Η αντιγραφή απαγορεύεται
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΘΕΣΗ
ΤΗΣ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΠΟΨΗΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ:
«ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ; -ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ»
ΓΡΑΦΕΙ Η ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ
Γράμμα σε μια φίλη
Πριν ξεκινήσεις τον Πνευματικό σου δρόμο, θα πρέπει πρωτίστως να εντοπίσεις σε ποιο επίπεδο βρίσκεσαι. Κάθε επίπεδο έχει τα δικά του εμπόδια και τις δικές του λύσεις.
Λένε: «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Το βάρος και τα προβλήματα της καθημερινότητας που μας πιέζουν, μπορούν να γίνουν αρχικά το «εφαλτήριό» μας, επειδή αναπόφευκτα ενώ αυτά μας προκαλούν δυσαρέσκεια, παράλληλα μας δημιουργούν και μια ανάγκη να στραφούμε κάπου αλλού για τη λύτρωσή μας. Και αυτό το “Αλλού” είναι η Πνευματική αναζήτηση.
Το πρόβλημα όμως εντοπίζεται στο γεγονός ότι ταυτόχρονα, είμαστε ακόμη συνδεδεμένοι με τις αδυναμίες και τα πάθη μας, και μας χαροποιεί η ικανοποίησή τους. Εκεί, ελλοχεύει ο κίνδυνος να παρασυρθούμε από αυτά.
Το βοηθητικό στοιχείο είναι να συνειδητοποιήσουμε, ότι αυτό δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο χωρίς καμία διέξοδο: [υλικές αδυναμίες: ικανοποίηση/χαρά ― ανικανοποίητο/δυστυχία].
Η πολύπλοκη ανθρώπινη λογική μας, δεν μας επιτρέπει να κατανοήσουμε ότι η λύση είναι ΑΠΛΗ: Και αυτή είναι Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ για τον κόσμο μας, και για την ζωή εδώ στην ύλη!
Η Αλήθεια, διαπλάθει τα αισθήματά μας, και τα αισθήματά μας διαπλάθουν τον χαρακτήρα μας. Είναι μια διαδικασία που την έχω δει να “δουλεύει” σε πολλούς ανθρώπους.
«Και θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν, και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει». [Ιωάννης Η:32]
Σ αυτό λοιπόν το επίπεδο, βοηθητική είναι η βαθιά συνειδητοποίηση της αλήθειας, ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΛΑ Η ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΩΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ.
Μόλις πρωτομαθαίνεις την Αλήθεια, ταράζεσαι.
Στη συνέχεια ‒κάτω από το νέο πρίσμα‒ αρχίζεις να την επιβεβαιώνεις παρατηρώντας την ζωή και τον κόσμο γύρω σου.
Αυτή η επιβεβαίωση αρχίζει να δρα επάνω σου και τότε αρχίζει σιγά-σιγά να εδραιώνεται μέσα σου η Αλήθεια.
Αυτή η αποδοχή, αρχίζει στη συνέχεια να μεταβάλλει τον ψυχισμό σου.
Τα πάθη οι κακίες οι ζήλιες, οι εμπάθειες, αρχίζουν να ατονούν. Οι επιθυμίες μειώνονται, επειδή γνωρίζεις από πού προέρχονται.
Κατανοείς! Κατανοείς τους εχθρούς σου και παύεις να τους μισείς. Έχεις καταφέρει να δεις την θέση του κάθε όντος πάνω στον κύκλο της ζωής.
Αυτά, δεν τα πετυχαίνεις στραγγαλίζοντας τα αισθήματά σου ―όπως προτρέπουν οι περισσότερες θρησκείες. Αυτά πηγάζουν πλέον από μόνα τους σαν μια ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΑ της Αλήθειας.
Βασική σημείωση:
Δεν είναι οι πράξεις μας που θα μας σώσουν, αλλά τα αισθήματά μας. Τα αισθήματά μας έχουν τη δύναμη να μας οδηγήσουν στη Λύτρωση. Οι πράξεις απλά ακολουθούν. Δεν προηγούνται.
Γι’ αυτό και ο Χριστός καυτηρίαζε τους υποκριτές Φαρισαίους, επειδή περιορίζονταν μόνο σε υποκριτικές πράξεις:
«Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, διότι ομοιάζετε με τάφους ασβεστωμένους, οίτινες έξωθεν μεν φαίνονται ωραίοι, έσωθεν όμως γέμουσιν οστέων νεκρών και πάσης ακαθαρσίας.» [Ματθαίος 23:27]
Αυτό βέβαια είναι ένα αρχικό στάδιο (το 1ο Πνευματικό επίπεδο) , γιατί στη συνέχεια ξεκινά η «Ανάβαση» ενός δύσκολου δρόμου, επειδή Πνεύμα και ύλη είναι δύο αντίθετοι πόλοι:
Όσο αυξάνεται το ένα, τόσο ελαττώνεται το άλλο.
