεία για εκείνον που είχε την ισχυρότερη όραση να βλέπει την παρέλαση των σκιών, και θυμόταν ακριβέστερα ποιες σκιές συνήθιζαν να περνούν πρώτες και ποιες έπειτα, και ήταν σε θέση να μαντεύει καλύτερα από τους άλλους ποια σκιά θα είχε σειρά να παρουσιαστεί.
Και εάν διαγωνιζόταν μαζί μ’ εκείνους τους παντογνώστες δεσμώτες ―προσπαθώντας να πει τη γνώμη του για τις διερχόμενες σκιές― θα τους έκανε να σκάσουν στα γέλια επειδή εκείνος θα είχε χάσει κάθε τέτοια δυνατότητα πρόβλεψης ανεβαίνοντας στον πραγματικό κόσμο. Και όλοι θα έλεγαν γι’ αυτόν, πως γύρισε από κει πάνω που ανέβηκε, με χαλασμένα τα μάτια, και πως δεν αξίζει τον κόπο ούτε να δοκιμάσει κανείς να ανεβεί εκεί πάνω!»
Πριν ξεκινήσουμε την ανάλυση του αποσπάσματος, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι κάθε μύθος αποσυμβολίζει επτά επίπεδα γνώσης· από το υψηλότερο πνευματικό, μέχρι το απόλυτα φυσικό και υλικό.
Εμείς σ’ αυτή την ανάλυση θα επικεντρωθούμε να αποκωδικοποιήσουμε το υψηλότερο πνευματικό.
Όσοι ασχολούνται με την μεταφυσική και την εσωτερική γνώση, έχουν κατανοήσει τα βασικά σημεία της αλληγορίας του σπηλαίου του Πλάτωνα.
Αυτά είναι:
1) Οι δεσμώτες είμαστε εμείς οι υλικοί άνθρωποι.
2) Οι σκιές που προβάλλονται στο τοίχο της σπηλιάς, είναι ο φυσικός μας κόσμος.
3) Ο αόρατος χώρος πίσω από τις πλάτες των φυλακισμένων, αντιστοιχεί στις αόρατες ενεργειακές διαστάσεις που είναι και η αιτία των προβολών των σκιών στον υλικό ορατό κόσμο μας.
( Για περαιτέρω εξηγήσεις επ’ αυτού, παραπέμπω στο άρθρο: Ο κόσμος του αγαθού βρίσκεται έξω από το σπήλαιο του Πλάτωνα)
4) Η φωτιά που καίει πίσω από τις πλάτες των φυλακισμένων και βρίσκεται ψηλότερα από τον δρόμο που περιδιαβαίνουν οι αιτίες των σκιών, αντιστοιχεί με τον θεό δημιουργό αυτού του κόσμου, τον ‘Δημιουργό Νου’, τον πλασμένο από φωτιά και πνεύμα όπως τον χαρακτηρίζει ο Ερμής ο Τρισμέγιστος.
5) Ο Κόσμος έξω από το σπήλαιο, αντιστοιχεί με τους Αληθινούς Κόσμους του Αγαθού και της Αλήθειας.
Ας επανέλθουμε τώρα στο σημείο που αναλύουμε.
Οι αλυσοδεμένοι δεσμώτες που έχουν αποκτήσει το ταλέντο να προβλέπουν ποια σκιά θα περάσει πρώτη και ποια δεύτερη, είναι οι άνθρωποι, που στον κόσμο μας ταυτίζονται με τα μέντιουμ, τους προφήτες και τους ενορατικούς, οι οποίοι έχουν αναπτύξει την λεγόμενη έκτη αίσθηση.
Τι όμως μπορεί σημαίνει το γεγονός που λέει, πως όταν κάποιος καταφέρει να λύσει τα δεσμά του και βγει στον αληθινό κόσμο με το αληθινό φως, επιστρέφοντας πάλι πίσω ―από το απόλυτο φως, στην σκοτεινιά της σπηλιάς― μοιάζει να έχει χάσει σχεδόν το φως του, με αποτέλεσμα οι υπόλοιποι φυλακισμένοι να τον κοροϊδεύουν, πως βγαίνοντας έξω από τη σπηλιά, τελικά αυτός τυφλώθηκε!!!!
