Η αντιγραφή απαγορεύεται
Γράφει η Αγγελική Αναγνώστου
Αν μια ψυχή δεν αποφασίσει πρωτίστως Η ΙΔΙΑ για την λύτρωσή της,
καμία Υπερκόσμια Δύναμη δεν μπορεί να την λυτρώσει.
Επειδή το αυγό, μόνο αν σπάσει από μέσα γεννάει τη ζωή.
Αν το αυγό σπάσει από εξωτερική παρέμβαση, τότε έρχεται ο θάνατος.
Γι’ αυτό και ο Χριστός άνοιξε το ρήγμα στο κοσμικό αυγό, βγαίνοντας από αυτό.
Σ’ αυτό το άρθρο θα προσδιορίσουμε το δρόμο που οδηγεί στην έξοδο από το Μάτριξ, αλλά και θα διευκρινίσουμε τις δυσκολίες που υπάρχουν σ’ αυτόν.
Αιώνες τώρα οι εντολοδόχοι του άρχοντα του κόσμου τούτου, που μασκαρεύονται «πνευματικοί» οδηγοί, έχουν χαράξει για τις ανήσυχες ψυχές, ένα «πνευματικό» μονοπάτι που όμως δεν οδηγεί στην έξοδο, αλλά οδηγεί στις παροχές της 6ης αίσθησης, όπου με αυτές δελεάζουν τους αθώους και τους κρατάνε αιώνια φυλακισμένους. Ο δρόμος που υποδεικνύουν είναι διαφορετικός από τον δρόμο της Εξόδου.
Προτεινόμενο άρθρο για ανάγνωση
Πολλές φορές ο εγωισμός του ανθρώπου, εμφανίζει μια ψευδαίσθηση επιθυμίας για λύτρωση, που δεν έχει την αφετηρία της στην ψυχή, αλλά πηγάζει από το αστρικό εγωικό του σώμα.
Επίσης, οι κακουχίες και οι δυσκολίες της ζωής, κάνουν τον άνθρωπο να συγχύζει την επιθυμία του για μια καλύτερη υλική ζωή, θεωρώντας, πως αυτή είναι η δήθεν ανάγκη της ψυχής του για λύτρωση από το μάτριξ. Στην πραγματικότητα όμως ο άνθρωπος θέλει να ξεφύγει από την κακουχία της ζωής του. Μόλις οι συνθήκες καλυτερεύσουν, τότε οι δήθεν πνευματικές προσδοκίες χάνονται, και το άτομο ορμάει στις ηδονές της ύλης.
Γι’ αυτό η τελευταία δοκιμασία που περνάει ένας άνθρωπος που έχει μπει στην πραγματική Πνευματική Ατραπό και στη διαδικασία της Λύτρωσης, είναι όταν το ίδιο το σύμπαν/παγίδα/Matrix, θα του φέρει σαν τελική δοκιμασία/δόλωμα, όλα τα υλικά αγαθά στα πόδια του. (Όπως προσέφερε ο Εωσφόρος στο Χριστό τα πλούτη όλου του κόσμου, όταν ο Χριστός βρισκόταν στην έρημο). Εκείνος ο άνθρωπος όμως τότε, θα έχει πετύχει τον στόχο του, μόνο αν μένει ειλικρινά αδιάφορος σ’ αυτά, σαν να έχει μπροστά του ένα σωρό από άχυρα. Τότε μόνο μπορεί να είναι σίγουρος ότι εγκαταλείποντας αυτό το υλικό σώμα, τίποτα δεν θα είναι ικανό να τον τραβήξει πίσω.
Καλό είναι λοιπόν πρωτίστως, ο κάθε ένας να αναρωτηθεί, πώς θα ανταποκρινόταν σε μια τέτοια δοκιμασία;
Μπορεί επομένως το υλικό σκάφανδρο (σώμα) να ορκίζεται πως θέλει να λυτρώσει την ψυχή του, όμως η ίδια η ψυχή να παραμένει αγκιστρωμένη στο υλικό πεδίο, από έντονα συναισθήματα, επιθυμίες, όνειρα, επιδιώξεις, διεκδικήσεις, πάθη, μίση και από διάθεση εκδίκησης, προς όλους όσους θεωρεί ότι την αδίκησαν.
Πολλοί επαναλαμβάνουν το απόσπασμα της Κυριακής προσευχής: «καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν»
Μετάφραση: «Και συγχώρησε από εμάς τις οφειλές μας, όπως κι εμείς συγχωρούμε τους οφειλέτες μας.»… όμως ελάχιστοι το έχουν λάβει αυτό σοβαρά υπόψη τους και ακόμη λιγότεροι το εφαρμόζουν.
Μπορεί επίσης η ψυχή να παραμένει αγκιστρωμένη εδώ μέσα, όχι τόσο από επιθυμία εκδίκησης, αλλά από μια επιθυμία ή ανάγκη για δικαίωση!
