Η αντιγραφή απαγορεύεται
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ
ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΠΟΨΗΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ:
«ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ; -ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ»
ΓΡΑΦΕΙ Η ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ
English Translation of this article
Σχετίζεται η Αλήθεια με την Γνώση?
Μπορεί ο δρόμος της Γνώσης να οδηγήσει στην Αλήθεια?
Χρειάζεστε μια σύντομη απάντηση? Λοιπόν η απάντηση είναι ΟΧΙ.
Ας αιτιολογήσουμε αυτό το ΟΧΙ.
Ο Φυσικός Nassim Haramein λέει:
«Το σύμπαν μας αν και εξωτερικά πεπερασμένο, στο εσωτερικό του διαιρείται σε άπειρες υποδιαιρέσεις, που ξεδιπλώνονται στο άπειρο.»
Αυτό μας εμφανίζει δύο εικόνες: (α) την εικόνα του πεπερασμένου σύμπαντος που ατενίζουμε απ’ έξω και (β) την εικόνα των άπειρων υποδιαιρέσεών του, καθώς βυθιζόμαστε μέσα στις λεπτομέρειές του.
… Όμως στη λεπτομέρεια ενδημεί ο διάβολος!
Από εδώ ξεκινάει και ο βασικός διαχωρισμός ανάμεσα στην Αλήθεια και την Γνώση.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ αντιλαμβάνεται το σύμπαν ως μια ωοειδή πεπερασμένη κατάσταση, και ατενίζει τον έξω Μεγάλο Κόσμο. …Τον Κόσμο, ΕΞΩ από το σπήλαιο του Πλάτωνα.
Η ΓΝΩΣΗ βυθίζεται στο εσωτερικό του πεπερασμένου σύμπαντος, αναλύοντας τις άπειρες μικρο-οπτικές των άπειρων υποδιαιρέσεων των λεπτομερειών του. Αυτός είναι ο κόσμος τη πλάνης.
ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ’ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΙΙΑ
«§3. Όλα λοιπόν όσα βρίσκονται επάνω στη γη, δεν είναι αληθινά, παρά μόνο μιμήσεις της αλήθειας και μάλιστα όχι όλα, μόνο λίγα.
§4. Τα υπόλοιπα είναι ψέμα και πλάνη και εικασίες, συγκροτημένα όπως οι εικόνες της φαντασίας».
Ας δούμε όμως τι σημαίνει η λέξη Αλήθεια.
Αλήθεια σημαίνει Ενθύμηση!!!
Η λέξη [Α-λήθη-α], αποτελείται από το στερητικό (Α) που δηλώνει άρνηση, και το ρήμα λανθάνω ή λήθω, που σημαίνει λησμονώ, ξεχνάω. Οπότε η λέξη Α-ΛΗΘΗ-Α σημαίνει «Αυτό που πρέπει να μην ξεχνάμε».
Πλάτων ‘Φαίδων’ (Περί Ψυχής) [στοίχοι: 72e, 73a]
«Και βέβαια ―είπε ο Κέβης παρεμβαίνοντας― Σωκράτη, αν αληθεύει ότι η μάθηση δεν είναι τίποτε άλλο από ανάμνηση, από αυτήν την άποψη είναι ανάγκη κάπου στο παρελθόν να έχουμε μάθει αυτά που τώρα ξαναθυμόμαστε.
Αυτό όμως θα ήταν αδύνατον, αν δεν υπήρχε κάπου προηγουμένως η ψυχή μας, προτού να λάβει αυτήν την ανθρώπινη μορφή».
Και ο Αντώνιος Χαλάς, στο βιβλίο του: ‘ΤΟ ΕΙΣ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΛΦΑΒΗΤΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΥΠΟΛΑΝΘΑΝΟΝ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ Ή ΠΕΡΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ’, γράφει σχετικά με την έννοια της λέξης ‘Αλήθεια’:
«Υπήρχε εποχή κατά το μακρινόν εκείνο παρελθόν, κατά την οποίαν ευρισκόμεθα αντιμέτωποι με τον Κόσμον των Ιδεών, με το αειδές, το αόρατον.
