Απόκρυφο Ευαγγέλιο Ιωάννη (πλήρες)

---

Επιμέλεια και μετάφραση κειμένου: antexeistinalitheia.gr  

---

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η βιβλιοθήκη του Nag Hammadi (Ναγκ Χαμαντί), περιλαμβάνει μια συλλογή δεκατριών αρχαίων βιβλίων, που ονομάζονται «κώδικες».
Περιλαμβάνει πάνω από πενήντα κείμενα, τα οποία ανακαλύφθηκαν στην Άνω Αίγυπτο το 1945.
Αυτή η εξαιρετικά σημαντική ανακάλυψη, περιλαμβάνει ένα μεγάλο αριθμό πρωτογενών Γνωστικών Ευαγγελίων ―κείμενα που κάποτε πίστευαν ότι είχαν καταστραφεί εντελώς, κατά τους παλαιοχριστιανικούς αγώνες.
Η μετάφραση της βιβλιοθήκης του Nag Hammadi, ολοκληρώθηκε τη δεκαετία του 1970, και έδωσε την ώθηση σε μια σημαντική επανεκτίμηση της πρώιμης χριστιανικής ιστορίας και της φύσης του Γνωστικισμού.

Το Απόκρυφο Ευαγγέλιο του Ιωάννη συνήθως αναφέρεται και με δύο ακόμη άλλα ονόματα:
«Το μυστικό βιβλίο του Ιωάννη» και
«Η Μυστική Αποκάλυψη του Ιωάννη», ανάλογα με το πώς η λέξη «Απόκρυφον» μεταφράζεται.

Η μετάφραση του κειμένου που παρατίθεται παρακάτω στα Ελληνικά, είναι του  Frederik Wisse.

Υπάρχουν τέσσερα σωζόμενα χειρόγραφα του κειμένου στην Κοπτική, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν και μεταφράστηκαν στα Αγγλικά από τον Δρ Wisse ώστε να δημιουργήσουν ένα ενιαίο κείμενο:
(α) από τον Κώδικα του Βερολίνου,
(β) έκδοση Nag Hammadi, «Codex III».
(γ) έκδοση Nag Hammadi, «Codex ΙΙ» και
(δ) έκδοση Nag Hammadi, «Codex IV»

Εκτός όμως από την μετάφραση του Frederik Wisse, στην βιβλιοθήκη του Ναγκ Χαμαντί υπάρχουν και οι ακόλουθες μεταφράσεις, από τα Κοπτικά στα Αγγλικά:

Η Μετάφραση του Stevan Davies

Η Μετάφραση του Marvin Meyer

Και η μετάφραση των Michael Waldstein και Frederik Wisse
Σε δύο εκδόσεις:
στην Σύντομη Έκδοση και
στην Long Έκδοση.

ΑΠΟΚΡΥΦΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ
Μετάφραση: Frederik Wisse

Η διδασκαλία του Σωτήρα, και η αποκάλυψη των μυστηρίων και των πραγμάτων που κρύβονται στη σιωπή, ακόμη και αυτά τα πράγματα που δίδαξε τον Ιωάννη, τον μαθητή του.

Και αυτό συνέβη μια μέρα, όταν ο Ιωάννης, ο αδελφός του Ιάκωβου —οι οποίοι είναι οι γιοι του Ζεβεδαίου— είχε καταλήξει στο ναό, όπου ένας Φαρισαίος που ονομάζεται Αριμάνιους [Arimanius] τον πλησίασε και του είπε:
«Πού είναι ο Διδασκαλός σου, τον οποίον ακολουθούσες;»
Και (ο Ιωάννης) είπε προς αυτόν:
«Έχει πάει στον τόπο από τον οποίο προήρθε.»
Ο Φαρισαίος είπε:
«Με εξαπάτηση έκανε αυτό ο Ναζωραίος σας. Σας εξαπάτησε, και γέμισε τα αυτιά σας με ψέματα, έκλεισε τις καρδιές σας (και) σας απέστρεψε από τις παραδόσεις των πατέρων σας.»

Όταν εγώ ο Ιωάννης άκουσα αυτά τα πράγματα στράφηκα μακριά από το ναό σε ένα μέρος έρημο. Και θρηνούσα σε μεγάλο βαθμό μέσα στην καρδιά μου, λέγοντας:
«Πώς, λοιπόν, ήταν ο Σωτήρας που ορίστηκε, και γιατί στάλθηκε στον κόσμο από τον Πατέρα του, και ποιος είναι ο Πατέρας του ο οποίος τον έστειλε, και τι είδους είναι ο Αιώνας (Αeon) στον οποίο θα πάμε; Για τι εννοούσε όταν μας είπε ο ίδιος, “Αυτός ο Αιώνας στον οποίο θα πάτε είναι το είδος του άφθαρτου Αιώνα”, αλλά δεν μας δίδαξε σχετικά με τον τελευταίο, τι είδους είναι.»

Ευθύς, ενώ σκεπτόμουν αυτά τα πράγματα, ιδού, οι ουρανοί άνοιξαν και το σύνολο της δημιουργίας που είναι κάτω από τον ουρανό έλαμπε, και ο κόσμος σείστηκε.
Φοβήθηκα, και ιδού είδα στο φως έναν νεανία που στεκόταν δίπλα μου. Ενώ τον κοίταξα, έγινε σαν γέρος. Και αυτός άλλαξε την ομοιότητά του (και πάλι), για να γίνει σαν υπηρέτης. Δεν υπήρχε ένα πλήθος πριν από μένα, αλλά υπήρχε μια ομοιότητα με πολλαπλές μορφές εντός του φωτός, και οι ομοιότητες εμφανίστηκαν η μια μέσα από τις άλλες, και η ομοιότητα είχε τρεις μορφές.

Μου είπε: «Ιωάννη, Ιωάννη, γιατί έχεις αμφιβολία, ή γιατί φοβάσαι; Δεν είσαι εξοικειωμένος με αυτή την εικόνα; Αυτή είναι, μην είσαι δειλός! Εγώ είμαι αυτός που είναι μαζί σου πάντα. Είμαι ο Πατέρας, είμαι η Μητέρα, είμαι ο Υιός. Εγώ είμαι το αμόλυντο και άφθαρτο Ένα. Τώρα έχω έρθει για να σε διδάξω τι είναι, τι ήταν και τι θα είναι αυτό που θα έρθει να περάσει, ώστε να μπορείς να γνωρίζεις τα πράγματα που δεν αποκαλύπτονται και εκείνα τα οποία είναι αποκαλυπτόμενα, και να σε διδάξω σχετικά με την ακλόνητη  (αταλάντωτη) φυλή του τέλειου Ανθρώπου.
Τώρα, ως εκ τούτου, σήκωσε το πρόσωπό σου, ώστε να μπορείς να λαμβάνεις τα πράγματα που θα σε διδάξω σήμερα, και μπορείς να τα πεις στα συναδελφικά σου πνεύματα που είναι από την ακλόνητη (αταλάντωτη) φυλή του τέλειου Ανθρώπου.»

Και ζήτησα να τα ξέρω, και μου είπε:
«Η Μονάδα είναι μια μοναρχία με τίποτα πάνω από Αυτή. Είναι Αυτός που υπάρχει ως Θεός και Πατέρας των Πάντων, ο αόρατος Εκείνος που είναι πάνω απ ‘όλα, Ο οποίος υφίσταται ως αφθαρσία, Ο οποίος είναι σε αγνό φως, το οποίο δεν μπορεί να κοιτάξει το μάτι.

“Αυτός είναι το αόρατο Πνεύμα, Τον οποίο δεν είναι σωστό να Τον σκέφτεσαι σαν θεό, ή κάτι παρόμοιο. Γιατί είναι περισσότερο από έναν θεό, δεδομένου ότι δεν υπάρχει τίποτα πάνω από Αυτόν, καθώς κανείς δεν διαφεντεύει πάνω Του. Γιατί δεν υπάρχει σε κάτι κατώτερο από Αυτόν, αφού τα πάντα υπάρχουν σε Αυτόν. Διότι είναι Αυτός που καθορίζει τον Εαυτό Του.

“Αυτός είναι Παντοτινός, αφού δεν χρειάζεται τίποτα. Διότι Αυτός είναι η συνολική τελειότητα. Δεν Του λείπει τίποτα, που θα μπορούσε να συμπληρωθεί από αυτό, μάλλον Αυτός είναι πάντα εντελώς τέλειος στο Φως.
Αυτός είναι Απεριόριστος, δεδομένου ότι δεν υπάρχει κανείς πριν από Αυτόν για να θέσει όρια σε Αυτόν.
Αυτός είναι Ανεξερεύνητος, δεδομένου ότι δεν υπάρχει κανένας πριν από Αυτόν για να τον εξετάσει.
Αυτός είναι Ανυπολόγιστος, αφού δεν υπήρχε κανείς πριν από Αυτόν για να τον μετρήσει. Είναι Αόρατος, αφού κανείς δεν Τον είδε.
Αυτός είναι Αιώνιος, αφού υπάρχει αιώνια.
Αυτός είναι Άφατος, αφού κανείς δεν ήταν σε θέση να Τον κατανοήσει ώστε να μιλήσει για Αυτόν.
Είναι Ακατανόμαστος, δεδομένου ότι δεν υπάρχει κανένας πριν από Αυτόν για να του δώσει ένα όνομα.

“Αυτός είναι Ανυπολόγιστο Φως, το οποίο είναι αγνό, άγιο (και) άψογο. Είναι άφατος, υπάρχοντας τέλεια σε αφθαρσία. Δεν είναι σε τελειότητα, ούτε στη μακαριότητα, ούτε στη θεότητα, αλλά είναι πολύ Ανώτερος.

“Δεν είναι φυσικός, ούτε είναι άυλος. Αυτός δεν είναι ούτε μεγάλος ούτε είναι μικρός. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να πούμε, «Τι είναι η ποσότητα Του;» ή «Τι είναι η ποιότητα Του;», γιατί κανείς δεν μπορεί να Τον γνωρίζει. Δεν είναι κάποιος μεταξύ των (άλλων) όντων, παρά Αυτός είναι κατά πολύ ανώτερος.
Δεν είναι (απλά) ανώτερος, αλλά η ουσία Του δεν συμμετέχει στις Αιώνες, ούτε στο χρόνο. Διότι αυτός που μετέχει σε έναν Αιώνα είχε προετοιμαστεί εκ των προτέρων. Ο χρόνος δεν κατανέμεται σε Αυτόν, αφού δεν λαμβάνει τίποτα από τον άλλο, που ελήφθη ως δάνειο. Διότι αυτός που προηγείται κάποιου δεν στερείται, όπου μπορεί να λάβει από αυτόν. Γιατί μάλλον, είναι ο τελευταίος που μοιάζει να βρίσκεται με προσμονή σε αυτόν υπό το φως του.