Αυτή ―η επιθυμία/ανάγκη για δικαίωση― ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΜΗΤΡΑ ΤΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ, είναι η μεγαλύτερη παγίδα μιας ψυχής.
Όταν η ψυχή επιζητά να δικαιωθεί για τις αδικίες που υπέστη στην υλική «ζωή» της, ακόμη και ο Ίδιος ο Χριστός να προσπαθήσει να την ξεκολλήσει από την ύλη, αυτή η ψυχή θα γραπωθεί γερά σ’ αυτό το κόσμο, με την ψευδαίσθηση ότι κάποια στιγμή θα δικαιωθεί! … Η ύψιστη πλάνη!!
Αυτή η παγίδα —να πάρουν το αίμα τους (την ενέργειά τους) πίσω— εξυφαίνεται σε πολλά σημεία της νοθευμένης Χριστιανικής θρησκείας, όταν οι υποτιθέμενοι άγιοι, προσβλέπουν στην υποδειγματική τιμωρία των εχθρών τους στην κόλαση, από έναν τιμωρό θεό, που δεν είναι άλλος, από τον δημιουργό του Matrix.
Οι «πνευματικές» προτροπές των αρχόντων, κατευθύνουν τον άνθρωπο σε λάθος μονοπάτια προετοιμασίας, για μια υποτιθέμενη λύτρωση.
Έτσι, απομακρύνουν εντελώς την προσοχή του, από το μοναδικό κλειδί που ξεκλειδώνει την πόρτα της Ελευθερίας. Αυτό το κλειδί ονομάζεται συναισθηματική και υλική αποστασιοποίηση. Αυτή η συναισθηματική και υλική αποστασιοποίηση επιτυγχάνεται πρωτίστως με την επίγνωση της Αλήθειας.
«Και θέλετε γνωρίσει την αλήθεια, και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει» [Ιωάννης 8:32]
Η Επίγνωση της Αλήθειας θα δείξει στον άνθρωπο το ψεύτικο αυτού του κόσμου, και την απάτη με την οποία έχει κτιστεί. Όταν ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει το ψεύτικο, τότε παύει να το αποζητά. … Εκτός αν είναι ψεύτικος και ο ίδιος…
Εδώ θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι υπάρχουν δυο βασικές φάσεις για την κατανόηση της Αλήθειας.
Η εγκεφαλική αποδοχή και η υπαρξιακή αποδοχή.
Πολλοί άνθρωποι που έρχονται σε επαφή με την Αλήθεια, την κατανοούν αρχικά με την λογική τους, και έτσι την αποδέχονται. Όμως τότε η Αλήθεια δρα επιδερμικά. Βαθιά βιώματα, πάθη και προσκολλήσεις, μένουν ανεπηρέαστα από την επίδραση της Αλήθειας. Όταν όμως η Αλήθεια διαποτίσει όλη την ύπαρξη, τότε αυτά τα πάθη συρρικνώνονται και οι προσκολλήσεις εξασθενούν.
Το μίσος και η εκδίκηση, είναι σίγουρα ιδιότητες που ένας αγαθός άνθρωπος θα βάλει στόχο για να ελέγξει. Όμως εκείνο που τελικά θα τον παγιδεύσει, θα είναι η ʺαγάπηʺ.
Το μεγάλο εργαλείο παγίδευσης των αρχόντων του Matrix … η «αγάπη»!
Η υπερεκτιμημένη και ωραιοποιημένη συναισθηματική/χημική αγάπη, δόθηκε σκόπιμα από τους εξουσιαστές, ως μέσον ενός πολύ ύπουλου τρόπου παγίδευσης των ψυχών.
Την Αληθινή Αγάπη (που καταχρηστικά ονομάζεται έτσι) ΑΝ ΠΟΤΕ την βιώσει κάποιος άνθρωπος, αφενός ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ, αφετέρου αυτή η αίσθηση, θα είναι τόσο στιγμιαία, όπως μια αστραπή.
Η λέξη αγάπη, προέρχεται από το επίρρημα άγαν (που δηλώνει την υπερβολή) και το ρήμα πάομαι (που σημαίνει αποκτώ, κατέχω, κτώμαι), όπου και τα δύο μαζί (άγαν+πάομαι), δηλώνουν την υπέρμετρη κτητικότητα.
Το κτώμαι=κατέχω, σημαίνει ότι κάτι είναι δικό μου, είναι κτήμα μου. Γι’ αυτό κυρίως το συναίσθημα που ονομάζεται αγάπη συνοδεύεται από κτητικότητα, απαίτηση και ζήλεια. Δεν είναι λίγες οι φορές που μεγάλα εγκλήματα έγιναν υποκινούμενα από ακραία συναισθήματα «αγάπης», εξαιτίας της κτητικότητας που κουβαλάει μέσα της.
[Ευαγγέλιο Φιλίππου §10]: Οι άρχοντες είδαν ότι η ανθρωπότητα σχετίζεται με ό,τι είναι πραγματικά καλό, έτσι βάλθηκαν να εξαπατήσουν την ανθρωπότητα. Πήραν τα ονόματα των καλών πραγμάτων και τα τοποθέτησαν σε κακά πράγματα για να δέσουν την ανθρωπότητα με τα κακά πράγματα. Ομοίως, πήραν τα ονόματα των κακών πραγμάτων και τα τοποθέτησαν στα καλά πράγματα. Γιατί ήθελαν η ανθρωπότητα, που ήταν ελεύθερη, να τους υποδουλωθεί για πάντα.
Έτσι μασκάρεψαν το χημικό κτητικό συναίσθημα της αγάπης ως «καλό», με διττή σκοπιμότητα. Αφενός για να παγιδεύσουν τον άνθρωπο μέσω αυτού, αφετέρου για την προσωπική τους ενεργειακή τροφοδοσία. Επειδή δεν τρέφονται μόνο οι αρνητικές δαιμονικές οντότητες από την αρνητική ενέργεια των ανθρώπων, αλλά και οι θετικές οντότητες, τρέφονται από την θετική ενέργεια των ανθρώπων.
[Omraam Mikhael Aivanhov]: «Εμείς τρώμε καθημερινά. Μην εκπλαγείτε όμως αν σας πω ότι ταυτόχρονα είμαστε τροφή άλλων οντοτήτων. Οι φωτεινές οντότητες παίρνουν τις αγαθές μας σκέψεις και τα αγαθά μας συναισθήματα, κάθε τι που μας εμπνέουν η σοφία και η αγάπη, ώστε να τραφούν. Μας αντιμετωπίζουν σαν δέντρα που παράγουν άνθη και καρπούς. Όταν έρχονται να κόψουν κάτι, δεν σπάνε τα κλαδιά μας, αλλά μας ποτίζουν και μας φροντίζουν για να δώσουμε ακόμα γευστικότερους καρπούς.»
Όταν η ψυχή εγκαταλείψει το υλικό σώμα με τον φυσικό θάνατο, θα μαγνητιστεί απ’ ό,τι πραγματικά την έλκει. Κι αν αυτό που την έλκει είναι η Πνευματική της πατρίδα και ο Πνευματικός της Γεννήτορας, τότε εκεί θα στραφεί. Αν όμως είναι δεμένη με επιθυμίες, όνειρα, αγάπες, μίση, διεκδίκηση, αλλά και ανάγκη για δικαίωση, τότε αυτά θα την κρατήσουν πίσω, μακριά από την Λύτρωσή της, και αυτά θα γίνουν η κόλασή της. Τότε καμία Υπερκόσμια Δύναμη δεν θα μπορέσει να την Λυτρώσει, επειδή το κλειδί για την Λύτρωσή της το κρατάει ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ μόνο η ίδια.
ʺΕπειδή όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θέλει είναι και η καρδία σας.ʺ [Ματθαίος 6:21]
Και αν ο θησαυρός του ανθρώπου είναι ένας υλικός άνθρωπος (παιδί, εγγόνι, γονιός, σύντροφος, φίλος) τότε αυτό το συναίσθημα είναι ικανό να τον παγιδέψει. … Γιατί:
ʺΌστις αγαπά πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ, δεν είναι άξιος εμού· και όστις αγαπά υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ, δεν είναι άξιος εμούʺ [Ματθαίος 10:37]
Υπάρχουν πολλές ψυχές, που έχουν καταλήξει πρόσγεια πνεύματα, παγιδευμένες μέσα σε χωροχρονικούς βρόχους (=κλειστές διαδρομές) εξαιτίας κάποιας «αγάπης» τους· είτε γονεϊκής είτε ερωτικής. Τέτοιες δυστυχισμένες ψυχές, στοιχειώνουν αρκετούς χώρους του υλικού κόσμου.
Και αν η ψυχή παγιδεύτηκε εξαιτίας κάποιας αγάπης που την κρατά δέσμια, γίνεται μια άκακη παρουσία στον χώρο που στοιχειώνει. Αν όμως παγιδεύτηκε εξαιτίας μιας ανάγκης για εκδίκηση ή εξαιτίας θυμού ή μίσους, τότε αυτή καταλήγει μια δαιμονική και επικίνδυνη παρουσία.
Έτσι, προκειμένου ο άνθρωπος να ελευθερώσει την ψυχή του, καλείται αφενός να ανασύρει από μέσα του την ενθύμηση της Πραγματικής Πνευματικής του Πηγής και να την νοσταλγήσει. Αφετέρου, αυτή η Ενθύμηση και η νοσταλγία, θα τον βοηθήσουν να αποκοπεί από κάθε θετική και αρνητική συναισθηματική κατάσταση που απειλεί να τον παγιδεύσει στον διττό ενεργειακό κόσμο του matrix. Τότε με οδηγό το «Μέτρον άριστον» και την Ισορροπία, πορεύεται προς τη Λύτρωση.
Αγγελική Αναγνώστου
https://antexeistinalitheia.gr/