Η Ψυχή μας γνωρίζει τα πάντα. Ανάγκη όμως όπως αποσπάσει κανείς από την λήθην τας αποταμιευμένας απείρους εκεί γνώσεις.
Όταν το όμμα (=μάτι) της Ψυχής βλέπει χωρίς να υπάρχει η ομίχλη και το νέφος, άνευ δηλαδή λήθης, τότε απέναντί της έχει το Φως.
Η τοιαύτη της Ψυχής κατάστασις ονομάζεται Α-λήθεια (άνευ ΛΗΘΗΣ). Αυτή είναι η μυστικιστική σημασία της περισπουδάστου λέξεως».
Τι είναι όμως αυτό που θα πρέπει να θυμηθούμε (Α-Λήθη-α);
―Την πρότερη κατάσταση της ύπαρξής μας, πριν παγιδευτούμε μέσα σ’ αυτό το Μάτριξ, μέσα σ’ αυτό το πεπερασμένο σύμπαν/αυγό!
Πως μπορούμε να φθάσουμε σ’ αυτή την Ενθύμηση (Α-Λήθη-α), πετώντας το πέπλο της λήθης μας;
―Ο δρόμος βρίσκεται ΜΕΣΑ ΜΑΣ και όχι έξω μας, και ονομάζεται ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ: «ΓΝΩΘΙ ΣΕ ΕΑΥΤΟΝ»
Επομένως έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε δύο δρόμους:
Ο ένας οδηγεί στην Επίγνωση του Εαυτού μας, την Αλήθεια και τη Ζωή, και ο άλλος οδηγεί στη γνώση των άπειρων υποδιαιρέσεων αυτού του κόσμου, και στο θάνατο.
[‘Η Αποκάλυψη του Αδάμ στον υιό του Σηθ’
(Από τα Χειρόγραφα του Ναγκ Χαμμαντί)]:
«Ύστερα από εκείνες τις μέρες (της πτώσης), η Αιώνια Γνώση του Θεού της Αλήθειας αποσύρθηκε από μένα και την μητέρα σου, την Εύα. Από τότε και μετά μαθαίναμε για τα πράγματα που πεθαίνουν, όπως είναι οι άνθρωποι».
Ήταν η ώρα που ο Ουράνιος Άνθρωπος γεύτηκε τον απαγορευμένο καρπό της διπλής ΓΝΩΣΗΣ (του καλού και του κακού) εγκαταλείποντας τους Κόσμους της Αλήθειας.
Η Αλήθεια είναι ενθύμηση του Ζωντανού.
Η γνώση είναι η έρευνα του νεκρού.
Γι’ αυτό, περισσότερες πιθανότητες να βρει την Αλήθεια έχει κάποιος αναχωρητής που εντρυφεί στην επίγνωση του εαυτού του, παρά κάποιος διανοούμενος πνιγμένος στα βιβλία του, που καταγίνεται με την έρευνα του κόσμου τούτου.
Ολόκληρο το σύμπαν μας (ορατό και αόρατο), συμπεριλαμβανομένου του αντιυλικού και των παράλληλων συμπάντων, ΕΙΝΑΙ το δένδρο της ΓΝΩΣΗΣ του καλού και του κακού, μέσα στο οποίο παγιδεύτηκε ο Ουράνιος Άνθρωπος.
Σε τι είδους παγίδα πιάστηκε ο άνθρωπος;
—Στην διερεύνηση των άπειρων οπτικών του δένδρου της γνώσης του καλού και του κακού …
Αντί λοιπόν ο άνθρωπος να συνειδητοποιήσει την ΜΙΑ Αλήθεια για το «ποιόν» του σύμπαντος και για το πως παγιδεύτηκε μέσα σ’ αυτό, εκείνος βυθίστηκε, βυθίζεται και θα βυθίζεται διαρκώς, μέσα στην γνώση των άπειρων/ατελείωτων υποδιαιρέσεών του.
Μαγεμένος και αγκιστρωμένος στην αέναη παγίδα της διττής ενέργειας και ύλης, χωρίς επίγνωση της πραγματικότητας που τον περιβάλλει, γεύεται τους διπλούς καρπούς της γνώσης, επιλέγοντας και απορρίπτοντας πότε τον έναν και πότε τον άλλον, παλεύοντας γι’ αυτό που φαντάζεται πως είναι το καλύτερο, σε μια ατέρμονη αναζήτηση, υμνώντας τον δημιουργό του διττού αυτού κόσμου.
Η ενθύμηση όμως του γεγονότος της παγίδευσης του ανθρώπου, είναι μια τελείως διαφορετική διαδικασία από την ατελείωτη ανάλωση για την συλλογή υλιστικής γνώσης, μέσα από το Δένδρο της Γνώσης του καλού και του κακού, «…για όλα τα πράγματα, που μέσα σ’ αυτό πεθαίνουν».
Αν λοιπόν θελήσουμε να αναπαραστήσουμε με σύμβολα τις δύο αυτές έννοιες: (1) αλήθεια και (2) γνώση, θα διαπιστώσουμε ότι η κάθε μία, εμφανίζει το σύμβολο της άλλης αντεστραμμένο!!!
Αυτό σημαίνει, ότι η μια κατάσταση είναι αντίθετη της άλλης.
Ας αναλύσουμε τα δύο σύμβολα ξεχωριστά:
Το σύμβολο της Αλήθειας και της Πνευματικής Ενοποίησης
Το σύμβολο της Αλήθειας απεικονίζει την ένωση των δύο σχασμένων τμημάτων του ΙΔΙΟΥ ανθρώπου.
Η Πνευματική θηλυκή εκδήλωση του Ανθρώπου (Εύα) ―Εγώ Ειμί Παρουσία ή Ανώτερος Εαυτός― που ποτέ ΔΕΝ ενσαρκώνεται, ενώνεται με τον ενσαρκωμένο (είτε σε άνδρα είτε σε γυναίκα) Θεϊκό Σπινθήρα/Αδάμ.
Μετά αυτόν τον Ιερό Γάμο/ένωση, γεννιέται η Ενθύμηση (Α-λήθη-α).
Ο δρόμος περνάει μέσα από τα μονοπάτια της Αυτογνωσίας με τον έλεγχο του κατώτερου εαυτού και του «Εγώ».
Όταν ολοκληρωθεί ο έλεγχος της χαμηλής φύσης του ανθρώπου, η ένωση των δύο στοιχείων του ΙΔΙΟΥ του ανθρώπου, φέρνει σαν αποτέλεσμα την ενθύμηση και την Αλήθεια.
Αρκετά περιγραφικά διατυπώνει η Θιβετιανή Βίβλος των Νεκρών, τις δύο ιδιότητες του Πνευματικού Ανθρώπου, και την ένωση αυτών των δύο τμημάτων του ΙΔΙΟΥ ανθρώπου:
Την απόλυτη κενότητα (θηλυκό Βούδα/Εύα) και το δονούμενο φωτεινό Πνεύμα (Αρσενικό Βούδα/Αδάμ).
[Θιβετιανή Βίβλος των Νεκρών]:
«Τώρα η καθαρή φωτεινότητα του Dharmata ακτινοβολεί μπροστά σου. Αναγνώρισέ την! Αυτήν τη στιγμή η κατάσταση του Πνεύματός σου είναι από τη φύση της καθαρή ουσία, δεν έχει καμιά ιδιότητα, ούτε υπόσταση, ούτε μορφή, ούτε χρώμα, αλλά είναι καθαρή κενότητα.
Αυτή η κενότητα, είναι ο Θηλυκός Βούδας Samantabhadri. (Εύα/Εγώ Ειμί Παρουσία)
Αλλά αυτή η κατάσταση του Πνεύματός σου δεν είναι απλά άγονη κενότητα.
Είναι ανεμπόδιστη, διαυγής, καθαρή και δονούμενη. Αυτό το δονούμενο Πνεύμα είναι ο Αρσενικός Βούδας Samantabhadra. (Θεϊκός Σπινθήρας/Αδάμ)
Αυτά τα δύο, το Πνεύμα του οποίου η φύση είναι κενότητα (Θήλυ, Εγώ Ειμί Παρουσία, Εύα) χωρίς οποιαδήποτε υπόσταση και το Πνεύμα το οποίο είναι δονούμενο και Φωτεινό (Άρρεν, Θεϊκός Σπινθήρας, Αδάμ), είναι αδιαίρετα.
Αυτό είναι το Dharmakaya του Βούδα. Το ίδιο σου το Πνεύμα επίσης είναι η κενότητα και η Φωτεινότητα αδιαίρετες, με τη μορφή μιας μεγάλης μάζας Φωτός και σ’ αυτήν την κατάσταση, δεν υπόκειται πια σε γέννηση ή σε θάνατο».
Με διαφορετικά λόγια λέει το ίδιο, και το Ευαγγέλιο του Θωμά, από τα κείμενα του Ναγκ Χαμμαντί:
ΚΑΤΑ ΘΩΜΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ:
«§22. Όταν θα γίνετε από δύο Ένα. Και εξομοιώσετε το μέσα (Θεϊκό Σπινθήρα) με το έξω (Εγώ Ειμί Παρουσία/Ανώτερο Εαυτό), το έξω με το μέσα, το ψηλό με το χαμηλό, όταν θα κάνετε το αρσενικό (=Θεϊκό Σπινθήρα/Αδάμ) και το θηλυκό (=Εγώ Ειμί Παρουσία/Εύα) μια ενότητα, ώστε το αρσενικό να μην είναι άνδρας και το θηλυκό να μην είναι γυναίκα, όταν θα έχετε μάτια μέσα στα δικά σας μάτια, ένα χέρι μέσα στο δικό σας χέρι, και ένα πόδι μέσα στο δικό σας πόδι, μια εικόνα μέσα στην εικόνα σας, τότε θα εισέλθετε στο Βασίλειο!»
Το σύμβολο του Ιερού Γάμου, δηλώνει ότι κλείνει ο φαύλος κύκλος της πληροφορίας και της παραπληροφόρησης, με την Εγώ Ειμί Παρουσία να περικλείει και να περιφρουρεί τον Θεϊκό Σπινθήρα και να του παρέχει αποκλειστικά, μόνο την Α-λήθη-α = Ενθύμηση.
Αυτές είναι οι περιοχές της Αλήθειας!
Ο δρόμος όμως της ΓΝΩΣΗΣ (του καλού και του κακού) είναι αντίθετος από το δρόμο της Αλήθειας και της αυτογνωσίας.
Όταν κάποιος εστιάζει στην αναζήτηση της γνώσης, επικεντρώνεται στις λεπτομέρειες αυτού του κόσμου, και βυθίζεται στον άπειρο ωκεανό των εναλλακτικών εκδοχών, των απόψεων και των άπειρων υποδιαιρέσεών τους.
Αντίθετο στο σύμβολο της Αλήθειας, είναι το κατοπτρικό σύμβολο της Γνώσης (του καλού και του κακού)
Το μυστικιστικό αυτό σύμβολο, είναι πολύ διαδεδομένο στον κόσμο μας.
Όλοι γνωρίζουν την κίνηση των χεριών που συμβολίζει το διάβολο.
Λίγοι όμως γνωρίζουν από πού προκύπτει αυτή η κίνηση.
Η Ίσιδα με το κάνιστρο της ‘γνώσης’ στο κεφάλι
Ο συμβολισμός αυτός έχει τις ρίζες του στην αρχαία Αιγυπτιακή θρησκεία.
Συγκεκριμένα η θεά Ίσιδα απεικονιζόταν με κέρατα, ανάμεσα στα οποία υπήρχε ένας δίσκος.
Ο δίσκος αυτός συμβόλιζε τη «Γνώση».