Έτσι για να σώσουμε την Ψυχή μας, χρειαζόμαστε το Πνεύμα μας αλλά για να επιβιώσουμε σ’ αυτόν τον κόσμο, χρειαζόμαστε την ύλη μας.
Όμως το ένα γίνεται εμπόδιο του άλλου. Η Ισορροπία είναι το ζητούμενο.
Το δύσκολο σημείο (του 2ου Πνευματικού Επιπέδου) ξεκινά όταν το δυναμωμένο Πνεύμα μέσα σου θ’ αρχίσει να πιέζεται από την ανάγκη του να απομακρυνθεί από το υλικό «γίγνεσθαι» και παράλληλα να «ανθήσει».
Αρχίζεις τότε σιγά-σιγά, να απομακρύνεσαι από τις υλικές απολαύσεις· όχι επειδή πιέζεσαι να κάνεις κάτι τέτοιο, αλλά επειδή αρχίζεις να αποστρέφεσαι αυτές τις υλικές «απολαύσεις».
Έτσι, ξεκινάς να απελευθερώνεις ολοένα και περισσότερο το Πνεύμα μέσα σου και αρχίζεις να τροφοδοτείσαι μόνο από ΑΥΤΟ.
Παύεις τότε να τρέφεσαι ενεργειακά από τις «χαρές» της υλικής ζωής, και από τις ενέργειες των ανθρώπων.
Όσο έχεις ανάγκη από την ενέργεια των άλλων ανθρώπων, αυτό δηλώνει ότι ακόμη βρίσκεσαι στο επίπεδο ΕΝΑ. Όταν σταματήσεις να τροφοδοτείσαι από τους ανθρώπους, περνάς στο επίπεδο ΔΥΟ. Αυτή είναι η διαφορά της κάθετης (Πνευματικής) από την οριζόντια (ενεργειακή) τροφοδοσία.
Σ’ αυτή τη κατάσταση, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να σηκώσουμε το σταυρό της ύλης μας και να ξεκινήσουμε τον ανηφορικό δρόμο του Γολγοθά μας. Ο Σταυρός μας τότε, δεν είναι πλέον οι δυσκολίες της καθημερινότητας! Είναι η ίδια η ύλη (όταν τα τέσσερα στοιχεία της ύλης ‒γη, νερό, φωτιά, αέρας‒ σταυρώνουν τον Πνευματικό άνθρωπο) Είναι η φάση που πλέον απεχθανόμαστε την ύλη αν και είμαστε υποχρεωμένοι να την υφιστάμεθα.
— Έχουμε πλέον ντυθεί την Αλήθεια για το «ποιόν» του κόσμου μας.
— Έχουμε βάλει καλά πια στη συνείδησή μας ότι είμαστε όμηροι μιας τρελής οντότητας, που αυτοκλήθηκε “θεός”!
— Έχουμε κατανοήσει ότι η ΑΝΑΓΚΗ κυβερνά τις συμπεριφορές των ανθρώπων και παύουμε να επενδύουμε συναισθηματικά σ’ αυτούς.
Είμαστε πλέον μόνοι μας μαζί με το Πνεύμα μας, και απεκδυόμαστε όλο και περισσότερο το αστρικό μας σώμα καθώς το αντικαθιστούμε με αυτό της Αλήθειας, βιώνοντας υπερβατικά την Ιερή Ένωση με την Πνευματική Πηγή μας. (Αυτό είναι το Πνευματικό επίπεδο 3)
Το πρώτο από το οποίο θα αρχίσεις, θα είναι η βασική αυτογνωσία.
Θα πρέπει μόνη σου να διαπιστώσεις τι ακριβώς συμβαίνει μέσα σου, ποιες είναι οι επιθυμίες σου και από ποιες αδυναμίες κινητοποιούνται.
Γνώριζε, ότι όλες αυτές τις άσχημες καταστάσεις που μπορεί να αντικρίσεις, τις έχουν όλοι οι άνθρωποι μέσα τους, και δεν θα πρέπει να σε απογοητεύσουν αυτά που θα εντοπίσεις. Έτσι είναι ο υλικός άνθρωπος.
Αυτά όλα αναδύονται μέσα από την καθημερινή μας δραστηριότητα και από την τριβή μας με τους άλλους ανθρώπους.
Όπως λοιπόν βλέπεις είναι αδιάφορο ποιο είναι το περιβάλλον στο οποίο ζεις, επειδή κάθε κατάσταση, σου εμφανίζει συναισθήματα που εσύ θα πρέπει να εντοπίσεις την πηγή τους (την ρίζα προέλευσής τους).
Θα πρέπει αρχικά να μπορείς να εντοπίζεις μέσα στην ημέρα, τις διάφορες ψυχολογικές φάσεις που πέρασες. Αυτές ή θα τις θυμάσαι (μέχρι το τέλος της ημέρας) ή θα τις σημειώνεις κάπου.