Αυτό το σημείο, αποκαλύπτει ένα πολύ μεγάλο μυστικό!!
Οι αλυσοδεμένοι άνθρωποι που έχουν αναπτύξει το ταλέντο της μαντείας και της ενόρασης, και θαυμάζονται από τους υπόλοιπους, έχουν φθάσει μόνο μέχρι το έκτο ενεργειακό κέντρο. Όμως παραμένουν ακόμη ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ.
Τα πράγματα που προβλέπουν, αφορούν αυτά που βρίσκονται ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ και που υπάρχουν πίσω από τις πλάτες των φυλακισμένων, τα οποία είναι αόρατα για τους υπόλοιπους δεσμώτες.
Για τον κόσμο εκτός του σπηλαίου, και για τον κόσμο της Αλήθειας και του Αγαθού, αυτοί, δεν γνωρίζουν τίποτα, ούτε μπορούν να πουν τίποτα περί αυτού.
Βγαίνοντας όμως κάποιος στο Αληθινό φως, χάνει την ιδιότητα της 6ης αίσθησης ―την ικανότητα δηλαδή να προβλέπει τις σκιές της σπηλιάς― επειδή αποκτά πλέον την 7η αίσθηση της αντίληψης της Αλήθειας.
Αυτό είναι ένα βασικό σημείο του δρόμου της λύτρωσης.
Όσο κάποιος κατέχει την έκτη αίσθηση, τον έλεγχο της ύπαρξής του, τον έχουν τα φυσικο-ενεργειακά του σώματά του, τα οποία και του φέρνουν την αντίστοιχη πληροφορία, που αφορά τους ενεργειακούς χώρους εντός του σπηλαίου.
Όταν όμως αποκτήσει κάποιος την εβδόμη αίσθηση της Αλήθειας, τότε τον λόγο τον παίρνει μόνο το αφυπνισμένο Πνεύμα του, επειδή αυτά που του κομίζει δεν αφορούν τους ενεργειακούς χώρους της αιχμαλωσίας (μέσα στη σπηλιά), αλλά τους Πνευματικούς Κόσμους της Αλήθειας και του Αγαθού (έξω από τη σπηλιά).
Ας δούμε όμως λίγο την ίδια αλληγορία, από ένα διαφορετικό επίπεδο αποκωδικοποίησης ―ανοίγοντας μια μικρή παρένθεση― και παραλληλίζοντας το φυσικό ανθρώπινο σώμα, με το σπήλαιο.
Στην 6η αίσθηση, είναι ενεργοποιημένο το έκτο ενεργειακό κέντρο. Το κέντρο αυτό εστιάζεται στο λεγόμενο τρίτο μάτι, στο κέντρο που μετώπου, και ταυτίζεται με τον «οφθαλμό ος τα πανθ’ ορά» δηλαδή τον άρχοντα αυτού του κόσμου.
Αυτός ο άρχοντας όμως, δεν είναι άλλος από τη φωτιά που καίει μέσα στο σπήλαιο και δημιουργεί τον κόσμο των σκιών, τον οποίο οι φυλακισμένοι, θεωρούν ως αληθινό.
Αυτό όμως το ενεργειακό κέντρο βρίσκεται ΜΕΣΑ στο σώμα και κατ’ επέκταση βρίσκεται μέσα στην περιοχή του σπηλαίου (για τον παραλληλισμό μας). Άρα αυτά που κομίζει ανήκουν μόνο στο matrix της σπηλιάς.
Αντίθετα στην 7η αίσθηση, είναι ενεργοποιημένο το 7ο ενεργειακό κέντρο που βρίσκεται στην κορυφή του κεφαλιού, έξω δηλαδή από το σώμα ―και για τον παραλληλισμό μας― έξω από το σπήλαιο, στα όρια δηλαδή ανάμεσα στο matrix και στους κόσμους της Αλήθειας.
Όταν αυτό το κέντρο είναι το κυρίαρχα ενεργοποιημένο, η πληροφορία την οποία κομίζει, είναι μόνο από Εκεί έξω.
