Εγκαινιάστηκε τον Φεβρουάριο του 2008 αυτή η “παγωμένη Κιβωτός του Νώε” και τώρα βρίσκεται ξανά στην επικαιρότητα με την επίσκεψη του Γενικού Γραμματέα των ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ Μπαν κι Μούν σε αυτήν, πριν την σημαντική Διεθνή Διάσκεψη για το Κλίμα στην Κοπεγχάγη το Δεκέμβριο του 2009.
Σε αυτό το άρθρο που γράφτηκε τον Δεκέμβριο του 2007 του Φ.ΓΟΥΪΛΙΑΜ σχολιάζεται πως όταν ο Γκέϊτς και οι Ροκφέλερ και οι Αγροτοβιομήχανοι συνεργάζονται πάνω σε ένα πρόγραμμα, είναι φρόνιμο να του δίνεται η απαραίτητη προσοχή.
Εάν οι πράξεις του παρελθόντος είναι ενδεικτικές για το τι θα συμβεί στο μέλλον, αυτοί που έχουν αναλάβει οι ίδιοι να τοποθετήσουν και να αποθηκεύσουν τους σπόρους σε αυτή την ασφαλή κατάσταση, δεν είναι καλοπροαίρετοι υπηρέτες της ανθρωπότητας και της διατήρησης της ζωής.
Σκεφτείτε μόνο τα συμφέροντα του ιδρύματος Ροκφέλερ από το 1920 στο να οδηγήσει την επιστήμη στην υπηρεσία της ευγονικής. Τι συμβαίνει άραγε;
Το μέρος στο οποίο βρίσκεται η “Κιβωτός”
Ενα πράγμα για το οποίο ο ιδρυτής της Microsoft Μπίλ Γκέϊτς δεν μπορεί να κατηγορηθεί είναι η τεμπελιά. Ήδη στα 14 του χρόνια έκανε προγραμματισμό, ίδρυσε τη Microsoft στα 20 του, ενώ ήταν ακόμη φοιτητής στο Χάρβαρντ. Μέχρι το 1995 είχε περιληφθεί στον κατάλογο του Forbes ως ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου.
Όταν λοιπόν ο Γκέϊτς αποφασίζει μέσω του ιδρύματός του να επενδύσει μερικές δεκάδες εκατομμυρίων δολαρίων τα οποία έβγαλε με κόπο σε ένα πρόγραμμα όπως η Κιβωτός των σπόρων, αυτό αξίζει προσοχής (Σ. Επιστήμης: Ο Μπίλ Γκέϊτς έχει κατασκευάσει και προσωπικό καταφύγιο, εκατοντάδες μέτρα κάτω από την κατοικία του και έχει γυριστεί ντοκιμαντέρ από το «Discovery» στο οποίο παρουσίαζε λεπτομέρειες από το εσωτερικό του καταφυγίου).
Κανένα άλλο πρόγραμμα δεν είναι πιο ενδιαφέρον αυτή τη στιγμή, από το περίεργο αυτό πρόγραμμα που πραγματοποιείται σε μια από τις πιο απομονωμένες περιοχές του πλανήτη στο Σβάλμπαρντ.
Ο Μπίλ Γκέϊτς επενδύει εκατομμύρια δολάρια σε μια τράπεζα σπόρων που βρίσκεται στη θάλασσα Μπάρεντς κοντά στον Αρκτικό Ωκεανό περίπου 1100 χιλιόμετρα μακριά από το Βόρειο Πόλο.
Σε αυτό το ξεχασμένο από το Θεό μέρος, ο Μπίλ Γκέϊτς έχει επενδύσει δεκάδες εκατομμύρια καθώς επίσης και το Ιδρυμα Ροκφέλερ, η γνωστή εταιρεία παραγωγής σπόρων Μονσάντο, το Ίδρυμα Syngenta και η Κυβέρνηση της Νορβηγίας, ανάμεσα σε άλλους, σε αυτό που έχει ονομαστεί “υπόγειος χώρος φύλαξης της ημέρας της κρίσεως”.
Η τράπεζα των σπόρων έχει κτιστεί μέσα σε ένα βουνό στο νησί Σπίτσμπεργκερ, κοντά στο μικρό χωριό του Λοντζ. Η τράπεζα αυτή θα έχει διπλές πόρτες που θα το προστατεύουν από εκρήξεις με αισθητήρες κίνησης, με τοίχους ενός μέτρου ενισχυμένους με χάλυβα.