Όταν η ημέρα θα έχει τελειώσει και εσύ θα ησυχάζεις στο σπίτι σου, θα επαναφέρεις τις φάσεις που πέρασες μέσα στην ημέρα, και μία-μία θα αρχίζεις να την αναλύεις.
Παράδειγμα:
Αισθάνθηκα (π. χ.) θυμό για το τάδε γεγονός. Τι με έκανε να θυμώσω; —Θα ψάχνεις τότε μέσα σου να δώσεις κάποια απάντηση σε αυτό. Τότε θα ανακαλύπτεις ένα νέο στρώμα του εαυτού σου, που βρίσκεται βαθύτερα από τον αρχικό θυμό. Εκεί θα στέκεσαι πάλι, και θα το μελετάς.
Μετά, θα περνάς σε μια ακόμη βαθύτερη στοιβάδα (του εαυτού σου) με νέα ερώτηση: Γιατί (π.χ.) ήθελα να είναι έτσι τα πράγματα; … Ή με όποια ερώτηση θα προκύπτει από το κάθε νέο σου «εύρημα».
Αυτό θα το κάνεις για όλες τις συναισθηματικές φάσεις που πέρασες μέσα στην ημέρα, και θα προχωράς όσο βαθύτερα μπορείς, με συνεχιζόμενες ερωτήσεις.
Έτσι, με κάποιο τρόπο «θα στριμώχνεις τον εαυτό σου στη γωνία» και θα ζητάς από αυτόν να σου δώσει τον λόγο για τα συναισθήματα που βιώνεις.
Σ’ αυτή την πρώτη φάση, απλά θα παρατηρείς και θα διαχωρίζεις τα πράγματα: (α) σ’ αυτά που μπορείς να ελέγξεις και (β) σε αυτά που δεν μπορείς να ελέγξεις.
Βοηθητικό είναι αυτά να τα σημειώνεις κάπου, ώστε συχνά να ανατρέχεις πάλι, και να συγκρίνεις την πορεία σου.
Η δεύτερη φάση ―που θα την αρχίσεις όταν εσύ θα αισθάνεσαι έτοιμη― θα είναι να αρχίσεις να περιορίζεις κάποιες συναισθηματικές καταστάσεις, αφού προηγουμένως έχεις εντοπίσει την αδυναμία από την οποία πηγάζουν, ελέγχοντας και περιορίζοντας αυτήν την αδυναμία ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΡΧΙΚΑ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΗ.
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΣΤΙΑΖΕΙΣ ΣΤΗ ΡΙΖΑ ΤΗΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ … Συνήθως οι άνθρωποι κάνουν το αντίθετο… Συγκρατούν την εκδήλωση, και αφήνουν την ρίζα της αδυναμίας να γιγαντώνει. Εκεί οφείλονται αρκετές ασθένειες που μπορεί να εκδηλωθούν αργότερα.
Αν για παράδειγμα θύμωσες για κάποιον λόγο, δεν θα είναι λύση να στραγγαλίσεις το ξέσπασμα (ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΙΣ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΕΝΤΑΣΗ ΤΟΥ). Όλη η δουλειά εστιάζεται στην θεραπεία του ριζικού προβλήματος που προκάλεσε αυτή την έκρηξη του θυμού.
Σου λέω να αρχίσεις όταν θα είσαι έτοιμη, επειδή αυτή η δεύτερη φάση κρύβει πολύ πόνο. Γιατί όταν πάψουμε να τρέφουμε μια αδυναμία που έχει μάθει να τροφοδοτείται από εμάς, τότε αυτή στρέφεται να δαγκώσει εμάς τους ίδιους.
Κάθε μέρα θα κάνεις το ίδιο και θα σημειώνεις. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα αρχίσεις να γίνεσαι περισσότερο συνειδητή στη ζωή σου επειδή θα παρακολουθείς διαρκώς τις αντιδράσεις του εαυτού σου.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ «ΕΓΩ»
Το «εγώ» είναι η υλική φύση όλων των όντων. Απαιτείται ένας διαρκής αγώνας απλά για να ελέγχεται. Δεν μπορεί να πεθάνει…
Παύει να υπάρχει MONO όταν ο άνθρωπος έρθει σε επαφή με το Αληθινό. Όταν ο άνθρωπος έρθει σε επαφή με το Αληθινό, θα απαξιώσει το ψεύτικο, και τότε το «εγώ» του θα μένει απαθές στο ψεύτικο.
Μέχρι τότε απλά θα κρύβεται…
«Όλα λοιπόν όσα βρίσκονται επάνω στη γη, δεν είναι αληθινά, παρά μόνο μιμήσεις της αλήθειας· και μάλιστα όχι όλα, μόνο λίγα. Τα υπόλοιπα είναι ψέμα, πλάνη και εικασίες, συγκροτημένα όπως οι εικόνες της φαντασίας· Όσοι, λοιπόν, δεν παρασύρονται από το ψέμα, αυτοί βλέπουν την Αλήθεια.» [Ερμής Τρισμέγιστος, Απόσπασμα ΙΙΑ: 3-5]