Ο Όμηρος στο κωδικοποιημένο έργο του Οδύσσεια, ταυτίζει την δελεαστική και γλυκιά παγίδας της 6ης αίσθησης, με τις Σειρήνες που μπορούν να παρασύρουν τον θαυμαστή τους στον όλεθρο.
Οι Σειρήνες απεικονίζονταν σαν φτερωτά πουλιά με πρόσωπο γυναίκας.
Σύμφωνα με τον μύθο, οι Σειρήνες ήταν θαλάσσιες νύμφες (Ναϊάδες) συνοδοί της Περσεφόνης. Όταν ο Άδης απήγαγε την Περσεφόνη, η μητέρα της Δήμητρα, τους έδωσε σώμα πτηνών για να τη βοηθήσουν στην αναζήτηση. Όταν όμως δε κατάφεραν να τη βρουν εγκαταστάθηκαν σε ένα νησί από όπου με το δελεαστικό τραγούδι τους προσείλκυαν τους ταξιδιώτες των πλοίων που πλησίαζαν στην περιοχή τους και προκαλούσαν στην συνέχεια την καταστροφή τους.
Αυτές ταυτίζονται με την μαντική ικανότητα της έκτης αίσθησης.
Σύμφωνα με μύθους απ’ όλον τον κόσμο, τα πουλιά είναι οι αγγελιοφόροι των θεών. Καθοδηγούν τους μάγους στον κόσμο των Πνευμάτων και τις ψυχές των πεθαμένων στο Βασίλειο του κάτω κόσμου. Ακολουθούν τους ήρωες στις αναζητήσεις τους και τους αποκαλύπτουν τα καλά φυλαγμένα μυστικά.
Προειδοποιούν για τις επερχόμενες συμφορές και δείχνουν διορατικότητα όταν τους συμβουλεύουν.
Γι’ αυτό και οι Σαμάνοι —και της Αμερικής αλλά και της Αφρικής— φορούσαν φτερά πουλιών· πολλές φορές μάλιστα, φορούσαν και κεφάλια πουλιών.
Οι Σειρήνες λοιπόν είναι οι δυνάμεις αυτού του κόσμου που όταν βλέπουν μια ανθρώπινη ψυχή να ταξιδεύει προς τη λύτρωση, ζητούν με γλυκά λόγια να την δελεάσουν και να την ξελογιάσουν ώστε να προκαλέσουν την αποτυχία της.
Αντιπροσωπεύουν τις δυνάμεις αυτού του κόσμου, που αποτρέπουν με κάθε τρόπο οποιονδήποτε άνθρωπο ζητάει να λυτρωθεί από τα δεσμά και την ομηρία του και να βγει έξω από το σπήλαιο του Μάτριξ.
Έτσι ο ήρωας του Πλάτωνα, που επιστρέφει πίσω στη σκοτεινή σπηλιά από το αληθινό φως, έχει χάσει πλέον την ικανότητα να βλέπει και να προβλέπει μέσα στο matrix, ―παύει δηλαδή να κατέχει την 6η αίσθηση, αφού έχει πλέον αποκτήσει την 7η , που αφορά στην επίγνωση του Αληθινού Κόσμου.
Αυτή η εβδόμη αίσθηση αποκτάται μόνο παρακάμπτοντας την έκτη! Αυτό είναι ένα πολύ βοηθητικό στοιχείο για όσους σκοπεύουν να προχωρήσουν, και ο Πλάτων το αποκαλύπτει έντεχνα στην αλληγορία του.
Αυτό βέβαια, έχει ως αποτέλεσμα, οι σύντροφοί του που βρίσκονται ακόμη σε αιχμαλωσία, να τον απαξιώνουν και να μην παίρνουν στα σοβαρά αυτά που τους λέει, επειδή δεν μπορούν ούτε να κατανοήσουν, ούτε να αναγνωρίσουν τίποτε άλλο, παρά μόνο αυτά που αφορούν τον εικονικό κόσμο των σκιών που βλέπουν, και τους κρατούν ομήρους.
Περισσότερες πληροφορίες, αναλύσεις και αποδείξεις στο βιβλίο:
«ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ; ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ»