ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΣΑΣ!
Δε φταις εσύ η φαντασία σου τα φταίει. Για ποιο θέμα θα ρωτήσετε. Η φαντασία μπήκε στο μικροσκόπιο των κοινωνικών επιστημόνων για να διερευνηθεί κατά πόσο ωφελεί όταν κάνουμε πλάνα για το μέλλον, όταν φαντασιωνόμαστε πιθανότητες, όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε προκλήσεις.
Είναι η φαντασιωτική διαδικασία βοηθητική για να επιτευχθούν οι στόχοι μας; Έχουν δίκιο οι διάφοροι γκουρού που λένε ότι αν στοχεύσουμε νοητικά και φαντασιακά σε ένα αποτέλεσμα θα το επιτύχουμε; προσοχή κανείς δεν αμφισβητεί τη δύναμη της θετικής σκέψης, απλώς οι ερευνητές ήθελαν να εξακριβώσουν που μπερδεύεται η φαντασία/θετική σκέψη και οι προσδοκίες.
Το πείραμα έθεσε στους συμμετέχοντες στην έρευνα, τέσσερις διαφορετικές προκλήσεις τις οποίες όλοι λίγο ή πολύ αντιμετωπίζουμε στη ζωή. Να βρούμε δουλειά, να βρούμε σύντροφο, να πάμε καλά στις εξετάσεις και καλά αν θα πρέπει να κάνουμε κάποια χειρουργική επέμβαση. Φυσικά όχι όλες μαζί.
Το αντικείμενο της έρευνας ήταν να καταγραφεί κατά πόσο οι συμμετέχοντες φαντασιώνονται θετική εξέλιξη και κατά πόσο όντως περιμένουν να εξελιχθεί θετικά. Φαντασία vs προσδοκίας. Οι προσδοκίες φαίνεται πως έχουν να κάνουν καθαρά με τη προηγούμενη εμπειρία του κάθε ατόμου. Αν τα έχετε πάει καλά στις εξετάσεις που έχετε δώσει μέχρι τώρα στη ζωή σας, αναμένετε να συμβεί το ίδιο και στις επόμενες.
Από την άλλη η φαντασίωση λειτουργεί διαφορετικά. Ελπίζετε ότι θα συμβεί κάτι, αλλά αυτό, λένε οι ερευνητές, μάλλον δε λειτουργεί θετικά. Όπως φάνηκε στην έρευνα όσοι πέρασαν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα φαντασιώνοντας ότι “ναι όλα θα πάνε καλά”, στην πραγματικότητα είχαν τις χειρότερες επιδόσεις.
Όσοι π.χ. αναζητούσαν εργασία, αποδείχθηκε, 2 χρόνια μετά την έναρξη της έρευνας, ότι είχαν κάνει λιγότερες αιτήσεις για δουλειές, ότι είχαν λιγότερες προσφορές για εργασία και αν τελικώς είχαν βρει δουλειά, τους έδιναν χαμηλότερους μισθούς.
Οι έχοντες πιο προσγειωμένη συμπεριφορά, τα είχαν πάει πολύ καλύτερα. Άρα τι; Η φαντασία δε δουλεύει; Οι προσδοκίες μας; Τι ακριβώς συμβαίνει;
Οι προσδοκίες, λένε οι επιστήμονες, βασίζονται σε προηγούμενη εμπειρία, έχουν βάση. Η φαντασίωση όμως είναι “αέρας κοπανιστός”. Αλλά το κυριότερο είναι ότι όταν αφοσιωνόμαστε στη φαντασίωση, δε δίνουμε καμία σημασία σε πρακτικά ζητήματα, αρνούμαστε να προσέξουμε λεπτομέρειες κ.ο.κ.
Άρα χάνουμε ευκαιρίες, χάνουμε ενέργεια, έχουμε μηδαμινή στόχευση επί του πρακτέου. Το να αιθεροβατούμε δε βοηθάει τις επιδόσεις μας στην πραγματική ζωή.
Άρα, δώστε λίγη παραπάνω σημασία στην πραγματικότητα!