Θα περιέχει πάνω από 3 εκατομμύρια διαφορετικές ποικιλίες σπόρων από όλο τον κόσμο έτσι ώστε η ποικιλία των καλλιεργειών, να μπορεί να διατηρηθεί στο μέλλον, σύμφωνα με την Νορβηγική κυβέρνηση.
Οι σπόροι θα είναι με ειδικό τρόπο τυλιγμένοι ώστε να μην πιάνουν υγρασία. Δεν θα υπάρχει προσωπικό αλλά η αδυναμία πρόσβασης στην περιοχή θα διευκολύνει την παρακολούθηση.
Μήπως μας διαφεύγει κάτι; Η συνέντευξη τύπου δήλωνε πως κατ’ αυτό το τρόπο θα διατηρηθούν οι ποικιλίες στο μέλλον. Ποιο είναι αυτό το μέλλον που προβλέπουν αυτοί οι χορηγοί της τράπεζας των σπόρων; Τι θα απειλήσει την παγκόσμια διαθεσιμότητα των τρεχόντων σπόρων, οι οποίοι στο σύνολό τους είναι ήδη καλά προστατευμένοι σε ειδικά σχεδιασμένες τράπεζες σπόρων, ανά τον κόσμο.
Κάθε φορά που ο Μπίλ Γκέϊτς, το Ιδρυμα Ροκφέλερ, η Μονσάντο και η Syngenta συνεργάζονται μαζί για την επίτευξη ενός σκοπού τότε υπάρχει κάτι βαθύτερο από τους άγονους βράχους του Σπίτσμπεργκεν. Όταν η έρευνα γίνεται ανακαλύπτουμε μερικά εκπληκτικά πράγματα. Το πρώτο αξιοσημείωτο σημείο είναι το ποιος χρηματοδοτεί το πρόγραμμα αυτό της τράπεζας σπόρων.
Το πρόγραμμα του ιδρύματος Ροκφέλερ και ορισμένων πολύ ισχυρών οικονομικών συμφερόντων με σκοπό την χρησιμοποίηση της ευγονικής, η οποία μετονομάστηκε αργότερα σε γενετική ώστε να δικαιολογήσει την δημιουργία μιας γενετικά τροποποιημένης κυρίαρχης φυλής, που ο Χίτλερ και οι Ναζί την ονόμασαν Άρια”.
Η ευγονική του Χίτλερ χρηματοδοτήθηκε στο μεγαλύτερο μέρος της από το ίδιο ίδρυμα του Ροκφέλερ το οποίο σήμερα κτίζει αυτή τη τράπεζα σπόρων ώστε να διατηρήσει δείγματα κάθε σπόρου που υπάρχει στο πλανήτη. Τώρα η υπόθεση αυτή γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρουσα. Το ίδιο ίδρυμα του Ροκφέλερ το οποίο δημιούργησε την ψευδοεπιστήμη της μοριακής βιολογίας στην αμείλικτη επιδίωξή τους για τη μείωση της ανθρώπινης ζωής. Καθορίζοντας τα γονίδια με τρόπο που θα μπορούσαν να επιβάλλουν τα χαρακτηριστικά κατα βούληση.
Οι επιστήμονες της ευγονικής του Χίτλερ πολλοί από τους οποίους τους πήγαν στην Αμερική, μετά το πόλεμο ώστε να συνεχίσουν εκεί τις έρευνες πάνω στην βιολογική ευγονική.
Το ίδιο το ίδρυμα Ροκφέλερ, δημιούργησε την ονομαζόμενη Πράσινη Επανάσταση, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στο Νέο Μεξικό το 1946 από τον Νέλσον Ροκφέρλερ και τον πρώην Υπουργό Γεωργίας του “Νιού Ντήλ” και ιδρυτή της εταιρείας Pioneer, Χένρυ Γουάλας.
Αυτή η Πράσινη Επανάσταση φιλοδοξούσε να λύσει το παγκόσμιο πρόβλημα της πείνας. Κατά μεγάλο μέρος στο Μεξικό, στην Ινδία και σε άλλες επιλεγμένες χώρες που εργάστηκε ο Ροκφέλερ. Ο γεωπόνος του Ιδρύματος Ροκφέλερ, ο Νόρμαν Μπόρλογκ, κέρδισε το Νόμπελ Ειρήνης για την εργασία του, πράγμα για το οποίο είχαν να καυχιούνται παρέα με τον Κίσινγκερ.
Στην πραγματικότητα καθώς αποδείχτηκε μετά από χρόνια η Πράσινη Επανάσταση ήταν ένα λαμπρό σχέδιο της οικογένειας Ροκφέλερ για την ανάπτυξη μιας Παγκοσμιοποιημένης βιομηχανίας γεωργικών επιχειρήσεων, με την οποία θα μπορούσαν να μονοπωλήσουν, ακριβώς όπως είχαν κάνει και με την παγκόσμια αγορά πετρελαίου μισό αιώνα πριν.
Οι πολυεθνικές αυτές εταιρείες ελέγχουν το 90% της διακίνησης σπόρων σε όλη τη ΓΗ.
Οι γεωργικές επιχειρήσεις προχώρησαν χέρι χέρι μαζί με τη Πράσινη Επανάσταση των Ροκφέλερ. Αυτοί ήταν μέρος μιας μεγάλης στρατηγικής που περιελάμβανε χρηματοδότηση ερευνών πάνω στην ανάπτυξη γενετικής μηχανικής φυτών και ζώων μερικά χρόνια αργότερα.
Ο Ντέϊβις υπήρξε βοηθός γραμματέα Υπουργού Γεωργίας κατά την προεδρία του Αϊζενχάουερ στις αρχές της δεκαετίας του 50′. Έφυγε το 1955 από την Ουάσινγκτον και πήγε στο Χάρβαρντ, μια ασυνήθιστη θέση για έναν ειδικό εκείνες τις ημέρες.
Είχε μια ξεκάθαρη στρατηγική. Το 1956 ο Ντέϊβις έγραψε ένα άρθρο στο οικονομικό περιοδικό, Harvard Bysiness Review,στο οποίο δήλωνε πως για να λυθεί οριστικά το ονομαζόμενο πρόβλημα της γεωργίας και για να αποφύγουμε τα χρονοβόρα κυβερνητικά προγράμματα πρέπει η γεωργία να εξελιχθεί σε αγροτοβιομηχανία (πολυεθνικές).
Γνώριζε ακριβώς τι είχε στο μυαλό του, ενώ κάποιοι άλλοι δεν είχαν ιδέα τότε – μια επανάσταση στην αγροτική παραγωγή, η οποία θα συγκέντρωνε τον έλεγχο της τροφικής αλυσίδας στα χέρια πολυεθνικών εταιρειών, μακριά απο το παραδοσιακό οικογενειακό τρόπο καλλιέργειας.
Μια σημαντική πλευρά η οποία οδήγησε τα συμφέροντα του Ιδρύματος Ροκφέλερ και τις αγροτοβιομηχανίες της Αμερικής ήταν το γεγονός οτι η Πράσινη Επανάσταση βασίστηκε στη διάδοση των νέων υβριδικών σπόρων σε αναπτυσσόμενες αγορές.
Ένα βασικό χαρακτηριστικό των υβριδικών σπόρων είναι η μειωμένη ικανότητα αναπαραγωγής τους. Οι υβριδικοί αυτοί σπόροι είναι φτιαγμένοι με προστασία ώστε να μην πολλαπλασιάζονται.
Σε αντίθεση με τους κανονικούς σπόρους που δίνουν σπόρους ανάλογους με τους “γονείς” τους, οι σοδειές των υβριδικών σπόρων ήταν σημαντικά μειωμένες από τις άλλες χρονιές, χαμηλότερα απο εκείνη της πρώτης γενιάς.
Αυτοί οι μειωμένη απόδοση των νέων σπόρων σήμαινε οι αγρότες οτι λογικά θα αγοράζουν κάθε χρόνο σπόρο για να πετυχαίνουν μεγαλύτερες σοδειές. Αν και πολλοί εμπορεύονται σπόρους 2ης γενιάς δίχως την άδεια των δημιουργών των σπόρων, αυτό τείνει να εξαληφθεί εξαιτίας της χαμηλής αποδοτικότητας αυτών των σπόρων.
Είναι κοινό μυστικό και στην Ελλάδα ότι οι σπόροι δεύτερης γενιάς απο υβρίδια έχουν πολύ χαμηλή παραγωγικότητα.
Το πλήρες κείμενο θα το βρείτε στο http://www.voltairenet.org/article162545.html
Πηγή: eleftheri-epistimi.blogspot.com