“Γιατί η τελειότητα είναι μαγευτική. Είναι καθαρός, ανυπολόγιστος νους. Είναι ένας Αιώνας, δίνοντας αιώνα. Είναι η Ζωή, δίνοντας ζωή. Είναι μια Μακαριότητα, δίνοντας μακαριότητα. Είναι η Γνώση, δίνοντας γνώση. Αυτός είναι η Καλοσύνη, δίνοντας καλοσύνη. Αυτός είναι το Έλεος και η Λύτρωση, δίνοντας έλεος. Είναι η Χάρη, δίνοντας χάρη, όχι επειδή Ο ίδιος τη διαθέτει, αλλά επειδή δίνει το ανυπολόγιστο, ακατανόητο Φως.

“Πώς μπορώ να σου μιλήσω για Αυτόν; Ο Αιώνας Του είναι άφθαρτος, σε κατάσταση ηρεμίας και υφίσταται στη σιωπή, αναπαύεται (και) είναι πριν από όλα. Διότι Αυτός είναι η κεφαλή όλων των Αιώνων, και είναι Αυτός που τους δίνει δύναμη στην καλοσύνη Του. Γιατί δε γνωρίζουμε τα άρρητα πράγματα, και δεν καταλαβαίνουμε τι είναι ανυπολόγιστο, εκτός από Αυτόν που ήλθε εμπρός από Αυτόν, ήτοι (από) τον Πατέρα. Γιατί είναι Αυτός που το είπε μόνο σε εμάς. Διότι είναι Αυτός που κοιτάζει τον εαυτό Του υπό το φως Του που τον περιβάλλει, δηλαδή την Πηγή του ύδατος της ζωής. Και είναι Αυτός που δίνει σε όλους τους Αιώνες και με κάθε τρόπο, (και) ο οποίος ατενίζει την εικόνα Του, που βλέπει στην Πηγή του Πνεύματος. Είναι Αυτός που βάζει την επιθυμία στο υγρό φως Του, η οποία είναι στην Πηγή του αγνού υγρού Φωτός που Τον περιβάλλει.

“Και η σκέψη Του πραγματοποίησε ένα έργο και Αυτή ήρθε στο προσκήνιο, δηλαδή Αυτή που είχε εμφανιστεί μπροστά σε Αυτόν στην λάμψη του φωτός Του.
Αυτή είναι η Πρώτη Δύναμη, που ήταν πριν από όλους αυτούς (και) οι οποίοι προήλθαν από το μυαλό Του.
Αυτή είναι η Πρόνοια του Όλου —το φως Της λάμπει σαν το φως Του— η τέλεια δύναμη η οποία είναι η εικόνα του αόρατου, το παρθενικό Πνεύμα που είναι τέλειο.
Η πρώτη δύναμη, η δόξα της Μπάρμπελο [Barbelo], η τέλεια δόξα στους Αιώνες, η δόξα της αποκάλυψης.
(Αυτή) δόξασε το παρθενικό Πνεύμα και ήταν Εκείνη που Τον επαίνεσε, γιατί χάρη σε Αυτόν είχε έρθει στο προσκήνιο (σε ύπαρξη).
Αυτή είναι η πρώτη σκέψη, η εικόνα Του, έγινε η μήτρα των πάντων, γι ‘αυτό είναι Αυτή που είναι πριν από όλους αυτούς, η Μητέρα-Πατέρας, ο πρώτος Άνθρωπος, το Άγιο Πνεύμα, το τρις-αρσενικό, το τρις-ισχυρό, ο τρεις φορές ονομαζόμενος ανδρόγυνος, και ο παντοτινός Αιώνας μεταξύ των αοράτων, και η Πρώτη που ήλθε εμπρός.

“Εκείνη ζήτησε από Το αόρατο, Παρθενικό Πνεύμα – αυτή είναι η Μπάρμπελο – να Της δώσει Πρόγνωση. Και το Πνεύμα συναίνεσε. Και όταν είχε συναινέσει, η Πρόγνωση ήρθε εμπρός, και στάθηκε δίπλα στην Πρόνοια, που προέρχεται από τη σκέψη του αόρατου, παρθενικού Πνεύματος. Δόξασε Αυτόν και την τέλεια εξουσία Του, η Μπάρμπελο, γιατί ήταν για χάρη Της το ότι είχε έρθει σε ύπαρξη.

“Και ζήτησε και πάλι να Της χορηγηθεί η Αφθαρσία Της, και Αυτός συναίνεσε. Όταν είχε συναινέσει, η Αφθαρσία ήρθε εμπρός, και διαμορφώθηκε από τη σκέψη και την πρόγνωση. Αυτή δόξασε το αόρατο Ένα και τη Μπάρμπελο, όπου για χάρη των οποίων είχε τεθεί σε ύπαρξη.

“Και η Μπάρμπελο ζήτησε να Της χορηγηθεί η Αιώνια Ζωή. Και το αόρατο Πνεύμα συναίνεσε. Και όταν είχε συναινέσει, η Αιώνια Ζωή ήρθε εμπρός, και παρευρέθηκαν και δόξασαν το αόρατο Πνεύμα και τη Μπάρμπελο, για χάρη των οποίων είχαν τεθεί σε ύπαρξη.

“Και αυτή ζήτησε εκ νέου να Της χορηγηθεί η Αλήθεια. Και το αόρατο Πνεύμα συναίνεσε. Και όταν είχε συναινέσει, η Αλήθεια ήρθε εμπρός, και παρευρέθηκαν και δόξασαν το αόρατο, εξαιρετικό Πνεύμα και τη Μπάρμπελο, για χάρη των οποίων είχαν τεθεί σε ύπαρξη.

“Αυτή είναι η πεντάδα των Αιώνων από τον Πατέρα, η οποία είναι ο Πρώτος Άνθρωπος -η εικόνα του αόρατου Πνεύματος- είναι η σύνεση, η οποία είναι η Μπάρμπελο, και η Σκέψη, και η Πρόγνωση και η Αφθαρσία, και η Αιώνια Ζωή, και η Αλήθεια. Αυτή είναι η ανδρόγυνη πεντάδα των Αιώνων, η οποία είναι η δεκάδα των Αιώνων, η οποία είναι ο Πατέρας.

Και κοίταξε τη Μπάρμπελο με το αγνό φως που περιβάλλει το αόρατο Πνεύμα, και (με) τη σπίθα Του, και Αυτή συνέλαβε από Αυτόν. Ο ίδιος γέννησε μια σπίθα φωτός με ένα Φως που μοιάζει με μακαριότητα.

Αλλά αυτό δεν είναι ίσο με το μεγαλείο Του. Αυτό ήταν ένα μονογενές παιδί του Πατέρα-Μητέρα, που είχε εμφανιστεί.
Είναι ο μόνος απόγονος, ο μονογενής του Πατέρα, το Αγνό Φως.

Και το αόρατο, παρθενικό Πνεύμα χάρηκε από το Φως που εμφανίστηκε.
Αυτό που εμφανίστηκε για πρώτη φορά από την πρώτη δύναμη της Πρόνοιάς Του, η οποία είναι η Μπάρμπελο.
Και Αυτός το έχρισε με την καλοσύνη Του, μέχρι που έγινε τέλειο, χωρίς να του λείπει καμία καλοσύνη, επειδή είχε χριστεί με την καλοσύνη του αόρατου Πνεύματος.
Και συμμετείχε καθώς Ο ίδιος χύθηκε πάνω του.
Και αμέσως όταν έλαβε από το Πνεύμα, δόξασε το Άγιο Πνεύμα και την τέλεια Πρόνοια, για χάρη των οποίων είχε εμφανιστεί.

Και ζήτησε να του δώσει ένας συνεργάτης, ο οποίος είναι ο Νους.
Και Αυτός συναίνεσε ευχαρίστως.
Και όταν το αόρατο Πνεύμα είχε συναινέσει, ο Νους εμφανίστηκε, και συμμετείχε με το Χριστό, δοξάζοντας αυτόν και τη Μπάρμπελο.
Και όλα αυτά τέθηκαν σε ύπαρξη σιωπηλά.

Και ο Νους ήθελε να εκτελέσει μια πράξη μέσα από το λόγο του αόρατου Πνεύματος.
Και η Θέλησή του έγινε πράξη και εμφανίστηκε με τον Νου. Και το Φως το δόξασε.
Και ο λόγος ακολούθησε τη Θέληση. Γιατί εξαιτίας τού λόγου, ο Χριστός, η Θεία Αυτογέννηση δημιούργησε τα πάντα. Και η Αιώνια Ζωή <και> η Θέλησή Του, και ο Νους, και η Πρόγνωση, συμμετείχαν και δόξασαν το αόρατο Πνεύμα και τη Μπάρμπελο, για χάρη των οποίων είχαν τεθεί σε ύπαρξη.

Και το Άγιο Πνεύμα ολοκλήρωσε τη Θεία Αυτογέννηση, τον Υιό Του, μαζί με τη Μπάρμπελο, όπου μπορεί να συμμετέχει με το ισχυρό και αόρατο, παρθενικό Πνεύμα ως Θεία Aυτογέννηση, το Χριστό τον οποίο τίμησε με μια πανίσχυρη φωνή.
Αυτός προήλθε μέσα από την Προνοητικότητα.

Και το αόρατο, παρθενικό Πνεύμα τοποθέτησε τη Θεία Aυτογέννηση της Αλήθειας πάνω από Όλα.

Και Αυτός υπέβαλε σε αυτόν κάθε αρχή, και την Αλήθεια η οποία είναι εντός αυτού, ότι ο ίδιος μπορεί να γνωρίζει το Όλο, ο οποίος είχε κληθεί με ένα όνομα που εξυψώνεται πάνω από κάθε όνομα.
Γιατί αυτό το όνομα θα αναφέρεται σε εκείνους που είναι άξιοι αυτού.

Γιατί από το Φως, που είναι ο Χριστός, και την αφθαρσία, μέσα από την δωρεά του Αγίου Πνεύματος, τα τέσσερα φώτα (εμφανίστηκαν) από τη Θεία Aυτογέννηση.

Αυτός ανέμενε ότι θα μπορούσαν να συμμετέχουν μαζί του.

Και τα τρία (είναι) η Βούληση, η Σκέψη, και η Ζωή. Και οι τέσσερις δυνάμεις (είναι) η Κατανόηση, η Χάρη, η Αντίληψη και η Σύνεση.

Και η Χάρη ανήκει στον Φωτεινό-Αιώνα Αρμοζέλ [Armozel], ο οποίος είναι ο πρώτος Άγγελος.

Και υπάρχουν τρεις άλλοι Αιώνες με αυτόν τον Αιώνα: η Χάρη, η Αλήθεια, και η Μορφή.

Και το δεύτερο φως (είναι) ο Οριέλ [Oriel], ο οποίος είχε τοποθετηθεί πάνω από το δεύτερο Αιώνα.

Και υπάρχουν άλλοι τρεις Αιώνες μαζί του: η Σύλληψη, η Αντίληψη και η Μνήμη.

Και το τρίτο φως είναι ο Δαβεηθάι [Daveithai], ο οποίος είχε τοποθετηθεί πάνω από τον τρίτο Αιώνα.

Και υπάρχουν άλλοι τρεις Αιώνες μαζί του: η Κατανόηση, η Αγάπη, και η Ιδέα.

Και ο τέταρτος Αιώνας είχε τοποθετηθεί πάνω από το τέταρτο φως ο Ελελέθ [Eleleth].

Και υπάρχουν άλλοι τρεις Αιώνες μαζί του: η Τελειότητα, η Ειρήνη, και η Σοφία [wisdom].

Αυτά είναι τα τέσσερα φώτα που συμμετείχαν με τη Θεία Aυτογέννηση, (και) αυτοί είναι οι Δώδεκα Αιώνες που συμμετέχουν με τον Υιό του ισχυρού Ενός, την Aυτογέννηση, το Χριστό, μέσα από τη θέληση και το δώρο του αόρατου Πνεύματος.

Και οι Δώδεκα Αιώνες ανήκουν στον Υιό της Aυτογέννησης. Και όλα τα πράγματα ιδρύθηκαν με τη θέληση του Αγίου Πνεύματος μέσω της Αυτογέννησης.

Και από την πρόγνωση του τέλειου Νου, μέσα από την αποκάλυψη της θέλησης του αόρατου Πνεύματος και τη βούληση της Aυτογέννησης, ο τέλειος Άνθρωπος (εμφανίστηκε), η πρώτη αποκάλυψη, και η αλήθεια.

Είναι αυτός τον οποίο το παρθενικό Πνεύμα ονόμασε Παΐγηρα-Αδάμαντα [Pigera-Adamas], και τον έβαλε πάνω από τον πρώτο Αιώνα με τον Πανίσχυρο Ένα, την Aυτογέννηση, το Χριστό, με το πρώτο φως τον Αρμοζέλ και με αυτόν είναι οι εξουσίες του.

Και ο αόρατος Ένας του έδωσε μια πνευματική, ανίκητη δύναμη.

Και αυτός μίλησε και δόξασε και επαίνεσε το αόρατο Πνεύμα, λέγοντας:

«Εξ αιτίας Σου όλα έχουν τεθεί σε ύπαρξη και όλα θα επιστρέψουν σε Σένα. Θα επαινώ και θα δοξάζω Εσένα και την Aυτογέννηση και τους Αιώνες, τους τρεις: Τον Πατέρα, Τη Μητέρα και Τον Υιό, την τέλεια δύναμη».

Και έβαλε τον γιο του Σεθ [Seth] πάνω από το δεύτερο Αιώνα με την παρουσία του δεύτερου φωτός Οριέλ.

Και εντός του τρίτου Αιώνα ο σπόρος του Σεθ τοποθετήθηκε πάνω από το τρίτο φως τον Δαβεηθάι. Και οι ψυχές των Αγίων τοποθετήθηκαν (εκεί).

Και στον τέταρτο Αιώνα οι ψυχές είχαν τοποθετηθεί από αυτούς που δεν γνωρίζουν το Πλήρωμα [Pleroma] και οι οποίοι δεν μετανοήσαν αμέσως, αλλά οι οποίοι επέμειναν για ένα διάστημα και μετανόησαν μετά, είναι το τέταρτο φως Eλελέθ.
Αυτά είναι τα πλάσματα που δοξάζουν το αόρατο Πνεύμα.

Και η Σοφία [Sophia] της Επίνοιας [Epinoia], που είναι ένας Αιώνας, συνέλαβε μια σκέψη από τον εαυτό Της και τη σύλληψη του αόρατου Πνεύματος και της Πρόγνωσης.

Ήθελε να φέρει στο προσκήνιο μια ομοιότητα από τον εαυτό Της, χωρίς τη συγκατάθεση του Πνεύματος, —επειδή δεν το είχε εγκρίνει— και χωρίς το σύντροφό Της, και χωρίς τη συγκατάθεση από Αυτόν. Και ενώ το πρόσωπο της αρρενωπότητας Της δεν το είχε εγκρίνει, και δεν είχε συμφωνήσει μαζί Της, και δεν το είχε σκεφτεί, χωρίς τη συγκατάθεση του Πνεύματος και της γνώσης της συμφωνίας Της, (παρ’όλα αυτά) εγέννησε.

Και εξ αιτίας της ανίκητης δύναμης που υπάρχει σε αυτήν, η σκέψη Της δεν παρέμεινε αδρανής, και βγήκε από μέσα Της κάτι, το οποίο ήταν ατελές και διαφορετικό από την δική Της εμφάνισή, επειδή είχε δημιουργηθεί χωρίς το σύντροφο Της.
Και αυτό δεν έμοιαζε με την μητέρα του αλλά είχε άλλη μορφή.

Και όταν είδε το αποτέλεσμα της επιθυμίας της, αυτό μεταβλήθηκε σε μορφή φιδιού με πρόσωπο λιονταριού.
Και τα μάτια του έμοιαζαν με φωτιές αστραπής που ακτινοβολούσαν.

Εκείνη τότε το πέταξε μακριά της έξω από εκείνο το χώρο, για να μην το δει κανένας από τους αθανάτους, διότι το είχε δημιουργήσει με άγνοια.

Και το περιέβαλε με μια φωτεινή νεφέλη, ώστε κανείς να μην μπορεί να το δει, εκτός από το Άγιο Πνεύμα που ονομάζεται η Μητέρα των Ζώντων.

Και κάλεσε το όνομά του Γιαλδαβαώθ [Yaltabaoth].

Αυτός είναι ο πρώτος άρχων που έλαβε μεγάλη δύναμη από την μητέρα του. Και έφυγε από κοντά της και από τους χώρους όπου γεννήθηκε. Έγινε ισχυρός και δημιούργησε για τον εαυτό του άλλους αιώνες με μια φλόγα λαμπρής φωτιάς, η οποία εξακολουθεί και τώρα να υπάρχει. Και έγινε ένα με την τρέλα του η οποία ενυπάρχει σε αυτόν. Και γέννησε για τον εαυτό του εξουσίες.

Το όνομα του πρώτου είναι Αθώθ [Athoth], τον οποίο οι γενιές αποκάλεσαν το Θεριστή.
Ο δεύτερος είναι ο Άρμας [Αrmas], ο οποίος είναι το μάτι του φθόνου.
Ο τρίτος είναι ο Καλίλα- Ούμπρι [Kalila-Oumbri].
Ο τέταρτος είναι ο Γιάβελ [Yabel].
Ο πέμπτος είναι ο Αδοναίος [Adonaio], ο οποίος καλείται Σαβαώθ.
Ο έκτος είναι ο Κάιν [Cain], τον οποίο οι γενιές των ανθρώπων αποκάλεσαν ήλιο.
Ο έβδομος είναι ο Άβελ [Abel].
Ο όγδοος είναι ο Αβρισένε [Abrisene].
Ο ένατος είναι ο Γιόβελ [Yobel].
Ο δέκατος είναι ο Αρμουπιήλ [Armoupieel].
Ο ενδέκατος είναι Μελσέιρ- Αδονέιν [Melceir-Adonein].
Ο δωδέκατος είναι Μπέλιας [Belias], είναι αυτός που είναι πάνω από το βάθος του Άδη [Hades].

Και έβαλε επτά βασιλείς –που αντιστοιχούν στα στερεώματα των ουρανών— πάνω από τους επτά ουρανούς και πέντε (βασιλείς) πάνω από τα βάθη της αβύσσου, για να βασιλεύουν εκεί.

Και μοιράστηκε τη φωτιά μαζί τους, αλλά δεν τους έδωσε (τίποτα) από τη δύναμη του φωτός το οποίο είχε λάβει από τη μητέρα του, διότι αυτός είναι σκότος αγνοίας.

Και όταν το φως αναμίχθηκε με το σκότος, έκανε το σκότος να λάμψει.

Και όταν το σκότος αναμίχθηκε με το φως, σκοτείνιασε το φως και έγινε ούτε φως ούτε σκότος αλλά εξασθένησε. (λυκόφως)

Ο άρχων λοιπόν ο οποίος είναι αδύναμος, έχει τρία ονόματα. Το πρώτο είναι Ιαλδαβαώθ [Yaltabaoth], το δεύτερο είναι Σάκλας [Saklas], και το τρίτο είναι Σαμαέλ [Samael].

Και αυτός είναι ασεβής μέσα στην τρέλα του, η οποία ενυπάρχει σε αυτόν, επειδή είπε:
“Εγώ είμαι θεός και δεν υπάρχει άλλος θεός εκτός από εμένα”
επειδή δεν γνωρίζει τον χώρο απ’ όπου προήλθε η δύναμή του.

Και οι Άρχοντες δημιούργησαν επτά Εξουσίες για τον εαυτό τους.
Και οι Εξουσίες δημιούργησαν για τον εαυτό τους έξι Αγγέλους, για κάθε μία, έως ότου έγιναν 365 Άγγελοι.

Και αυτά είναι τα σώματα που ανήκουν στα ονόματα:
Ο πρώτος είναι ο Αθώθ [Athoth], που έχει το πρόσωπο ενός προβάτου.
Ο δεύτερος είναι ο Ελοαίος [Eloaio], έχει το πρόσωπο ενός γαϊδουριού.
Ο τρίτος είναι ο Ασταφαίος [Astaphaios], έχει το πρόσωπο ύαινας.
Ο τέταρτος είναι ο Γιάο [Yao], έχει το πρόσωπο φιδιού με επτά κεφάλια.
Ο πέμπτος είναι ο Σαβαώθ [Sabaoth], έχει το πρόσωπο δράκου.
Ο έκτος είναι Αδονίν [Adonin], είχε το πρόσωπο πιθήκου.
Ο έβδομος είναι ο Σαμπέντε [Sabbede], έχει ένα πρόσωπο λαμπρής φωτιάς.
Αυτή είναι η Επτάδα της Εβδομάδας.

Όμως ο Ιαλδαβαώθ, είχε ένα πλήθος προσώπων (προσωπείων/όψεων) και μπορούσε να παρουσιάζεται μπροστά τους με ένα από αυτά, κατά την επιθυμία του, στο μέσον των αγγέλων του.

Και μοιράστηκε τη φωτιά που είχε μαζί τους, κι ως εκ τούτου, έγινε Άρχοντας πάνω τους. Λόγω της δύναμης της δόξας που κατείχε από το φως της Μητέρας του, ο ίδιος αποκάλεσε τον εαυτό του Θεό.

Και αυτός δεν υπάκουσε στον τόπο από τον οποίο προήρθε.

Και ένωσε τις Επτά Εξουσίες στη σκέψη του με τις Εξουσίες που ήταν μαζί του.

Και όταν αυτός μίλησε συνέβη.

Και κατονόμασε την κάθε Εξουσία ξεκινώντας με την υψηλότερη:

Η πρώτη είναι η καλοσύνη με την πρώτη αρχή, Αθώθ [Athoth].
Η δεύτερη είναι η πρόγνωση με τη δεύτερη αρχή, Ελοαίο [Eloaio].
Η τρίτη είναι η θεότητα με την τρίτη αρχή, Ασταφαίο [Astaphaio].
Η τέταρτη είναι η αρχοντιά με την τέταρτη αρχή, Γιάο [Yao].
Η πέμπτη είναι το βασίλειο με την πέμπτη αρχή, Σαβαώθ [Sabaoth].
Η έκτη είναι ο φθόνος με την έκτη αρχή, Αδονέιν [Adonein].
Η έβδομη είναι η κατανόηση με την έβδομη αρχή, Σαμπάτεον [Sabbateon].
Και αυτά έχουν στερέωμα που αντιστοιχεί σε κάθε Αιώνα-Ουρανό.

Τους δόθηκαν ονόματα σύμφωνα με τη δόξα που ανήκει στον Ουρανό για την καταστροφή των Εξουσιών.
Και στα ονόματα που δόθηκαν σε αυτούς από τον Εντολέα τους δεν υπήρχε δύναμη.
Αλλά το ονόματα που τους δόθηκαν, σύμφωνα με τη δόξα που ανήκει στον Ουρανό σημαίνει γι’ αυτούς καταστροφή και αδυναμία.
Έτσι, έχουν δύο ονόματα.

Και τα οργάνωσε όλα κατά το πρότυπο των πρώτων αιώνων που απέκτησαν υπόσταση, ώστε να γίνουν ακατανίκητοι. Όχι επειδή είχε δει τους ακατανίκητους χώρους, αλλά η δύναμη μέσα του, την οποία πήρε από τη μητέρα του, δημιούργησε σ’ αυτόν την ομοιότητα του κόσμου του.

Και όταν είδε τη δημιουργία που τον περιβάλλει και το πλήθος των αγγέλων τριγύρω του, οι οποίοι είχαν προέλθει απ’ αυτόν, είπε σ’ αυτούς, “Εγώ είμαι ένας ζηλότυπος θεός και δεν υπάρχει άλλος θεός εκτός από εμένα.”

Αλλά με την αναγγελία αυτή ανέφερε στους Αγγέλους που τον παρακολούθησαν ότι υπάρχει ένας άλλος Θεός. Διότι αν δεν υπήρχε άλλος, τότε ποιόν ζήλευε;

Τότε η μητέρα του άρχισε να κινείται μπρος και πίσω (σε ταλάντωση), επειδή κατάλαβε τη διαστρέβλωση, όταν η λαμπρότητα του φωτός της ελαττώθηκε, και έγινε σκοτάδι, επειδή το αρσενικό της τμήμα δεν είχε συμφωνήσει.

(Ιωάννης) Και είπα, «Κύριε, τι σημαίνει ότι κινήθηκε παλινδρομικά; (σε ταλάντωση)»

Εκείνος χαμογέλασε και είπε: «Μην νομίζεις ότι είναι, όπως είπε ο Μωυσής, “πάνω από τα νερά”.

Όχι. Όταν όμως είδε το κακό που έγινε και την κλοπή που διέπραξε ο γιος της, μετανόησε. Και την κατέλαβε η λησμοσύνη μέσα στο σκοτάδι της άγνοιας και άρχισε να νοιώθει ντροπή.
Και αυτή δεν τόλμησε να επιστρέψει, αλλά κινήθηκε πάνω κάτω. Και η κίνηση αυτή είναι μπρος και πίσω.

Και ο αλαζόνας πήρε δύναμη από την μητέρα του. Διότι ήταν αμαθής και νόμιζε ότι δεν υπήρχε κανένας άλλος εκτός από την μητέρα του. Και όταν είδε το πλήθος των αγγέλων, τους οποίους είχε δημιουργήσει, ένοιωθε ότι υπερείχε όλων αυτών.

Και όταν η μητέρα αναγνώρισε ότι το κάλυμμα του σκότους ήταν ατελές, τότε ήξερε ότι ο σύντροφος Της δεν είχε συμφωνήσει μαζί Της. Και μετανόησε μέσα σε οδυρμούς. Και ολόκληρο το πλήρωμα (Των Αληθινών Κόσμων) άκουσε την προσευχή της μετανοίας της και προσευχήθηκαν εκ μέρους της προς το αόρατο παρθένο Πνεύμα. Και το Πνεύμα έρευσε πάνω της (Ουσία/Πνεύμα) από την πληρότητά Του.

Γιατί δεν ήταν σύντροφος Της ο οποίος ήρθε σε Αυτήν, αλλά ήρθε σε Αυτήν μέσα από το Πλήρωμα, ώστε Αυτός θα μπορούσε να διορθώσει την ανεπάρκεια Της.

Και αυτή πάρθηκε επάνω, (ψηλότερα από κει που είχε πέσει) όχι στον αιώνα της, (όχι στην αρχική θέση της) αλλά υπεράνω του υιού της, ώστε να βρίσκεται στον ένατο (Ουρανό) μέχρις ότου επανορθώσει την ανεπάρκειά της.

Κατόπιν ήλθε μια φωνή από τις υψηλότερες σφαίρες λέγοντας:

“Ο άνθρωπος υπάρχει και ο γιος του ανθρώπου”.

Ο Yaldabaoth, ο άρχων κυβερνήτης, άκουσε τη φωνή.
Νόμισε ότι προήλθε από τη μητέρα του. Δεν ήξερε την αληθινή πηγή της φωνής: Τον Ιερό Μητέρα-Πατέρα, την Τέλεια Πρόνοια, την εικόνα του αόρατου, τον Πατέρα του παντός από τον οποίον όλα έχουν έρθει για να Είναι. Τον Πρώτο Άνθρωπο. Γιατί αποκάλυψε την ομοιότητά Του με μια ανθρώπινη μορφή.

Όλα τα βασίλεια (οι διαστάσεις) του αρχιάρχοντα, άρχισαν να τρέμουν!
Τα θεμέλια της αβύσσου κουνήθηκαν!
Αυτή (η ανθρώπινη μορφή) φώτισε τα ύδατα επάνω από τον κόσμο της ύλης.
Η εικόνα του εμφανίστηκε σε εκείνα τα ύδατα.
Όλοι οι δαίμονες και ο πρώτος κυβερνήτης μαζί, κοίταξαν επάνω, κάτω από τα πρόσφατα λάμποντα ύδατα. Μέσω εκείνου του φωτός είδαν την εικόνα (του Ανθρώπου) στα ύδατα».

Και είπε στις αρχές που τον υπηρετούσαν:

“Ελάτε ας δημιουργήσουμε έναν άνθρωπο κατ’ εικόνα του θεού και ομοιότητα δική μας, ώστε η εικόνα του να γίνει φως για μας”

Και δημιούργησαν με τις δυνάμεις τους, σύμφωνα με τις οδηγίες που τους δόθηκαν.

Και κάθε αρχή προσέδωσε και ένα χαρακτηριστικό ανάλογα με τη μορφή της εικόνας που είχε δει στην ψυχική μορφή της.

Δημιούργησαν λοιπόν ένα ον σύμφωνα με την μορφή του πρώτου, τέλειου Ανθρώπου. Και είπαν:

«Ας τον αποκαλέσουμε Αδάμ, ώστε το όνομά του να γίνει μια δύναμη του φωτός για μας.»

Και οι δυνάμεις άρχισαν:

Η πρώτη η καλοσύνη, δημιούργησε ψυχή οστών.

Η δεύτερη η πρόγνωση, δημιούργησε ψυχή νεύρων.

Η τρίτη, θεότητα, δημιούργησε ψυχή σάρκας.

Η τέταρτη, αρχοντιά, δημιούργησε ψυχή μυελού.

Η πέμπτη, βασίλειο, δημιούργησε ψυχή αίματος.

Η έκτη, φθόνος, δημιούργησε ψυχή δέρματος.

Η έβδομη, κατανόηση, δημιούργησε ψυχή τρίχας.

Και το πλήθος των Αγγέλων συμμετείχε με αυτόν και έλαβαν από τις Εξουσίες τις επτά ουσίες της φυσικής (μορφής) προκειμένου να δημιουργήσουν τις αναλογίες των άκρων και τις αναλογίες των γλουτών και την εύρυθμη λειτουργία από κοινού κάθε τμήματος.

Η πρώτη (Εξουσία) άρχισε να δημιουργεί το κεφάλι. Ο Ετεραφαόπ-Αβρόν [Eteraphaope-Abron] δημιούργησε το κεφάλι του.

Ο Μενιγκεστροέθ [Meniggesstroeth] δημιούργησε τον εγκέφαλο.

Ο Αστερέχμε [Asterechme] δημιούργησε το δεξί μάτι.

Ο Θασπομόχα [Thaspomocha], το αριστερό μάτι.

Ο Ιερόνυμος [Yeronumos], το δεξί αυτί.