Γι’ αυτό ο Πλούταρχος ερμήνευε το όνομά της Ίσιδας ως «Γνώση».
Αυτό είναι το ιερό «κάνιστρο» —που σχηματίζουν τα κέρατα— όπου βρίσκεται στην κορυφή του κεφαλιού του μύστη, έτοιμο να δεχθεί και να γεμίσει με την συμπαντική σοφία.
Γι’ αυτό οι μύστες αυτού του κόσμου συμβολίζονται με κέρατα.
Εκεί βρίσκεται και ένα μέρος της αλήθειας για τη λατρεία των ταύρων και των ιερών αγελάδων όπου για πολλές χιλιετηρίδες ήταν κυρίαρχες φιγούρες αρκετών θρησκειών.
Μωυσής
Όμως με κέρατα εμφανίζεται και ο Εωσφόρος…!!! Ο κυρίαρχος του δένδρου της γνώσης του καλού και του κακού.
Ένας άλλος συμβολισμός ακριβώς της ίδιας έννοιας, είναι το σύμβολο του ιερού δισκοπότηρου.
Ήταν φυσικό να χρησιμοποιηθεί ένα στοιχείο τόσο συνδεδεμένο με το Χριστό ―σε μια επιπλέον προσπάθεια διαστρέβλωσης της Διδασκαλίας Του― ώστε να ταυτιστεί με την γνώση αυτού του κόσμου.
Η αναζήτηση του ιερού δισκοπότηρου (που στην πραγματικότητα δεν έχει καμία σύνδεση με τη διδασκαλία του Χριστού) συμβολίζει το δρόμο προς τη σοφία …την δόλια όμως σοφία αυτού του κόσμου.
Κατά Μαριάμ (Μαγδαληνή) Ευαγγέλιο:
«Έφθασε τότε η ψυχή στο τέταρτο επίπεδο το οποίο περιέχει επτά εκδηλώσεις (τους επτά δαίμονες της ψυχής):
Η πρώτη είναι το σκοτάδι· η δεύτερη είναι η επιθυμία· η τρίτη είναι άγνοια· τέταρτη είναι η θανάσιμη ζήλεια· η πέμπτη είναι η σαρκική μέθη· η έκτη, είναι η μεθυστική σοφία· η έβδομη, είναι η δόλια σοφία.
Αυτές είναι οι επτά εκφράσεις της Οργής, που καταπιέζουν την ψυχή με ερωτήματα: “Από πού έρχεσαι ανθρωποκτόνε; Πού πηγαίνεις πλανημένε;»
Όταν ο μύστης μετά από επίπονη αναζήτηση της απόκρυφης γνώσης, βρει το ‘ιερό’ δισκοπότηρο, τότε είναι έτοιμος να δεχθεί τη συμπαντική δόλια και μεθυστική σοφία του κόσμου τούτου.
Αυτή είναι η σοφία του φιδιού, που μέσω της κουνταλίνι ενεργοποιεί την έκτη αίσθηση και το τρίτο μάτι.
Έτσι και οι ισχυροί αυτού του κόσμου, έκαναν έμβλημά τους την κορώνα, που είναι μια παραλλαγή του ίδιου συμβόλου.
Ας οριστικοποιήσουμε λοιπόν τις διαφορές κλείνοντας
Η Μία και Μοναδική Αλήθεια, είναι η συνολική εικόνα του πεπερασμένου σύμπαντος, όταν το ατενίζουμε απ’ έξω.
Ο αναζητητής της «Αλήθειας» εστιάζει στα «τοιχώματα» του σύμπαντος/αυγού και παλεύει να τα σπάσει για να βγει έξω.
Ο αναζητητής της «γνώσης», αναλώνεται μέσα στις άπειρες υποδιαιρέσεις των εκδοχών και των απόψεων, στο εσωτερικό του σύμπαντος/αυγού, γοητευμένος από το ατελείωτο κυνήγι της πληροφορίας και της παραπληροφόρησης, της μικρο-αλήθειας και των ψεμάτων του.
Η ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ
