Ο διαλογισμός

English Translation of this article

Του Στέλιου Στυλιανού

Ο Διαλογισμός είναι λέξη που χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει μία ποικιλία μεθόδων που διαφέρουν μεταξύ τους, σε σημείο να δυσκολευόμαστε πολλές φορές να καθορίσουμε το τι ακριβώς είναι.

Υπάρχει σίγουρα κάτι το κοινό ανάμεσα στις διάφορες διδασκαλίες που αναφέρονται και διδάσκουν τον διαλογισμό, αλλά κάπου διαφέρουν ίσως και στις μορφές. Το γεγονός όμως είναι ότι αποτελούν όλες πνευματικά γυμνάσματα. Ένα από τα χαρακτηριστικά των πιο γνωστών διδασκαλιών διαλογισμού – είτε οπτικών, είτε λεκτικών – είναι αυτό που μπορούμε να πούμε εστίαση σε ένα κέντρο, σαν σημείο ισορροπίας του εσωτερικού μας εαυτού.

Εξηγώ πως όταν λέμε οπτικός διαλογισμός, εννοώ ένα σταθερό σημείο προσοχής μας σε μια φωτογραφία, ένα αναμμένο κερί, έναν σταυρό, ένα λωτό, ή τον ήλιο.

Ο λεκτικός διαλογισμός αρχίζει με μια επίκληση, για παράδειγμα το όνομα του Θεού, το Κύριε ελέησόν με, ή ό,τι άλλο που επαναλαμβάνεται. Υπάρχει όμως μια διαφορά που θα πρέπει να γνωρίζουμε μεταξύ του διαλογισμού, της προσευχής, ελέγχου του νου, και προβολής θετικών σκέψεων.

Ο Διαλογισμός έχει τρία βασικά στάδια:

ΧΑΛΑΡΩΣΗ του σώματος και του νου, ώστε το μυαλό να μην διασκορπίζεται σε διάφορες άσχετες κι ενοχλητικές σκέψεις.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ σε μια περιορισμένη περιοχή εστίασης, ώστε να αρχίσει να έχει τη δυνατότητα η λειτουργία του νου να κατευθυνθεί προς την εστία που έχει επιλέξει.

ΤΕΛΙΚΗ ΥΠΕΡΒΑΣΗ του νου, των σκέψεων και κάθε ταύτισης με το σώμα και την προσωπικότητα, και συγχώνευσης σε μια κατάσταση υπερνοητικής ένωσης με το Παγκόσμιο Πνεύμα, τον Θεό.

Η άσκηση του διαλογισμού υπάρχει σε κάθε θρησκεία, φιλοσοφία και σύστημα πνευματικής ανάπτυξης. Είναι οπωσδήποτε η εκπαίδευση ελέγχου του μυαλού και η καθοδήγησή του σε πιο θετικές και πνευματικές σκέψεις, καθώς και η καθοδήγησή του σε εστίες συγκέντρωσης.

Στην ορθόδοξη θρησκεία, η φράση επαναλαμβανόμενη, «ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ», χρησιμοποιείται και σαν διαλογιστική εστία για να παραμένει κανείς σε συνεχή επαφή με την Χριστιανική συνειδητότητα και για να φτάσει νοητικά στην τελική εκστατική ένωση με τον Θεό. Υπάρχουν κι άλλες φράσεις βέβαια ανάλογα με το θρήσκευμα του καθενός μας, τις οποίες δεν θεωρώ αναγκαίο να αναφέρω.

Ο διαλογισμός είναι, λοιπόν, κάθε δραστηριότητα που φέρνει τον νου σε ένα τέτοιο επίπεδο επαφής με τον εσωτερικό του εαυτό, ώστε να δημιουργείται εσωτερική ειρήνη και σιωπή. Η όλη διαδικασία του διαλογισμού φθάνει στο ζενίθ της, με την υπέρβαση του ΕΓΩ και ολοκληρώνεται σε μια κατάσταση καθαρής επίγνωσης.