Ο Μπισσούμ [Bissoum], το αριστερό αυτί.

Ο Ακιορεήμ [Akioreim], τη μύτη.

Ο Μπάνην-Εφρούμ [Banen-Ephroum], τα χείλη.

Ο Αμήν [Amen], τα δόντια.

Ο Ιβικάν [Ibikan], τους γομφίους.

Ο Μπασιλιαδέμ [Basiliademe], τις αμυγδαλές.

Ο Ακτσά [Achcha], τη σταφυλή.

Ο Αδαβάν [Adaban], το λαιμό.

Ο Τσάαμαν [Chaaman], τους σπονδύλους.

Ο Ντιαρτσό [Dearcho], το λάρυγγα.

Ο Τεβάρ [Tebar], το δεξιό ώμο. […], τον αριστερό ώμο.

Ο Μνιάρκον [Mniarcon], το δεξιό αγκώνα.

[…], τον αριστερό αγκώνα.

Ο Αβιτρίον [Abitrion], τη δεξιά μασχάλη.

Ο Εβανθέν [Evanthen], την αριστερά μασχάλη.

Ο Κράις [Krys], το δεξί χέρι.

Ο Μπελουάι [Beluai], το αριστερό χέρι.

Ο Τρένιου [Treneu], τα δάχτυλα του δεξιού χεριού.

Ο Μπαλβέλ [Balbel], τα δάχτυλα του αριστερού χεριού.

Ο Κραημάν [Kriman], τα νύχια των χεριών.

Ο Αστρόπς [Astrops], το δεξί στήθος.

Ο Μπαρρώφ [Barroph], το αριστερό στήθος.

Ο Μπαούμ [Baoum], το δεξί ώμο.

Ο Αραρίμ [Ararim], τον αριστερό ώμο.

Ο Αρετσέ [Areche], την κοιλιά.

Ο Φθαβέ [Phthave], τον ομφαλό.

Ο Σεναφίμ [Senaphim], το υπογάστριο.

Ο Αρατσεθόπι [Arachethopi], τα δεξιά πλευρά.

Ο Ζαβέδο [Zabedo], τα αριστερά πλευρά.

Ο Μπαριάς [Barias], το δεξί γοφό.

Ο Φνούθ [Phnouth], τον αριστερό γοφό.

Ο Αβενλεναρτσέη [Abenlenarchei], το μυελό.

Ο Χνουμενινορίν [Chnoumeninorin], τα οστά.

Ο Γκεσόλε [Gesole], το στομάχι.

Ο Αγκρομάουνα [Agromauna], την καρδιά.

Ο Μπάνο [Bano], τους πνεύμονες.

Ο Σοστραπάλ [Sostrapal], το συκώτι.

Ο Ανεσιμάλαρ [Anesimalar], τη σπλήνα.

Ο Θοπίθρο [Thopithro], τα έντερα.

Ο Μπάιβλο [Biblo], τα νεφρά.

Ο Ροέρορ [Roeror], τα νεύρα.

Ο Ταφρέο [Taphreo], τη σπονδυλική στήλη του σώματος.

Οι Ιπουσπόμπομπα [Ipouspoboba], τις φλέβες.

Ο Μπινεβορίν [Bineborin], τις αρτηρίες.

Ο Ατοιμενπσεφέη [Atoimenpsephei], τις αναπνοές που βρίσκονται σε όλα τα άκρα.

Ο Ενθολλέϊα [Entholleia], όλη τη σάρκα.

Ο Μπεδούκ [Bedouk], το δεξιό γλουτό.

Ο Αραμπεέι [Arabeei], το φαλλό.

Ο Εηλό [Eilo], τους όρχεις.

Ο Σόρμα [Sorma], τα γεννητικά όργανα.

Ο Γκόρμα-Καϊοχλαβάρ [Gorma-Kaiochlabar], το δεξιό μηρό.

Ο Νεβρίθ [Nebrith], τον αριστερό μηρό.

Ο Ψερέμ [Pserem], το δεξί νεφρό.

Ο Ασάκλας [Asaklas], το αριστερό νεφρό.

Ο Ορμαώθ [Ormaoth], το δεξί πόδι.

Ο Εμενούν [Emenun], το αριστερό πόδι.

Ο Κνύξ [Knyx], τη δεξιά κνήμη.

Ο Τουπέλον [Tupelon], την αριστερή κνήμη.

Ο Ατσιέλ [Achiel], το δεξί γόνατο.

Ο Φνενέ [Phnene], το αριστερό γόνατο.

Ο Φιουθρόμ [Phiouthrom], το δεξί πόδι.

Ο Μποάβελ [Boabel], τα δάχτυλα των ποδιών του.

Ο Τρατσούν [Trachoun], το αριστερό πόδι.

Ο Φίκνα [Phikna], τα δάχτυλα των ποδιών του.

Ο Μιαμάι [Miamai], τα νύχια των ποδιών.

Ο Λαμπερνίουμ [Labernioum], […].

Και εκείνοι που είχαν διοριστεί πάνω από όλους αυτούς είναι: Ο Ζαθώθ [Zathoth], ο Άρμας [Armas], ο Καλίλα [Kalila], ο Τζαβέλ [Jabel], (Σαβαώθ, Κάιν, Άβελ).

Και εκείνοι που εργάζονται ιδιαίτερα στα άκρα είναι:

Στο κεφάλι ο Διολιμοδράζα [Diolimodraza], στο λαιμό ο Γιάμμιαξ [Yammeax], στο δεξιό ώμο ο Γιακουίβ [Yakouib], στον αριστερό ώμο ο Βέρτον [Verton], στο δεξί χέρι ο Ουντίντι [Oudidi], στο αριστερό χέρι ο Αρβάο [Arbao], στα δάχτυλα του δεξιού χεριού ο Λάμπνο [Lampno], στα δάχτυλα του αριστερού χεριού ο Ληηκαφάρ [Leekaphar], στο δεξί μαστό ο Μπαρβάρ [Barbar], στον αριστερό μαστό ο Ιμαέ [Imae], στο στήθος ο Πισανδριάπτης [Pisandriaptes], στην άρθρωση του δεξιού ώμου ο Κοάντε [Koade], στην άρθρωση του αριστερού ώμου ο Οδεόρ {Odeor], στα δεξιά πλευρά ο Ασφιξίξ [Asphixix], στα αριστερά πλευρά ο Συνογκτσούτα [Synogchouta], στην κοιλιά ο Αρούφ [Arouph], στη μήτρα ο Σαβάλο [Sabalo], στον δεξιό μηρό ο Τσαρτσάβ [Charcharb] , στον αριστερό μηρό ο Τσθαόν [Chthaon], στα γεννητικά όργανα ο Μπαθινώθ [Bathinoth], στο δεξί πόδι ο Τσούξ [Choux], στο αριστερό πόδι ο Τσάρτσα [Charcha], στη δεξιά κνήμη ο Αροήρ [Aroer], στην αριστερή κνήμη ο Τοετσθά [Toechtha], στο δεξί γόνατο ο Aόλ [Aol], στο αριστερό γόνατο ο Τσαρανέρ [Charaner], στο δεξί πόδι ο Μπαστάν [Bastan], στα δάχτυλα του δεξιού ποδιού ο Αρχεντεχθά [Archentechtha], στο αριστερό πόδι ο Μαρεφνούνθ [Marephnounth], στα δάχτυλα του αριστερου ποδιού ο Αβράνα [Abrana].

Επάνω σε όλους αυτούς, επτά έχουν ισχύ: ο Μιχαέλ [Michael], ο Ουριέλ [Ouriel], ο Ασμενέδας [Asmenedas], ο Σαφασατοέλ [Saphasatoel], ο Ααρμουριάμ [Aarmouriam], ο Ριχράμ [Richram], ο Αμιόρπς [Amiorps].

Και αυτός που είναι υπεύθυνος πάνω στις αισθήσεις (είναι) ο Αρχένδεκτα [Archendekta].

Και αυτός που είναι υπεύθυνος πάνω στις υποδοχές (είναι) ο Δεηθαρβάθας [Deitharbathas].

Και αυτός ο οποίος είναι υπεύθυνος έναντι της φαντασίας (είναι) ο Ουμμάα [Oummaa].

Και αυτός που είναι υπεύθυνος πάνω στη σύνθεση (είναι) ο Ααχιαράμ [Aachiaram].

Και αυτός που είναι πάνω από όλη την παρόρμηση (είναι) ο Ριαραμνάτσο [Riaramnacho].

Και καθορίστηκαν τέσσερις οι δαίμονες που βρίσκονται σ’ ολόκληρο το σώμα:

Η ζέστη, το κρύο, η υγρασία, και η ξηρότητα.

Και η μητέρα όλων αυτών είναι η ύλη.

Και αυτός που βασιλεύει πάνω από τη θερμότητα (είναι) ο Φλοξόφα [Phloxopha].

Και αυτός που βασιλεύει πάνω από το κρύο, είναι ο Οροορόθος [Oroorrothos].

Και αυτός που βασιλεύει πάνω από ό,τι είναι ξηρό (είναι) ο Εριμάτσο [Erimacho].

Και αυτός που βασιλεύει πάνω από την υγρασία (είναι) ο Αθούρο [Athuro].

Και η μητέρα όλων αυτών, θέτει στο μέσον τους την Ονορθοχρασάη [Onorthochrasaei],

Γιατί αυτή είναι χωρίς περιορισμούς και αναμιγνύεται με όλους.

Και αυτή είναι πραγματική ύλη, γιατί τρέφονται από αυτήν.

Οι τέσσερις επικεφαλής Δαίμονες είναι: ο Εφεμέμφι [Ephememphi], ο οποίος ανήκει στην ευχαρίστηση, ο Γιόκο [Yoko], ο οποίος ανήκει στην επιθυμία, ο Νενεντόφνι [Nenentophni], ο οποίος ανήκει στη θλίψη, ο Μπλαομήν [Blaomen], ο οποίος ανήκει στο φόβο.

Και η μητέρα όλων αυτών είναι η Αίσθησις-Ουχ-Έπι-Πτόη [Aesthesis- Ouch -Epi-Ptoe].

Και από τους τέσσερις Δαίμονες προέρχονται τα πάθη.

Και από τη θλίψη (ήρθε) η ζήλια, η αγωνία, το πρόβλημα, ο πόνος, η αναλγησία, το άγχος, το πένθος, κ.λπ.

