Η αντιγραφή απαγορεύεται
ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ,
ΕΙΝΑΙ ΔΟΣΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ,
ΒΑΣΕΙ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ:
“ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ; ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ”
English Translation of this article
ΕΡΩΤΗΣΗ:: Θα ήθελα να μου διευκρινίσετε αν σας είναι εύκολο, πως εννοείτε την “Πνευματική προετοιμασία”
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΑΓΓΕΛΙΚΗ: Ο κόσμος που μας περιβάλλει είναι μια ψευδαίσθηση. Είναι ένα ολόγραμμα που προβάλλει ο εγκέφαλός μας.
Ο άνθρωπος που δεν γνωρίζει την αλήθεια, μαγεύεται από τις ομορφιές της φύσης, από τα δημιουργήματα των συνανθρώπων του, από τις αγάπες του αλλά και από τα μίση του.
Αυτόν λοιπόν τον κόσμο τον θεωρεί πραγματικό και δεδομένο.
Όταν όμως κάποια στιγμή το υλικό σώμα πεθάνει, παύει να υπάρχει και ο αποκωδικοποιητής εγκέφαλος.
Έχοντας λοιπόν λατρέψει ο άνθρωπος την μορφή, η έλλειψη μορφής στους αστρικούς κόσμους, του προκαλεί πανικό και δυστυχία.
Αναπολεί τότε τις αγάπες του, οι οποίες όμως ήταν απλά προβολές του εγκεφάλου του.
Υποφέρει που δεν μπορεί να αντιδράσει στο μίσος που τον κατακλύζει, στο θυμό που τον πνίγει, στη ζήλεια, στην νοσταλγία του έρωτα, στην νοσταλγία της γαστριμαργίας, της φιλαρέσκειας και όλων των επιθυμιών που καλλιέργησε στη διάρκεια της υλικής του ζωής.
Αυτή είναι μια φρικτή κόλαση, και το μόνο που ζητάει η ψυχή είναι να της δοθεί η δυνατότητα να μπει σε ένα νέο σώμα για να μπορέσει να ζήσει την ψευδαίσθηση ξανά.
Ο άνθρωπος όμως που θα ΕΜΠΕΔΩΣΕΙ την Αλήθεια, ξέρει πως οτιδήποτε τον περιβάλλει, από την ομορφιά ενός τοπίου, έως το παιδί του, τον γονιό, τον σύντροφό του, όλα είναι εικόνες που ο εγκέφαλος μορφοποιεί. Γι’ αυτό ο Χριστός λέει:
«Όστις αγαπά πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ, δεν είναι άξιος εμού· και όστις αγαπά υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ, δεν είναι άξιος εμού. [Ματθ. Ι:37]».
Έτσι το σημαντικότερο που έχει να κάνει είναι να αποκοπεί συναισθηματικά από κάθε υλική εξάρτηση, όποια και αν είναι αυτή. Συνεχίζει βέβαια να λειτουργεί κανονικά στον κόσμο, χωρίς όμως συναισθηματική εμπλοκή. Αυτό είναι ένα πρώτο βήμα.
Παράλληλα, ξεκινά την Αυτογνωσία. Αρχικά την πρώτη φάση. Τότε διαπιστώνει ο άνθρωπος ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ και τότε ξεκινά η ίδια η Ψυχή να προσεύχεται για λύτρωση. Σταδιακά περνάει στην δεύτερη φάση, όπου θα ξεκινήσει την μάχη με τον κατώτερο εαυτό.
Δυστυχώς αυτή η φάση πονάει πολύ… επειδή πολλές φορές ενδεχομένως να χρειαστεί όταν σε κάποια σχέση δεν θα υπάρχει η δυνατότητα να κρατηθεί μια ισορροπία, να αναγκαστεί να «ρίξει» τον εαυτό του, προκειμένου να μην αδικήσει τον συνάνθρωπο.
Όταν δηλαδή θα έχουμε να πάρουμε μια δύσκολη απόφαση που δεν θα χωρά η «μέση οδός», τότε προτιμάμε να αδικήσουμε τον εαυτό μας, και όχι τον συνάνθρωπό μας.
Στην καθημερινή μας ζωή, κρατάμε ισορροπίες. Κάνουμε το καθήκον μας με τον πιο έντιμο τρόπο και απασχολούμε την σκέψη μας με όσο το δυνατόν πιο πνευματικές σκέψεις.
Καλό είναι να μπορεί κάποιος να διαλογίζεται μέσα στην ημέρα (χωρίς κάποια ιδιαίτερη τελετουργία) ή και απλά να σκέπτεται πάνω σε πνευματικές έννοιες, αναλύοντας κάποια ιερά εδάφια ή κάποιες φιλοσοφικές έννοιες.
Όσο πιο «φευγάτοι» από την ύλη είμαστε, τόσο το καλύτερο. Καλό είναι η σκέψη να προσβλέπει διαρκώς στην λύτρωση της Ψυχής, και την επιστροφή στις Ιερές Πατρίδες του Πατέρα.
Ανακεφαλαιώνω:
-Ισορροπία στην καθημερινότητα, χωρίς πολλές εξάρσεις ή διακυμάνσεις.
-Συναισθηματική απεξάρτηση από την υλική μορφή, και μείωση των επιθυμιών.
-Αυτογνωσία και πάλη με τον κατώτερο εαυτό.
-Πνευματικές (ανεξάρτητες από οτιδήποτε υλικό) σκέψεις.
-Προσευχή της Ψυχής για λύτρωση από την πλάνη της ύλης, και πλήρωση/γέμισμα με Πνεύμα.