«Το παράδοξο του Olber» – Σπύρος Μαργέτης Καθηγητής του Πανεπιστημίου ΚΕΝΤ
O Olber έθεσε μια απλή ερώτηση:
“Γιατί ο νυχτερινός ουρανός είναι σκοτεινός; Πρέπει να είναι λαμπερός σαν την ημέρα!”
Πράγματι εάν το σύμπαν είναι άπειρο και αιώνιο (Νεύτωνας) τότε όπου και να κοιτάγαμε θα έπρεπε να βλέπουμε αστρικό φως.
ΛΥΣΗ: Το Σύμπαν δεν είναι ούτε άπειρο ούτε αιώνιο.
Το παράδοξο του Olbers περιγράφηκε από τον Γερμανό αστρονόμο Heinrich Wilhelm Olbers το 1823, ενώ προηγουμένως είχε αναφερθεί από τον Johannes Kepler το 1610 και τους Halley και Cheseaux κατά τον 18ο αιώνα.
Ο Olbers ισχυρίστηκε ότι ένα άπειρο σύμπαν θα έπρεπε να περιέχει άπειρο πλήθος αστέρων, και αν το σύμπαν είχε και άπειρη ηλικία τότε το γεγονός αυτό θα είχε δώσει στο αστρικό φως άπειρο χρόνο για να φτάσει σε μας.
Συνεπώς, ο νυχτερινός ουρανός όφειλε να είναι πλημμυρισμένος από άπειρη ποσότητα φωτός από όλους αυτούς τους αστέρες.
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να εξηγήσουμε γιατί ο νυχτερινός ουρανός δεν είναι πολύ λαμπρός, αλλά η εξήγηση στο σημερινό πλαίσιο του Big Bang είναι η πιο πειστική.
Συνοπτικά το παράδοξο του Olbers εξηγείται με βάση για ένα σύμπαν που διαστέλλεται (άρα το φως εξασθενεί), με βάση την άποψη του μη άπειρου Σύμπαντος (άρα τα αστέρια δεν είναι άπειρα) και με βάση την άποψη πως το Σύμπαν δεν είναι χρονικά άπειρο (άρα το φως πολλών αστεριών δεν έχει φτάσει ακόμη στη Γη λόγω του ορίου στην ταχύτητα του φωτός).
Με λίγα λόγια, η πεπερασμένη ηλικία του σύμπαντος, το μη άπειρο σύμπαν, η πεπερασμένη ταχύτητα του φωτός και η διαστολή έχουν ως αποτέλεσμα ένα νυχτερινό ουρανό με πεπερασμένη ποσότητα φωτός, κάτι που είναι ακριβώς αυτό που βλέπουμε.
Αφού λοιπόν ο νυχτερινός ουρανός είναι σκοτεινός τότε το σύμπαν ούτε άπειρο, ούτε αιώνιο και στατικό είναι. Και επομένως το παράδοξο μπορεί να θεωρηθεί ως ένα από τα κύρια αποδεικτικά στοιχεία για ένα μη-στατικό σύμπαν, όπως δέχεται και το σημερινό μοντέλο του Big Bang.