Και από την ευχαρίστηση προκύπτει η μεγάλη κακία , και η κενή υπερηφάνεια, και τα παρόμοια πράγματα.

Και από την επιθυμία (έρχεται) ο θυμός, η οργή, η πίκρα και το πικρό πάθος, και τα παρόμοια πράγματα.

Και από τον φόβο (έρχεται) ο τρόμος, η κολακεία, η αγωνία και η ντροπή.

Όλα αυτά μοιάζουν σαν χρήσιμα πράγματα, αν και είναι κακά πράγματα.

Αλλά η διορατικότητα στον αληθινό τους (χαρακτήρα) είναι ο Ανάρο [Anaro], ο οποίος είναι ο επικεφαλής της υλικής ψυχής, γιατί ανήκει με τις επτά αισθήσεις, Ουχ-Έπι-Πτόη [Ouch-Epi-Ptoe].

Αυτός είναι ο αριθμός των Αγγέλων, όλοι μαζί είναι 365.

Όλοι εργάστηκαν πάνω σε αυτό, άκρο προς άκρο, μέχρι που το φυσικό και το υλικό σώμα ολοκληρώθηκε από αυτούς.

Τώρα υπάρχουν άλλοι που είναι κυρίαρχοι πάνω στα υπόλοιπα πάθη τους, τούς οποίους εγώ δε θα στους αναφέρω. Αλλά αν θέλεις να τους γνωρίζεις, είναι γραμμένοι στο βιβλίο του Ζωροάστρη [Zoroaster].

Και όλοι οι Άγγελοι και Δαίμονες εργάστηκαν μέχρι να κατασκευάσουν το φυσικό σώμα. Και το κατασκεύασμά τους ήταν εντελώς αδρανές και ακίνητο για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Και όταν η Μητέρα θέλησε να αποσύρει τη δύναμη που είχε δώσει στον αρχηγό των δαιμόνων, παρακάλεσε στη Μητέρα-Πατέρα του Όλου, που είναι πλήρης ελέους.

Εκείνος τότε έστειλε, δια μέσω του ιερού διατάγματος, τα πέντε Φώτα κάτω,  εκεί που ήταν ο τόπος των Αγγέλων και του Αρχιάρχοντα. Τον συμβούλευσαν ότι θα πρέπει να εκδηλώσει τη δύναμη της Μητέρας. Και είπαν στον Γιαλταμπαώθ :

«Φύσηξε στο πρόσωπό του (φυσικού Ανθρώπου) κάτι από το πνεύμα σου και το σώμα του θα σηκωθεί».

Και αυτός φύσηξε στο πρόσωπό του το πνεύμα, που είναι η δύναμη της Μητέρας του. Αυτός δε το γνώριζε αυτό, γιατί βρίσκεται στην άγνοια.

Και η δύναμη της Μητέρας του βγήκε από τον Γιαλταμπαώθ και εισήλθε στην ψυχή, την οποία είχαν διαμορφώσει σύμφωνα με την εικόνα Εκείνου που υπάρχει από την αρχή.

Το σώμα κινήθηκε και απέκτησε δύναμη, και ήταν φωτεινό.

Και εκείνη τη στιγμή οι υπόλοιπες δυνάμεις, ζήλεψαν, επειδή αυτός απέκτησε ύπαρξη μέσα από όλους αυτούς και είχαν δώσει τις δυνάμεις τους στον Άνθρωπο.

Και η ευφυΐα του ήταν μεγαλύτερη από την ευφυΐα εκείνων που τον είχαν φτιάξει, και μεγαλύτερη από την ευφυΐα  του αρχιάρχοντα.

Και όταν αναγνώρισαν ότι ήταν φωτεινός, και ότι μπορούσε να σκεφτεί καλύτερα από ό,τι εκείνοι, και ότι ήταν απαλλαγμένος από κακία, τον πήραν και τον έριξαν στην χαμηλότερη περιοχή της ύλης.

Αλλά ο μακάριος, Πατέρας-Μητέρα, ο αγαθοποιός και ελεήμων Ένας, είχε έλεος για τη δύναμη της Μητέρας που είχε εκδηλωθεί από τον αρχιάρχοντα, επειδή (οι Άρχοντες) μπορούν να αποκτήσουν δύναμη πάνω στο φυσικό και αισθητό του σώμα (του ανθρώπου).

Και έστειλε, μέσω του ευεργετικού Του Πνεύματος και του Μέγα Ελέους Του, ένα βοηθό στον Αδάμ, την φωτεινή Επίνοια [Epinoia], που προέρχεται από Αυτόν, που ονομάζεται Ζωή.

Και (αυτή) βοηθά το συνολικό αυτό πλάσμα, μοχθώντας μαζί του και αποκαθιστώντας τον προς την πληρότητα του και διδάσκοντάς τον σχετικά με την πτώση του σπόρου του (και) διδάσκοντάς του για την πορεία της Αναλήψεώς του, (η οποία είναι) η πορεία απ’ όπου (αυτός) κατήλθε.

Και η φωτεινή Επίνοια ήταν κρυμμένη στον Αδάμ, ώστε οι Άρχοντες να μην μπορούν να τη γνωρίζουν, αλλά για να λειτουργεί ως επανόρθωση της ανεπάρκειας της Μητέρας.

Και ο Άνθρωπος εκδηλώθηκε εξαιτίας της σκιάς του φωτός που υπάρχει μέσα του.

Και η σκέψη του ήταν ανώτερη από όλους εκείνους που τον είχαν φτιάξει.

Όταν κοίταξαν ψηλά, είδαν ότι η σκέψη του ήταν ανώτερη.

Και έκαναν συμβούλιο το σύνολο των Αρχόντων και των Αγγέλων.

Πήραν φωτιά και γη και νερό και τα ανέμειξαν μαζί με τους τέσσερις φλογερούς ανέμους. Και τα σφυρηλάτησαν μαζί και προκάλεσαν μεγάλη αναταραχή.

Και έφεραν αυτόν (Αδάμ) στη σκιά του θανάτου, προκειμένου αυτοί να τον σχηματίσουν ξανά από γη, νερό και φωτιά και πνεύμα που προέρχεται από την ύλη, το οποίο είναι η άγνοια του σκότους και της επιθυμίας, και το παραποιημένο πνεύμα τους.

Αυτός είναι το τάφος του νεοσύστατου σώματος με τον οποίο οι ληστές είχαν ενδύσει τον Άνθρωπο, τα δεσμά της λήθης.

Και αυτός έγινε ένας θνητός άνθρωπος. Αυτός είναι ο πρώτος που ήρθε κάτω (στην πυκνή ύλη), και έγινε ο πρώτος διαχωρισμός.

Όμως η Επίνοια του φωτός που υπήρχε μέσα του, είναι εκείνη που θα αφυπνίσει τη σκέψη του.

Και οι Άρχοντες τον πήραν και τον έβαλαν σε παράδεισο. Και του είπαν: «Φάε και απόλαυσε». Οι απολαύσεις τους όμως είναι πικρές και η ομορφιά τους είναι διεφθαρμένη.

Τα δένδρα τους είναι ασέβεια και δεν είναι εκ θεού. Οι καρποί τους είναι θανατηφόρο δηλητήριο, η πολυτέλειά τους είναι εξαπάτηση και η υπόσχεσή τους είναι θάνατος.

Και τοποθέτησαν το δέντρο της ζωής τους στη μέση του παραδείσου τους.

Και εγώ θα σας διδάξω ποιο είναι το μυστήριο της ζωής τους, το οποίο είναι το σχέδιο που έκαναν μαζί, που είναι η ομοιότητα του πνεύματός τους.

Η ρίζα αυτού (του δένδρου) είναι πικρή και τα κλαδιά του είναι θάνατος, η σκιά του είναι μίσος και εξαπάτηση είναι στα φύλλα του, αλλά και τα άνθη του είναι η αλοιφή του κακού, και καρπός του είναι ο θάνατος και επιθυμία είναι οι σπόροι του, που φυτρώνει στο σκοτάδι.

Ο τόπος κατοικίας όσων γεύτηκαν τους καρπούς του, είναι ο Άδης, και το σκοτάδι είναι ο τόπος της ανάπαυσής τους.

Και στάθηκαν μπροστά από το δένδρο της γνώσης του καλού και του κακού, που είναι η Επίνοια του φωτός, ώστε να μην μπορεί ο Αδάμ να δει την πληρότητά του και να αναγνωρίσει την γυμνότητά του. Εγώ όμως υπήρξα εκείνος που έφερε όσα έτρωγαν.

Και είπα (Ιωάννης) στον Σωτήρα: «Κύριε, δεν ήταν το φίδι που δίδαξε τον Αδάμ να φάει;» Ο Σωτήρας χαμογέλασε και είπε: «Το φίδι τους δίδαξε να τρώνε, προκειμένου να παραχθεί η διαφθορά από την επιθυμία της αναπαραγωγής. Αυτό, θα καθιστούσε τον Αδάμ χρήσιμο σε αυτό (φίδι).»

Και ο Αδάμ ήξερε ότι ήταν ανυπάκουος στον αρχιάρχοντα, εξ αιτίας του φωτός της Επίνοιας που υπήρχε μέσα του, η οποία τον έκανε πιο σωστό στη σκέψη από τον επικεφαλής Άρχοντα.

Και ο αρχιάρχοντας ήθελε να πάρει πίσω τη δύναμη την οποία ο ίδιος του είχε δώσει. Και έφερε μια λήθη πάνω στον Αδάμ.

Και είπα στον σωτήρα, “Ποια είναι η λήθη;”

Και αυτός είπε: «Δεν είναι αυτό που έγραψε ο Μωυσής και άκουσες.

Διότι αυτός έγραψε στο πρώτο του βιβλίο: ‘Και επέβαλε κύριος ο θεός έκσταση στον Αδάμ και κοιμήθηκε.’ Όμως αυτό αφορούσε την αντίληψή του.

Διότι είπε μέσω του προφήτη: «Θα κάνω τις καρδιές τους βαριές, ώστε να μη μπορούν να δώσουν προσοχή και να μην μπορούν να δουν»

Τότε η Επίνοια του Φωτός κρύφτηκε μέσα στον Αδάμ. Και ο αρχιάρχοντας ήθελε να την βγάλει από πλευρό του. Όμως η Επίνοια του Φωτός δεν μπορεί να συλληφθεί. Παρά το γεγονός ότι το σκοτάδι την ακολούθησε, δεν την έπιασε.

Και εκείνος έβγαλε από τον εαυτό του ένα μέρος της δύναμής του. Και έφτιαξε ένα άλλο πλάσμα, στη μορφή μιας γυναίκας, ανάλογα με την ομοιότητα της Επίνοιας που είχε εμφανιστεί σ ‘αυτόν.

Και αυτός έφερε το τμήμα που είχε πάρει από τη δύναμη του Αδάμ, στο θηλυκό πλάσμα, και όχι όπως είπε ο Μωυσής: “από το πλευρό του. ”

Και ο Αδάμ είδε τη γυναίκα δίπλα του. Και εκείνη τη στιγμή η Φωτεινή Επίνοια εμφανίστηκε, και σήκωσε το πέπλο που απλωνόταν πάνω από το μυαλό του. Και (ο Αδάμ) έγινε νηφάλιος από την μέθη του σκότους. Και αναγνώρισε την αντι-εικόνα του, και είπε: «Αυτό είναι πράγματι οστό από τα οστά μου και σάρκα από τη σάρκα μου.»

Ως εκ τούτου, ο άνθρωπος θα αφήσει τον πατέρα του και τη μητέρα του, και θα προσκολληθεί στη σύζυγό του, και οι δύο θα είναι σάρκα μία.

Και η αδελφή μας Σοφία [Sophia] (είναι) αυτή που κατέβηκε με αθωότητα, προκειμένου να αποκατασταθεί η ανεπάρκεια Της.

Ως εκ τούτου ονομάστηκε Ζωή, η οποία είναι η Μητέρα των ζώντων, από την πρόγνωση της κυριαρχίας των Ουρανών. Και μέσα από αυτήν δοκίμασαν την Άριστη Γνώση.

Εγώ εμφανίστηκα με την μορφή ενός αετού πάνω στο Δέντρο της Γνώσης, η οποία είναι η Επίνοια από την πρόγνωση του Αγνού Φωτός, ώστε θα μπορούσα να τους διδάξω και να τους αφυπνίσω και να τους βγάλω έξω από τα βάθη του ύπνου.

Διότι και οι δύο ήταν σε μια κατάσταση πτώσεως, και αναγνώρισαν τη γύμνια τους. Η Επίνοια εμφανίστηκε σ ‘αυτούς ως ένα φως, και αυτή αφύπνισε τον τρόπο σκέψης τους.

Και όταν ο Γιαλταμπαώθ παρατήρησε ό, τι είχαν αποσύρει απ’ αυτόν, καταράστηκε τη γη του. Βρήκε τη γυναίκα ενώ αυτή προετοιμαζόταν για τον άντρα της. Εκείνος ήταν κυρίαρχος πάνω της, αν και δεν γνώριζε το μυστήριο που είχε διαδραματιστεί ύστερα από ιερή εντολή. Και εκείνοι φοβήθηκαν να τον κατηγορήσουν.

Και έδειξε στους Αγγέλους του την άγνοια που βρίσκεται μέσα σε αυτόν. Και τους πέταξε έξω από τον παράδεισο και ο ίδιος τους περιέβαλε με ζοφερό σκοτάδι.

Ο μέγας άρχων είδε τη γυναίκα που στεκόταν δίπλα στον Αδάμ.

Συνειδητοποίησε ότι, η γεμάτη φως Επίνοια της Ζωής, ήταν μέσα της.

Ο Ιαλδαβαώθ έγινε τελείως άνοος.

Όταν η Πρόνοια όλων είδε τι επρόκειτο να συμβεί, έστειλε βοηθούς να αφαιρέσουν τη θεία Ζωή από την Εύα.

Ο Γιαλδαβαώθ βίασε την Εύα. Αυτή γέννησε δύο γιούς. Ελωχίμ ήταν το όνομα του πρώτου. Γιαχβέ ήταν το όνομα του δεύτερου.

Ο Ελωχίμ έχει πρόσωπο αρκούδας Ο Γιαχβέ έχει πρόσωπο γάτας. Ο ένας είναι δίκαιος. Ο άλλος όχι. Ο Γιαχβέ είναι δίκαιος, ο Ελωχίμ όχι. Ο Γιαχβέ θα διοικούσε την φωτιά και τον αέρα, ο Ελωχίμ θα διοικούσε το νερό και τη γη.

Ο Γιαλδαβαώθ παραπλανητικά ονόμασε τους δύο Κάιν και Άβελ. Από τότε μέχρι τώρα, η σεξουαλική συνεύρεση παρέμεινε (κράτησε) χάρη στον αρχιάρχοντα, ο οποίος έβαλε την επιθυμία για αναπαραγωγή μέσα στη γυναίκα που συνοδεύει τον Αδάμ.

Μέσω της συνουσίας, ο άρχοντας προκάλεσε νέα ανθρώπινα σώματα να παραχθούν και φύσηξε το τεχνητό του πνεύμα μέσα σε κάθε ένα από αυτά.

Και έδωσε την εξουσία επί του τάφου σε δύο άρχοντες, έτσι ώστε να μπορούν να κυβερνούν πάνω από τον τάφο. Και όταν ο Αδάμ αναγνώρισε την ομοιότητα της δικής του πρόγνωσης, απέκτησε την ομοιότητα του Υιού του Ανθρώπου. Και τον ονόμασε Σεθ, σύμφωνα με .

Τον αποκάλεσε Σεθ, σύμφωνα με τον τρόπο της φυλής των Αιώνων (των Ιερών Κόσμων). Ομοίως, η Μητέρα έστειλε επίσης κάτω το πνεύμα της, το οποίο είναι εικόνα Της και αντίγραφο των όσων βρίσκονται στο Πλήρωμα, γιατί θα προετοιμάσει ένα τόπο κατοικίας (φορέα) για τους Αιώνες που θα κατέλθουν.

Και ο αρχιάρχοντας, τους έκανε να πίνουν το νερό λήθης, ώστε να μη γνωρίζουν από πού προήλθαν.

Έτσι, το σπέρμα παρέμεινε για λίγο, παρέχοντας βοήθεια σε αυτόν, ώστε, όταν το Πνεύμα κατέλθει από τους Ιερούς Αιώνες, να μπορεί να τον αναστήσει και να τον θεραπεύσει από την ανεπάρκειά του, και για να μπορεί (και πάλι) να γίνει όλο Πλήρωμα, Άγιο και Άμεμπτο.

Και είπα (ο Ιωάννης) στον Σωτήρα: «Κύριε, όλες οι ψυχές, τότε, θα μεταφερθούν με ασφάλεια στο Αγνό Φως;»

Αυτός απάντησε και μου είπε:

«Μεγάλα ζητήματα έχουν προκύψει στο μυαλό σου, γι ‘αυτό είναι δύσκολο να τα εξηγήσεις σε άλλους, εκτός από αυτούς οι οποίοι προέρχονται από την αταλάντωτη φυλή.

Εκείνοι στους οποίους το Πνεύμα της ζωής θα κατέλθει και (με τους οποίους) θα είναι η Δύναμη, θα σωθούν και θα γίνουν τέλειοι και αντάξιοι του μεγαλείου και θα εξαγνιστούν σε Εκείνον τον Τόπο, από κάθε ανομία και συμμετοχή τους με το πονηρό.

Στη συνέχεια, δεν θα έχουν άλλη φροντίδα από την αφθαρσία και μόνο, στην οποία θα στρέφουν την προσοχή τους από εδώ και στο εξής, χωρίς θυμό ή ζήλια ή φθόνο ή την επιθυμία και την απληστία για τίποτα.

Δεν θα επηρεάζονται από οτιδήποτε άλλο, εκτός από την κατάσταση της ύπαρξής τους  στη σάρκα, την οποία φέρουν, ενώ θα προσδοκούν τη στιγμή που θα συναντηθούν με τους παραλήπτες του σώματός τους (την ώρα του θανάτου).

Αυτοί, είναι άξιοι της αφθαρσίας, της Αιώνια Ζωής και του καλέσματος. Γιατί υπομένουν και αντέχουν τα πάντα, ώστε να μπορούν να ολοκληρώσουν τον καλό αγώνα και να κληρονομήσουν την Αιώνια Ζωή.»

Και εγώ του είπα: «Κύριε, που θα πάνε οι ψυχές αυτών, όταν αυτές θα έχουν βγει από τη σάρκα τους;» Και αυτός χαμογέλασε και μου είπε:
«Η ψυχή στην οποία η Δύναμη θα είναι ισχυρότερη από ό,τι το τεχνητό πνεύμα, θα είναι ικανή και θα φεύγει από το κακό, και με την παρέμβαση του Άφθαρτου Ενός, σώζεται, και παραλαμβάνεται μαζί με το υπόλοιπο των Αιώνων.»

Και είπα: «Κύριε, εκείνοι, όμως, που δεν γνωρίζουν σε ποιόν ανήκουν, που θα πάνε οι ψυχές τους;»

Και μου είπε:
«Σε εκείνους, που το απεχθές πνεύμα απέκτησε δύναμη, από τότε που παραστράτησαν, αυτό, θα βαρύνει την ψυχή και θα την ελκύει στα έργα του κακού, και αυτό θα την ρίχνει χαμηλά και στη λήθη.

Και όταν μετά  αυτή η ψυχή έρχεται έξω από (το σώμα), παραδίδεται στις Εξουσίες —οι οποίες ήρθαν στην ύπαρξη μέσω του Άρχοντα— και την δένουν με αλυσίδες και την πετούν σε φυλακή, και συναναστρέφονται μαζί της μέχρι αυτή να απελευθερωθεί από την λήθη και να αποκτήσει γνώση. Και αν γίνει έτσι, γίνεται τέλεια, και τότε αυτή σώζεται.»

Και είπα: «Κύριε, πώς μπορεί η ψυχή να γίνει μικρότερη και να επιστρέψει στη φύση της μητέρας της ή σε Άνθρωπο; » Τότε εκείνος χάρηκε όταν τον ρώτησα αυτό, και μου είπε:

«Πραγματικά, είσαι ευλογημένος, γιατί έχεις καταλάβει, ότι η ψυχή έχει φτιαχτεί για να ακολουθεί μια άλλη, εφόσον το Πνεύμα της ζωής υπάρχει μέσα σ’ αυτήν. Σώζεται μέσα από Αυτήν, και δεν ρίχνεται πάλι σε κάποιαν άλλη σάρκα.»

Κι εγώ είπα: «Κύριε, και αυτοί που γνώριζαν μεν, αλλά απομακρύνθηκαν, που θα πάνε οι ψυχές τους;»

Εκείνος τότε μου είπε: «Αυτοί πάνε στον τόπου όπου πηγαίνουν οι Άγγελοι της πενίας. Στον τόπο όπου δεν υπάρχει μετάνοια. Και θα κρατηθούν εκεί, για την ημέρα κατά την οποία όσοι βλαστήμησαν το Πνεύμα θα βασανιστούν, και θα τιμωρηθούν με την αιώνια τιμωρία.»

Και είπα: «Κύριε, από που είχε έρθει το τεχνητό πνεύμα;»

Τότε εκείνος μου είπε: Η Μητέρα-Πατέρας, ο οποίος είναι πλήρης ελέους, το Άγιο Πνεύμα, ο Ένας, ο οποίος είναι φιλεύσπλαχνος και ο οποίος συμπάσχει μαζί σας, δηλαδή, η Επίνοια —της εκ των προτέρων γνώσης του Φωτός— εκδήλωσε το γέννημα του τέλειου είδους και τη διάνοιά του, και το αιώνιο φως του Ανθρώπου.

Όταν ο επικεφαλής Άρχοντας συνειδητοποίησε ότι αυτοί ήταν ανώτεροι και πάνω από αυτόν —και τον ξεπερνούσαν στον τρόπο σκέψης— ήθελε να κλέψει τη σκέψη τους, μην ξέροντας ότι εκείνοι τον έχουν ξεπεράσει στον τρόπο σκέψης, και ότι δεν θα να είναι σε θέση να την αξιοποιήσει και να τους υποτάξει.

Κατέστρωσε λοιπόν ένα σχέδιο με τις Εξουσίες του, που είναι οι δυνάμεις του, και διέπραξαν από κοινού, μοιχεία με τη Σοφία. Και πικρή μοίρα γεννήθηκε μέσα από αυτούς, η οποία είναι η τελευταία από τα φοβερά δεσμά.

Έτσι έγινε τυφλή ολόκληρη η δημιουργία, ώστε να μην μπορούν τα (δημιουργήματα) να αναγνωρίζουν τον Θεό, ο οποίος είναι υπεράνω όλων. Και εξ’ αιτίας των δεσμών της λήθης, απεκρύβησαν τα αμαρτήματά τους. Διότι είναι δέσμιοι των μέτρων, και των στιγμών εφόσον η μοίρα είναι ο κύριος των πάντων.

Και εκείνος μετανόησε για ό,τι είχε αποκτήσει υπόσταση μέσω αυτού. Αυτή τη φορά σκέφτηκε να φέρει έναν κατακλυσμό στα έργα των ανθρώπων. Το μεγαλείο όμως του φωτός της πρόγνωσης πληροφόρησε το Νώε κι εκείνος το γνωστοποίησε σε όλους τους απογόνους, οι οποίοι είναι οι Υιοί των ανθρώπων. Όσοι όμως ήταν ξένοι προς αυτόν, δεν τον άκουσαν.

Δεν συνέβη όπως λέει ο Μωυσής, ότι δηλαδή  εισήχθησαν στην κιβωτό, αλλά κρύφτηκαν σ’ έναν χώρο, όχι μόνο ο Νώε, αλλά και πολλοί άλλοι άνθρωποι. Πήγαν και κρύφτηκαν μέσα σε μια φωτεινή νεφέλη.

Κι εκείνος (ο Νώε) αναγνώρισε την εξουσία Του, και Αυτή η οποία ανήκει στο Φως ήταν μαζί του, και έλαμψε πάνω τους, επειδή (ο επικεφαλής Άρχοντας) έφερε σκοτάδι επάνω σε ολόκληρη τη γη.

Και (ο Γιαλταμπαώθ) έκανε ένα σχέδιο με τις Εξουσίες του. Έστειλε τους αγγέλους του με τις κόρες των Ανθρώπων, ότι θα μπορούσαν να πάρουν κάποιες από αυτές για τον εαυτό τους και να κάνουν απογόνους για τη διασκέδασή τους. Και αρχικά δεν το πέτυχαν. Όταν δεν είχαν καμία επιτυχία, συγκεντρώθηκαν ξανά μαζί και μηχανεύτηκαν ένα άλλο σχέδιο.

Δημιούργησαν ένα τεχνητό πνεύμα, το οποίο μοιάζει με το Πνεύμα που είχε κατέλθει, έτσι ώστε να μολύνουν τις ψυχές μέσα από αυτό.

Και οι άγγελοι οι ίδιοι αλλάξαν την ομοιότητά τους (μεταμορφώθηκαν) στην ομοιότητα των συντρόφων τους (τις κόρες των Ανθρώπων), γεμίζοντας αυτές με το πνεύμα του σκότους, που είχαν αναμείξει γι ‘αυτούς, και με το κακό.

Έφεραν χρυσό και ασήμι και ένα δώρο και χαλκό και σίδηρο και μέταλλο και όλων των ειδών τα πράγματα.

Και οδήγησαν τους Ανθρώπους που τους είχαν ακολουθήσει σε μεγάλα προβλήματα, ξελογιάζοντάς τους με πολλές απάτες.

Αυτοί (οι άνθρωποι) έγιναν γέροι χωρίς να έχουν απόλαυση. Αυτοί πέθαναν χωρίς να έχουν βρει την Αλήθεια και χωρίς να γνωρίζουν το Θεός της Αλήθειας.

Και έτσι όλη η δημιουργία έγινε σκλαβωμένη για πάντα, από τη δημιουργία του Κόσμου μέχρι τώρα.

Και πήραν γυναίκες και γέννησαν παιδιά του σκότος, σύμφωνα με την ομοιότητα του πνεύματός τους. Και έκλεισαν τις καρδιές τους, και οι ίδιοι σκλήρυναν μέσω της σκληρότητας του τεχνητού πνεύματος, μέχρι σήμερα.

Εγώ λοιπόν, η τέλεια Πρόνοια [Pronoia] των Πάντων, άλλαξα τον εαυτό μου μέσα στο σπέρμα μου, γιατί υπήρξα ο πρώτος που πορεύτηκα στην ατραπό. Διότι εγώ είμαι ο πλούτος του Φωτός. Είμαι η ανάμνηση του Πληρώματος.

Και πήγα στο βασίλειο του σκότους και υπέμεινα, μέχρι που μπήκα στη μέση της φυλακής. Και τα θεμέλια του χάους συγκλονίστηκαν. Και εγώ έκρυψα τον εαυτό μου από αυτούς, εξαιτίας της κακίας τους, και δεν με αναγνώρισαν.

Πάλι επέστρεψα για δεύτερη φορά, και πορεύτηκα. Προήλθα από εκείνους που ανήκουν στο φως, το οποίο είναι η ανάμνηση της Πρόνοιας.

Εισήλθα στη μέση του σκότους, και στο εσωτερικό του Άδη, δεδομένου ότι είχα την πρόθεση (να επιτευχθεί) το έργο μου. Και τα θεμέλια του χάους συγκλονίστηκαν, έτοιμα να πέσουν επάνω σε εκείνους που βρίσκονται στο χάος και να τους καταστρέψουν. Και πάλι έτρεξα μέχρι τη ρίζα μου του φωτός, για να μην καταστραφούν πριν την ώρα τους.

Πήγα πάλι για τρίτη φορά —Εγώ είμαι το Φως, η ανάμνηση της Πρόνοιας— για να εισέλθω στη μέση του σκότους, στο εσωτερικό του Άδη.

Και γέμισα το πρόσωπό μου με το φως του πληρώματος των Αιώνων.

Και εισήλθα στο μέσον της φυλακής τους, η οποία είναι η φυλακή του σώματος. Και είπα, «Εκείνος ο οποίος ακούει, ας βγει από τον βαθύ του ύπνο.»

Και εκείνος έκλαψε και έχυσε πικρά  δάκρυσε. Και σκούπισε τα πικρά δάκρυα και είπε: «Ποιός είναι αυτός που καλεί το όνομά μου, και από όπου έρχεται αυτή η ελπίδα για μένα, ενώ εγώ ακόμη βρίσκομαι στα δεσμά της φυλακής;»

Και είπα (Ιησούς): « Εγώ είμαι η Πρόνοια του Αγνού Φωτός. Εγώ είμαι η σκέψη του Παρθένου Πνεύματος, που σε ανέβασε σ’ αυτή την τιμημένη θέση. Σήκω και να θυμάσαι ότι είσαι εσύ που άκουσες, και ακολούθησες τη ρίζα σου, η οποία είμαι εγώ, ο Ελεήμων, και διαφύλαξε τον εαυτό σου από τους αγγέλους της πενίας και από τους δαίμονες του χάους και απ’ όλους εκείνους που σε δελεάζουν και σε παγιδεύουν, και πρόσεχε το βαθύ ύπνο και το περίβλημα (υλικό σώμα) της φυλακής του Άδη.

Και εγώ τον ανέστησα, και τον σφράγισα μέσα στο φως του ύδατος με πέντε σφραγίδες, προκειμένου ο θάνατος να μην έχει εξουσία πάνω του, από τώρα και στο εξής.

Και ιδού, τώρα θα ανέλθω μέχρι τον Τέλειο Αιώνα. Έχω ολοκληρώσει τα πάντα. Και σου έχω πει όλα όσα μπορείς να καταγράψεις και να τα παραδώσεις μυστικά στα συντροφικά σου πνεύματα, γιατί αυτό είναι το μυστήριο της αταλάντωτης φυλής.

Και ο Σωτήρας παρουσίασε αυτά τα πράγματα σ ‘αυτόν που θα μπορούσε να τα γράψει και να τα κρατήσει ασφαλή.

Και είπε προς αυτόν: «Επικατάρατος θα είναι αυτός που θα ανταλλάξει αυτά, για ένα δώρο ή για τρόφιμα ή για ποτό ή για είδη ένδυσης ή για οποιοδήποτε άλλο τέτοιο πράγμα.»

Και αυτά τα πράγματα παρουσιάστηκαν σε αυτόν (στον Ιωάννη) ως ένα μυστήριο. Και αμέσως μετά, εξαφανίστηκε από αυτόν. Και (ο Ιωάννης) ύστερα πήγε στους συντρόφους του μαθητές, και τους είπε σχετικά με το τι του είχε πει ο Σωτήρας Ιησούς Χριστός. Αμήν.

Επιμέλεια και μετάφραση κειμένου:antexeistinalitheia.gr