[Σελίδα 7]
[Λείπουν οι σελίδες 1 έως 6]
Τι είναι η ύλη;
Θα υπάρχει για πάντα;
Ο Διδάσκαλος απάντησε :
«Ό,τι γεννήθηκε, ό,τι δημιουργήθηκε, όλα τα στοιχεία της φύσης
εμπλέκονται και συνδέονται μεταξύ τους.
Ό,τι συντέθηκε θα αποσυντεθεί∙ όλα θα επιστρέψουν στις ρίζες τους∙
η ύλη θα ξαναγυρίσει στις απαρχές της ύλης.
Γιατί όποιοις έχει ώτα ακούειν ακουέτω.»
Ο Πέτρος του είπε :
«Αφού αποκαλείς τον εαυτό Σου ερμηνευτή των στοιχείων και όσων συμβαίνουν στον κόσμο, πες μας λοιπόν:
«Ποια είναι η αμαρτία του κόσμου;»
Ο Διδάσκαλος τότε είπε:
«Δεν υπάρχει αμαρτία.
Εσείς είστε αυτοί που κάνετε την αμαρτία να υπάρχει
όταν ενεργείτε σύμφωνα με τις συνήθειες της φύσης σας,
που είναι επιρρεπής στην μοιχεία∙
εκεί βρίσκεται η αμαρτία.
Γι’ αυτό λοιπόν το φως ήρθε σε σας,
έγινε κομμάτι του εαυτού σας
προκειμένου να τον επανενώσει με την πρώτη ουσία.»
Συνέχισε ο Διδάσκαλος και είπε:
«Να γιατί νοσείτε
και πεθαίνετε:
αυτή είναι η συνέπεια των πράξεων σας.
κάνετε ό,τι σας απομακρύνει από την ζωή …
Ο Νοών, νοείτω.»
[Σελίδα 8]
Η προσκόλληση στην ύλη,
γέννα ένα πάθος ενάντια στην Φύση,
τότε προκαλείται η αναστάτωση σε όλο το κορμί∙
γι’ αυτό σας λέω:
«Ζείτε αρμονικά…»
«Αν κάποιος νομίζει ότι έχει χάσει τον δρόμο του,
ας κοιτάξει μέσα του,
να ερμηνεύσει και να εμπνευστεί
από την μορφή της αληθινής του Φύσης.
Γιατί όποιος έχει ώτα για να ακούει, ας ακούει.»
Αφού είπε αυτά τα λόγια ο Ιησούς,
τους αποχαιρέτησε λέγοντας :
«Ειρήνη υμίν. Είθε η Ειρήνη μου
να γεννηθεί και να πληρωθεί μέσα σας.
Προσέξτε μην σας ξεγελάσει κανείς
λέγοντάς:
Ιδού!
Να Τος!»
Διότι βρίσκεται μέσα σας
ο Υιός του Ανθρώπου∙
πηγαίνετε σε Εκείνον:
αυτοί που Τον ψάχνουν Τον βρίσκουν
Ακολουθήστε με!
Κηρύξτε το Ευαγγέλιον της Βασιλείας των Ουρανών.»
[Σελίδα 9]
«Μην επιβάλλετε κανέναν κανόνα,
Εκτός από αυτόν για τον οποίο Εγώ υπήρξα Μάρτυρας,
Μην προσθέσετε νόμους στους νόμους που ο νομοθέτης έδωσε,
για να μην γίνετε σκλάβοι τους.»
Αφού είπε αυτά τα λόγια έφυγε.
Οι μαθητές ήταν λυπημένοι∙
Έκλαιγαν πολύ, λέγοντας:
«Πώς να πάμε να κηρύξουμε
το Ευαγγέλιο της Βασιλείας του Υιού του Ανθρώπου
στου ειδωλολάτρες;
Δεν σεβάστηκαν Εκείνον,
Πώς θα σεβαστούν εμάς;»
Τότε η Μαρία σηκώθηκε,
τους αγκάλιασε όλους και είπε στα αδέλφια της:
«Μην λυπάστε και μην έχετε δισταγμούς,
αφού Εκείνος είναι μαζί σας∙ θα σας συντροφεύει και θα σας προστατεύει.
Ας δοξάσουμε λοιπόν το μεγαλείο Του,
αφού μας προετοίμασε για αυτό.
Μας καλεί να γίνουμε βαθιά Ανθρώπινοι»
Με τα λόγια αυτά η Μαρία, έστρεψε τις καρδιές τους προς το Καλό∙
και οι μαθητές φωτίστηκαν από τα λόγια του Διδασκάλου.
[Σελίδα 10]
Τότε ο Πέτρος είπε στη Μαρία :
«Αδερφή, ξέρουμε ότι ο Διδάσκαλος σε αγάπησε
διαφορετικά από τις άλλες γυναίκες.
Πες μας τα λόγια που σου είπε Εκείνος,
αυτά τα λόγια που εσύ ξέρεις
και τα οποία εμείς δεν γνωρίζουμε…»
Η Μαρία τότε τους είπε:
«Αυτό που δεν σας δόθηκε να ακούσετε,
εγώ θα σας το αναγγείλω»
Είδα ένα όραμα με τον Διδάσκαλο
και Του είπα :
«Διδάσκαλε, Σε βλέπω σήμερα
σε αυτό το όραμα»
Εκείνος της είπε:
«Μακάρια γυναίκα, εσύ που δεν τρομάζεις στην όψη μου.
Εκεί που είναι ο νους, εκεί είναι και ο θησαυρός.»
Τότε εγώ του είπα:
«Διδάσκαλε, αυτός που έχει την χαρά να σε βλέπει,
να βλέπει αυτή τη στιγμή το όραμά Σου,
το βλέπει με τα μάτια της ψυχής;
Ή με το πνεύμα;»
Ο Διδάσκαλος απάντησε:
«Ούτε με την ψυχή, ούτε με το Πνεύμα με βλέπει,
αλλά με τον νου που είναι ανάμεσα στα δύο.
Αυτός είναι που βλέπει και αυτός […]»
[Σελίδα 15]
[Λείπουν οι σελίδες 11 έως 14]
(Ο Ιησούς αποκαλύπτει στη Μαρία τον δύσκολο δρόμο της ψυχής προς την απελευθέρωσή της και την τελική ένωσή της με το Θείο.)
Είπε η Επιθυμία:
«Δεν σε είδα να κατεβαίνεις,
αλλά σε βλέπω τώρα να ανεβαίνεις.
Γιατί υποκρίνεσαι, αφού είσαι ένα με μένα;»
Η Ψύχη απάντησε:
«Εγώ σε είδα.
Εσύ, δεν με είδες.
Δεν με αναγνώρισες,
ήμουν μαζί σου όπως ένα ρούχο,
κι εσύ δεν με ένιωσες.»
Αφού είπε αυτά τα λόγια η ψυχή
έφυγε χαρούμενη.
Ύστερα παρουσιάστηκε στο τρίτο επίπεδο
που ονομάζεται Άγνοια
Εκείνη ανέκρινε την ψυχή, ρωτώντας την:
«Πού πηγαίνεις;
Δεν ήσουν φυλακισμένη στην παρακμή;
Ναι, ήσουν χωρίς κρίση και ήσουν υποδουλωμένη.»
Η Ψυχή απάντησε:
«Γιατί με κρίνεις; Εγώ δεν έκρινα κανέναν.
Ήμουν δέσμια, όμως εγώ δεν σκλάβωσα τίποτε.
Δεν με αναγνώρισαν,
όμως εγώ αναγνώρισα
ότι Όλα όσα έχουν συντεθεί, θα αποσυντεθούν
όχι μόνον τα της γης αλλά και του ουρανού.»
[Σελίδα 16]
Λυτρωμένη από αυτό το τρίτο επίπεδο η Ψυχή
συνέχισε να ανεβαίνει.
Έφτασε στο τέταρτο επίπεδο
το οποίο εμπεριέχει επτά εκδηλώσεις. (Είναι οι επτά δαίμονες της ψυχής).
Η πρώτη, είναι το Σκοτάδι.
Η δεύτερη, η Επιθυμία.
Η τρίτη, η Άγνοια.
Η τέταρτη, η θανάσιμη Ζήλεια.
Η πέμπτη, η σαρκική Μέθη.
Η έκτη, η μεθυστική Σοφία.
Η έβδομη, η δόλια Σοφία.
Αυτές είναι οι επτά εκφράσεις της Οργής,
που βασανίζουν την Ψυχή με ερωτήματα:
«Από πού έρχεσαι, ανθρωποκτόνε;
Πού πηγαίνεις πλανώμενη;»
Η Ψυχή απάντησε:
«Αυτό που με καταπίεζε θανατώθηκε,
αυτό που με περικύκλωνε δεν υπάρχει πια.
η επιθυμία μου έχει λοιπόν ξεθυμάνει,
έχω απαλλαγεί από την άγνοια μου.»
[Σελίδα 17]
Βγήκα από αυτόν τον κόσμο χάρις σε έναν άλλο κόσμο,
η παλιά εικόνα σβήστηκε
χάριν μιας καλύτερης εικόνας.
Βαδίζω προς την Ανάπαυση
εκεί που ο χρόνος αναπαύεται στην
Αιωνιότητα του Χρόνου
Πορεύομαι στη Σιώπη.
Αφού η Μαρία τους είπε αυτά τα λόγια, σώπασε.
Διότι ο Κύριος μέσω της σιωπής, μιλούσε μαζί της.
Τότε ο Ανδρέας πήρε το λόγο και είπε προς τους αδερφούς του:
«Λοιπόν, τι γνώμη έχετε για αυτά που ακούσαμε;
Προσωπικά εγώ, δεν πιστεύω
ότι ο Διδάσκαλος είπε τέτοια λόγια.
Αυτές οι ιδέες δεν μοιάζουν με αυτές που εμείς γνωρίσαμε.»
Ο Πέτρος τότε πρόσθεσε:
«Πώς μπορεί ο κύριος να μίλησε
έτσι σε μια γυναίκα,
για μυστικά που ακόμη κι εμείς αγνοούμε;
Δηλαδή πρέπει να αλλάξουμε τις συνήθειές μας,
και να ακούσουμε όλοι αυτή την γυναίκα;
Αληθινά την είχε διαλέξει και προτιμήσει σαν καλύτερη από μας;»
[Σελίδα 18]
Τότε η Μαρία έκλαψε και είπε στον Πέτρο:
«Αδελφέ Πέτρο, τι λογισμό έβαλες στην καρδία σου;
Πιστεύεις ότι όλα αυτά τα είναι αποκυήματα της φαντασίας μου,
ότι επινόησα αυτό το όραμα,
και ότι λέω ψέματα στο όνομα του Διδασκάλου μας;»
Ο Λεβί τότε σηκώθηκε και είπε:
«Πέτρο, πάντα ήσουν οξύθυμος∙
σε βλέπω τώρα να φέρεσαι με σκληρά σε αύτη τη γυναίκα,
όπως ακριβώς θα έκαναν και αυτοί που μας μισούν και είναι εναντίον μας.
Αν ο Διδάσκαλος την επέλεξε,
ποιος είσαι εσύ που θα την απορρίψεις;
Σίγουρα ο Διδάσκαλος την ήξερε πολύ καλά […]
Την αγάπησε περισσότερο από εμάς.
Έχουμε λοιπόν υποχρέωση να μετανοήσουμε,
και να γίνουμε Άνθρωπος στην ολότητά του.
Ας τον αφήσουμε να γεννηθεί μέσα μας
κι ας πιστέψουμε όπως Εκείνος μας είχε ζητήσει.
Πάμε να κηρύξουμε το Ευαγγέλιο,
χωρίς να επιβάλλουμε άλλους κανόνες και νόμους πέραν
από εκείνους των οποίων ο Κύριός μας υπήρξε Μάρτυρας.»
[Σελίδα 19]
Όταν ο Λεβί είπε αυτά τα λόγια,
ξεκίνησαν για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο της Βασιλείας.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
ΚΑΤΑ
ΜΑΡΙΑΜ
