ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΑ ΝΗΠΙΑΚΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΑ

Η αντιγραφή απαγορεύεται

English Translation of this article

ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ,
ΕΙΝΑΙ ΔΟΣΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ,
ΒΑΣΕΙ ΤΗΣ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΠΟΨΗΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ:
«ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ; ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ»

ΕΡΩΤΗΣΗ:

Για ποιο λόγο ο Χριστός κατά την παιδική Του ηλικία συμπεριφερόταν τόσο επιθετικά; Με έχουν φέρει σε προβληματισμό τα εδάφια από το Ευαγγέλιο του Θωμά (περί της Νεογνικής Ηλικίας του Χριστού) στις παραγράφους 2, 3, 4, 5, 7, 8, 14, που εξιστορούν περιστατικά από την παιδική Του ηλικία, όπου εμφανίζεται μια εκ διαμέτρου αντίθετη προσωπικότητα απ’ αυτή που μας δίδαξε η θρησκεία.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: 

Χριστιανισμός: Μια θρησκεία κατασκευασμένη απ’ τους πιστούς, που οι πιο αφοσιωμένοι αποκλήθηκαν ‘άγιοι πατέρες’.

[Γ. Ζωγραφίδης καθηγητής Βυζαντινής Φιλοσοφίας]: «Πατέρες της Εκκλησίας ονομάσθηκαν οι Χριστιανοί ιερείς όλων των βαθμίδων ―αλλά και μερικοί μη ιερείς― οι οποίοι αναγνωρίστηκαν ως πνευματικοί διδάσκαλοι και αναδείχθηκαν ως συγγραφείς διατυπώνοντας, οριοθετώντας και υπερασπιζόμενοι το Χριστιανικό δόγμα.»

Το πλείστον αυτών των ένθερμων πιστών του Χριστού, δεν κατάφεραν να κατανοήσουν το Μέγεθος της Ολότητάς Του, με αποτέλεσμα ―βάζοντας ο κάθε ένας το λιθαράκι της δικής του παρερμηνείας― να διαστρεβλώσουν σε τέτοιο σημείο τη Διδασκαλία του Χριστού, ώστε να καταλήξει ΕΚ ΔΙΑΜΕΤΡΟΥ ΑΝΤΙΘΕΤΗ απ’ αυτή που πραγματικά ήταν, και να καταντήσει πλέον σήμερα, μια στείρα και αντιφατική θρησκεία.

Μαζί με την διαστρέβλωση της Διδασκαλίας, διαστρεβλώθηκε και ο ρόλος, αλλά και η προσωπικότητα του Χριστού. Έτσι η κατασκευασμένη θρησκεία σκιαγράφησε ένα Χριστό, με ήπια και ανεκτική προσωπικότητα ―επειδή αυτό βόλευε περισσότερο― καταλήγοντας σήμερα κάποιοι ―χωρίς ίχνος συνειδητοποίησης― να τολμούν να τον αποκαλούν: «Χριστούλη», ως το αποτέλεσμα μιας υπόγειας και ύπουλης μεθόδευσης υποβιβασμού Του!

Όμως, κάθε άλλο παρά «Χριστούλης» ήταν, αν λάβουμε υπόψη μας την τεράστια αποστολή που πραγματικά είχε, όχι μόνο επωμιζόμενος στους ώμους Του χιλιάδες φυλακισμένες Ψυχές προκειμένου να τις ελευθερώσει, αλλά και όντας ΙΚΑΝΟΣ  να αντιμετωπίσει ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ μια τεράστια σατανική δυναστεία εκατομμυρίων δαιμόνων!!!

Από αυτόν και μόνο το ρόλο, συμπεραίνουμε ότι η προσωπικότητα Του Χριστού, κάθε άλλο παρά ‘ήπια’ και ‘ανεκτική’ θα ήταν, λαμβάνοντας υπ’ όψη μας, ότι και με την επίκληση και μόνο του ονόματός Του, τα στοιχειά τρέπονται σε φυγή.

Έχουμε λοιπόν να κάνουμε ―αντίθετα από τις ισχύουσες πεποιθήσεις― με μια πολύ Ισχυρή και δυναμική Προσωπικότητα, πολλές φορές και εριστική.

Το Ευαγγέλιο του Θωμά που περιγράφει την Νεογνική (νηπιακή) ηλικία του Χριστού, έρχεται να ανατρέψει, όχι μόνο την πεποίθηση για την ήπια προσωπικότητά Του, αλλά και την άλλη, την ΑΠΟΛΥΤΑ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ πεποίθηση κάποιων, ότι ο Χριστός ―ως ένας κοινός άνθρωπος δήθεν― πήρε κάποιες μυήσεις στη διάρκεια της ζωής Του, και έτσι κατάφερε να εκδηλώσει τις Υπερφυσικές Του Δυνάμεις.

Στο Ευαγγέλιο του Θωμά όμως, ο Χριστός, εκδηλώνει αυτές τις Υπερφυσικές Δυνάμεις από την νηπιακή Του ηλικία, χωρίς καμία προηγούμενη ‘μύηση’.

Στο εν λόγω Ευαγγέλιο βέβαια, δεν προβάλλεται μόνο η επιθετική συμπεριφορά του Χριστού προς ορισμένους ανθρώπους, αλλά και η ευεργεσία Του σε κάποιους άλλους.

Βέβαια μέσα στο γενικότερο κλίμα μίσους και απαξίωσης του Χριστού, πολλοί πολέμιοι, στηριζόμενοι στο κείμενο αυτού του Ευαγγελίου, που περιγράφει την εριστική Του συμπεριφορά, δράττονται της ευκαιρίας για να σπιλώσουν ακόμη περισσότερο το όνομά Του, δίνοντας αυθαίρετες και επιπόλαιες ερμηνείες.

Ας δούμε όμως γιατί ο Χριστός συμπεριφερόταν έτσι επιθετικά στα πρώιμα χρόνια της ζωής Του!

Ο υλικός άνθρωπος ―όπως έχει πλέον αποδείξει η επιστήμη― είναι ένα ολόγραμμα,  μια προβολή! Αυτό όμως το ολόγραμμα ―παρά το τί θεωρεί ο ίδιος ο άνθρωπος― είναι μια ύπαρξη  χωρίς αληθινή Ζωή. Γι’ αυτό και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης λέει στην Αποκάλυψη, ότι ακόμη και αυτοί που θα περάσουν στην Πρώτη Ανάσταση, ακόμη ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΖΗΣΕΙ, αλλά θα γνωρίσουν την Αληθινή Ζωή, ΜΕΤΑ τα 1.000 χρόνια παραμονής στον Τόπο τον Ετοιμασμένο. [Αποκάλυψη 20:5].

Αυτό που οι άνθρωποι ΘΕΩΡΟΥΝ ζωή, στην πραγματικότητα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ.  Είναι μια άλλη εκδήλωση του θανάτου που περιέπεσε ο άνθρωπος, όταν δοκίμασε τον δηλητηριασμένο καρπό της ΔΙΤΤΗΣ γνώσης.

[Ευαγγέλιο Φιλίππου] «§71. Όταν η Εύα βρισκόταν μέσα στον Αδάμ, δεν υπήρχε θάνατος. Όταν χωρίστηκε από αυτόν, ο θάνατος επήλθε».

(Όταν δηλαδή ο Ουράνιος Άνθρωπος ήταν ενωμένος ως ΜΙΑ Ολότητα ―άρρεν και θήλυ ένα― ήταν Ζωντανός. Όταν διαχωρίστηκε πνευματικά, πέθανε.)

Το υλικό (σάρκινο) σώμα καθώς και όλα τα ενεργειακά, είναι «ενδύματα» που περιβάλουν τον Αληθινό Πνευματικό Άνθρωπο και ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΆΝΘΡΩΠΟ, ήρθε να απελευθερώσει ο Χριστός!

Απόκρυφο Ευαγγέλιο Ιωάννη:
«Το πλήθος των αρχόντων και των δαιμόνων κατέστρωσαν από κοινού τα σχέδιά τους. Ανέμειξαν φωτιά και γη και νερό, μαζί με τους τέσσερις σαρωτικούς φλεγόμενους ανέμους και τα συγκόλλησαν μαζί, με μεγάλη αναταραχή. Έφεραν τον Αδάμ, μέσα στη σκιά του θανάτου. Σκόπευαν να τον φτιάξουν εκ νέου αυτή τη φορά, από χώμα, νερό, φωτιά, άνεμο τα οποία είναι ύλη, σκότος, επιθυμία. Το τεχνητό πνεύμα. Αυτά όλα έγιναν ένα είδος σώματος/τάφου. Εκείνοι οι κλέφτες τον αιχμαλώτισαν μέσα σ’ αυτό με αμνησία και τον έκαναν υποκείμενο του θανάτου».

[…]

«Και εισήλθα στο μέσον της φυλακής τους, η οποία είναι η φυλακή του σώματος. Και είπα, Εκείνος ο οποίος ακούει, ας βγει από τον βαθύ του ύπνο».

Γι’ αυτό όταν οι Άγγελοι της Αποκάλυψης σπέρνουν τις συμφορές στην ανθρωπότητα, φαίνονται να μην την λυπούνται, όπως δεν λυπάται ένας χειρούργος, τα καρκινικά κύτταρα, όταν ετοιμάζεται να χειρουργήσει έναν καρκινικό όγκο.

Όσο λοιπόν ο Χριστός ήταν μικρός, διακατεχόταν από αυτή την (ακατέργαστη ακόμη) αλήθεια, πως το  υλικό σώμα είναι ένα «ψεύτικο» περίβλημα.

Επίσης με όλη αυτή την δυνατή Υπεραίσθηση που διέθετε, είχε τη δυνατότητα να ‘διακρίνει’ αυτό που πραγματικά ήταν ο κάθε άνθρωπος!

Έτσι αντιλαμβανόταν ότι μόνο ένα ποσοστό απ’ αυτούς ήταν πραγματικά άνθρωποι! Οι υπόλοιποι ήταν απλά αστρικά κελύφη και κάποιοι άλλοι, ενσαρκωμένοι δαίμονες.

[Κατά Ιωάννην 8:44] “Σεις είσθε εκ πατρός του διαβόλου και τας επιθυμίας του πατρός σας θέλετε να πράττητε. Εκείνος ήτο απ’ αρχής ανθρωποκτόνος και δεν μένει εν τη αληθεία, διότι αλήθεια δεν υπάρχει εν αυτώ· όταν λαλή το ψεύδος, εκ των ιδίων λαλεί, διότι είναι ψεύστης και ο πατήρ αυτού του ψεύδους.

[Κατά Ματθαίον 12:34] «Γεννήματα εχιδνών, πως δύνασθε να λαλήτε καλά όντες πονηροί; διότι εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα.»

[Κατά Ματθαίον 3:7] «Γεννήματα εχιδνών, τις έδειξεν εις εσάς να φύγητε από της μελλούσης οργής;»

Προς εκείνα λοιπόν τα ολογραφικά γεννήματα των εχιδνών/ερπετών, ο νεαρός Χριστός, εκδήλωνε  χωρίς κανέναν κοινωνικό ενδοιασμό, την οργή Του.

Καθώς όμως μεγάλωνε, άρχιζε να αντιλαμβάνεται περισσότερο την υλική «πραγματικότητα» και σιγά σιγά να διαμορφώνει μια περισσότερο ελεγχόμενη προσωπικότητα, συμβατή με την κοινωνία που ζούσε.

Περισσότερες πληροφορίες, αναλύσεις και αποδείξεις στο βιβλίο:
«ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ; ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ»

antexeistinalitheia.gr