Με τον διαλογισμό επιτυγχάνουμε τη χαλάρωση σώματος και μυαλού και την ανανέωση της ροής ενέργειάς μας. Ξεπερνούμε συναισθηματικά προβλήματα και καλλιεργούμε μια πιο ήρεμη και θετική στάση απέναντι στη ζωή. Απελευθερωνόμαστε από εξαρτήσεις και πάθη κι αναπτύσσουμε τη δύναμη της θέλησης. Καλλιεργούμε την αυτογνωσία και μπορούμε να θεραπεύσουμε τον εαυτό μας από ασθένειες -κυρίως ψυχοσωματικές.

Επίσης ο διαλογισμός μας βοηθά στην ανάπαυση του σώματός μας και είναι ευεργετικός στην χαλάρωση και ανανεωτικός στην καρδιά. Στόχος μου δεν είναι να διδάξω τρόπους και μεθόδους διαλογισμού, αλλά απλά να εξηγήσω περί τίνος πρόκειται. Παρόλα αυτά θα ήθελα μόνο να δώσω μια απλή συμβουλή σε όσους πειραματίζονται ή ασχολούνται.

Η άσκηση του διαλογισμού υπάρχει σε κάθε θρησκεία, φιλοσοφία και σύστημα πνευματικής ανάπτυξης

Η αναπνοή κατά τη διάρκεια της ασχολίας του διαλογισμού, έχει πολλή μεγάλη σημασία. Ο αριθμός των αναπνοών που χρειάζεται ένας άνθρωπος στον διαλογισμό είναι περίπου 16 ανά λεπτό που σταδιακά πέφτουν κατά την κατάσταση εγρήγορσης σε 7 αναπνοές ανά λεπτό, γι’ αυτό προσοχή, αφού ο οργανισμός μας χρειάζεται οξυγόνο.

Όλες οι ώρες λένε πως είναι κατάλληλες για διαλογισμό. Όμως θα πρέπει το στομάχι να είναι άδειο, έτσι θα συμβούλευα το πρωί, ή τρεις ώρες μετά το φαγητό. Πολλοί μιλούν για τη στάση του διαλογισμού. Κάποιοι οπαδοί της Ινδικής φιλοσοφίας συνιστούν την στάση του λωτού. Εγώ προσωπικά συστήνω τη «στάση του Φαραώ» για όλος εμάς τους Δυτικούς λαούς, εφόσον για τη στάση του λωτού χρειάζεται εξάσκηση και γιόγκα. Η «στάση του Φαραώ» είναι καθιστός σε καρέκλα, και το σώμα να σχηματίζει ορθές γωνίες. Ίσια το σώμα, ακουμπισμένη η πλάτη στην καρέκλα, ίσια τα πόδια σε ορθή γωνία να ακουμπούν στο έδαφος και τα χέρια ακουμπισμένα στα πόδια.

Ο διαλογισμός είναι αλήθεια ότι αποτελεί μια φυσιολογική διαδικασία για να φθάσει κανείς στην εσωτερική του σιωπή και δεν πρέπει να προσπαθήσει να κάνει διαλογισμό, αλλά θα πρέπει να αφεθεί στον διαλογισμό. Κατά τη διαδικασία του διαλογισμού, θα πρέπει να γνωρίζει ότι όλες οι εμπειρίες διαλογισμών είναι διαφορετικές και δεν πρέπει να κάνει συγκρίσεις, αλλά να αποδέχεται τις όποιες αλλαγές πηγάζουν από τον εσωτερικό κόσμο.

Άλλο που πρέπει να γνωρίζουμε, είναι πως η επιτυχία και η αξία του διαλογισμού βρίσκεται στην πλήρη αρμονία μεταξύ σώματος, νου και ψυχής. Έτσι, μέσα από τον διαλογισμό θα πρέπει να αφήνουμε την εσωτερική μας σιωπή να γίνεται πηγή δημιουργικής ζωής, να ταυτιζόμαστε με τη φύση της ψυχής εγκαταλείποντας τις προσκολλήσεις, να αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τη δημιουργία της πραγματικότητάς μας, κι ακόμα να αποδεχθούμε το οικοδόμημα του εγώ, απελευθερώνοντας τον εαυτό μας από όποια αναζήτηση ασφαλείας, έξω από την ψυχή… Πηγή