Εάν αισθάνεστε ότι ζείτε σε μια πειστική εικονική πραγματικότητα παρόμοια με το “The Matrix”, ένας επιστήμονας πιστεύει ότι μπορεί να έχετε δίκιο.
Ο φυσικός Melvin Vopson ισχυρίζεται ότι αποσπάσματα από τη Βίβλο υποστηρίζουν την υπόθεση της προσομοίωσης.
Ο Δρ. Melvin M. Vopson είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Portsmouth, Μέλος της Ακαδημίας Ανώτατης Εκπαίδευσης, Ορκωτός Φυσικός και Μέλος του Ινστιτούτου Φυσικής. Είναι ο συνιδρυτής και Διευθύνων Σύμβουλος του Ινστιτούτου Φυσικής Πληροφοριών, αρχισυντάκτης του περιοδικού IPI Letters and Emerging Minds Journal for Student Research και ο συγγραφέας του “Reality Reloaded: The Scientific Case for a Simulated Universe”. Έχει δημοσιεύσει πάνω από 100 ερευνητικά άρθρα, επιτυγχάνοντας πάνω από 2500 αναφορές.
Ο καθηγητής Vopson είπε στο MailOnline: «Η ίδια η Βίβλος μας λέει ότι βρισκόμαστε σε μια προσομοίωση και μας λέει επίσης ποιος την κάνει.
“Γίνεται από μια τεχνητή νοημοσύνη – μια τεχνητή νοημοσύνη.”
Ο καθηγητής Vopson, μας επισημαίνει το Ευαγγέλιο του Ιωάννη ―ένα από τα τέσσερα πρώτα βιβλία της Καινής Διαθήκης.
Το Ευαγγέλιο του Ιωάννη ξεκινά με την ισχυρή δήλωση: «Στην αρχή ήταν ο Λόγος, και ο Λόγος ήταν με τον Θεό, και ο Λόγος ήταν o Θεός».
Ο καθηγητής λέει ότι αυτό το εδάφιο έχει «βαθιά θεολογική σημασία στο χριστιανικό δόγμα», αλλά έχει επίσης «ενδιαφέρουσες πληροφορίες» όταν εξετάζεται από τη σκοπιά του σύμπαντος ως προσομοίωση.
Υποστηρίζει ότι «ο Λόγος» σε αυτή τη διάσημη πρόταση αναφέρεται στον υποκείμενο κώδικα υπολογιστή που διέπει και ελέγχει την προσομοίωση.
Όπως θα ξέρει όποιος έχει δει το «The Matrix», οποιαδήποτε προσομοίωση σε υπολογιστή, μεγάλη ή μικρή, αποτελείται από γράμματα (=Λόγος) και αριθμούς (=θεός αεί γεωμετρεί) που γράφουν τους κανόνες για ολόκληρη τη δημιουργία.
Ο ακαδημαϊκός περαιτέρω υποστηρίζει ότι «ο Λόγος ήταν ο Θεός» θα μπορούσε να σημαίνει ότι ο Θεός είναι μέρος της προσομοίωσης, αντί να είναι ξεχωριστός από αυτήν.
Το Ευαγγέλιο του Ιωάννη συνεχίζει λέγοντας: «Τα πάντα έγιναν από αυτόν, και χωρίς αυτόν δεν έγινε τίποτα…»
Και πάλι, αυτή η δήλωση υποστηρίζει τη θεωρία του προσομοιωμένου σύμπαντος, προτείνει ο καθηγητής.
«Υποδηλώνει έναν Δημιουργό που έφερε σε ύπαρξη το προσομοιωμένο σύμπαν μέσω του Λόγου (δηλαδή του κώδικα)», λέει.
«Υποδηλώνει ότι η πράξη της δημιουργίας, όπως περιγράφεται στη Βίβλο, θα μπορούσε να είναι ανάλογη με μια θεϊκή πράξη προγραμματισμού και προσομοίωσης».
Αναμφισβήτητα, η θεωρία προσφέρει μια απάντηση σε ένα ερώτημα με το οποίο παλεύουν πολλοί Χριστιανοί – πώς δημιούργησε ο Θεός το σύμπαν σε έξι ημέρες;
Αν πρέπει να γίνει πιστευτή η θεωρία, το έκανε δημιουργώντας μια προσομοιωμένη πραγματικότητα ενσωματωμένη σε ένα πρόγραμμα υπολογιστή – κάτι που γνωρίζουμε ότι είναι δυνατό.
Ο καθηγητής Vopson έχει περιγράψει την υπόθεσή του στο νέο του βιβλίο, «Reality Reloaded: The Scientific Case for a Simulated Universe».
Με άλλα λόγια, η οντότητα που ελέγχει το όλο πράγμα –ο Θεός– είναι επίσης γραμμένη στον κώδικα.
Ο καθηγητής Vopson εξηγεί: «Ο κώδικας που εκτελεί την προσομοίωση δεν είναι ξεχωριστός από το θείο, αλλά μάλλον αναπόσπαστο μέρος της, ίσως μια τεχνητή νοημοσύνη».
Ο καθηγητής Φυσικής περιγράφει ότι οι ζωές μας περιέχουν πολλές ενδείξεις που υποδηλώνουν ότι είμαστε απλώς χαρακτήρες σε έναν προηγμένο εικονικό κόσμο, ισχυρίζεται – και σχεδιάζει ένα πείραμα για να το αποδείξει.
Για παράδειγμα, το γεγονός ότι υπάρχουν όρια στο πόσο γρήγορα μπορούν να ταξιδέψουν το φως και ο ήχος υποδηλώνει ότι μπορεί να διέπονται από την ταχύτητα ενός επεξεργαστή υπολογιστή, σύμφωνα με τον ειδικό.
Οι νόμοι της φυσικής που διέπουν το σύμπαν είναι επίσης παρόμοιοι με τον κώδικα υπολογιστή, λέει, ενώ τα στοιχειώδη σωματίδια που αποτελούν την ύλη είναι σαν pixel.
Ένα από τα πιο πειστικά στοιχεία, ωστόσο, είναι η συμμετρία που παρατηρούμε στον καθημερινό κόσμο, από πεταλούδες μέχρι λουλούδια, νιφάδες χιονιού και αστερίες.
Η συμμετρία είναι παντού γιατί έτσι οι μηχανές «αποδίδουν τον ψηφιακά κατασκευασμένο κόσμο», είπε ο καθηγητής Vopson, στο MailOnline.
«Αυτή η αφθονία συμμετρίας (και όχι ασυμμετρίας) στο σύμπαν είναι κάτι που δεν έχει εξηγηθεί ποτέ», είπε.
«Όταν κατασκευάζουμε ή σχεδιάζουμε πράγματα πρέπει να χρησιμοποιούμε τα πιο συμμετρικά σχήματα για να απλοποιήσουμε τη διαδικασία.
«Φανταστείτε να χτίζετε ένα σπίτι από τούβλα που δεν έχουν το τυπικό σχήμα ενός τούβλου.
«Εάν τα τούβλα ήταν σε εντελώς ακανόνιστο σχήμα, η κατασκευή θα ήταν σχεδόν αδύνατη ή πολύ πιο περίπλοκη.
«Το ίδιο συμβαίνει όταν σχεδιάζουμε προγράμματα υπολογιστών ή εικονικές πραγματικότητες – και αυτό μεγιστοποιεί την απόδοση και ελαχιστοποιεί την κατανάλωση ενέργειας ή την υπολογιστική ισχύ».
Ο ακαδημαϊκός πιστεύει επίσης ότι ο παράξενος και ελάχιστα κατανοητός κόσμος της κβαντικής μηχανικής υποδηλώνει ότι η ζωή δεν είναι αυτό που φαίνεται.
Συγκεκριμένα, επισημαίνει την κβαντική εμπλοκή – ένα περίεργο φυσικό φαινόμενο που ο θρυλικός φυσικός Άλμπερτ Αϊνστάιν, περιέγραψε ως «απόκοσμη δράση σε απόσταση».
Η κβαντική εμπλοκή περιγράφει δύο σωματίδια και τις ιδιότητές τους που συνδέονται χωρίς φυσική επαφή μεταξύ τους.
Αυτό σημαίνει ότι δύο διαφορετικά σωματίδια τοποθετημένα σε ξεχωριστές τοποθεσίες, δυνητικά σε απόσταση χιλιάδων μιλίων, μπορούν ταυτόχρονα να μιμούνται το ένα το άλλο. Αυτό είναι εντυπωσιακά παρόμοιο με το πώς δύο άνθρωποι μπορούν να αλληλεπιδράσουν μέσω της εικονικής πραγματικότητας (VR).
Ο καθηγητής εξηγεί: «Η κβαντική εμπλοκή επιτρέπει σε δύο σωματίδια να συνδέονται τρομακτικά, έτσι ώστε αν χειριστείτε το ένα, χειρίζεστε αυτόματα και αμέσως και το άλλο, ανεξάρτητα από το πόσο μακριά βρίσκονται μεταξύ τους – με το αποτέλεσμα να είναι φαινομενικά ταχύτερο από την ταχύτητα του φωτός. που θα έπρεπε να είναι αδύνατο.
«Επομένως, ενώ μπορεί να πιστεύουμε ότι δύο σωματίδια απέχουν εκατομμύρια έτη φωτός μεταξύ τους, δεν θα ήταν αν δημιουργήθηκαν σε μια προσομοίωση».
Η υπόθεση του προσομοιωμένου σύμπαντος υποστηρίζει ότι η πραγματικότητά μας είναι μια προσομοιωμένη κατασκευή.
Ο καθηγητής Vopson έχει ήδη υποστηρίξει ότι η πληροφορία είναι η πέμπτη κατάσταση της ύλης, πίσω από το στερεό, το υγρό, το αέριο και το πλάσμα. Αυτό θα μπορούσε να είναι το κλειδί για ένα πείραμα που ελπίζει ότι θα μπορούσε να αποδείξει ότι ζούμε σε μια προσομοίωση υπολογιστή. Θέλει να συνθέσει στοιχειώδη σωματίδια και «αντισωματίδια» σε μια συσκευή που ελπίζει να κατασκευάσει.
«Όλα τα σωματίδια έχουν «αντι» εκδοχές του εαυτού τους που είναι πανομοιότυπες αλλά έχουν αντίθετο φορτίο», λέει σε ένα άρθρο για το “The Conversation”.
Εάν τα σωματίδια εκπέμπουν μια συγκεκριμένη συχνότητα φωτός όταν συγκρούονται και εκμηδενίζονται, αυτό θα δείξει ότι τα σωματίδια περιέχουν πληροφορίες που προσπαθούν να διαφύγουν.
Και αν τα σωματίδια περιέχουν πληροφορίες, αυτό δείχνει ότι η πραγματικότητά μας είναι πολύ πιθανό ένα πρόγραμμα υπολογιστή – και ότι ζούμε σε μια προσομοίωση.
Ο φυσικός προτείνει νέο νόμο της φυσικής για να εξηγήσει πώς συμπεριφέρονται οι πληροφορίες.
Τον νόμο αυτό τον ονομάζει «δεύτερο νόμο της πληροφορικής».
Βέβαια είναι σημαντικό να γίνεται ξεκάθαρη η διάκριση μεταξύ φυσικής εντροπίας και εντροπίας πληροφοριών.
Το όνομά του είναι απλά μια αναλογία με τον δεύτερο θερμοδυναμικό νόμο, ο οποίος περιγράφει τη χρονική εξέλιξη της φυσικής εντροπίας ενός απομονωμένου συστήματος, το οποίο απαιτεί η εντροπία να παραμένει σταθερή ή να αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου.
Σε αντίθεση με τον δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής, ο δεύτερος νόμος της πληροφορικής δηλώνει ότι η εντροπία πληροφοριών των συστημάτων που περιέχουν καταστάσεις πληροφοριών πρέπει να παραμένει σταθερή ή να μειώνεται με την πάροδο του χρόνου, φτάνοντας σε μια ορισμένη ελάχιστη τιμή στην ισορροπία.
Αυτή η εκπληκτική παρατήρηση έχει τεράστιες επιπτώσεις σε όλους τους κλάδους της επιστήμης και της τεχνολογίας.
Με τη διαρκώς αυξανόμενη σημασία των συστημάτων πληροφοριών, όπως η αποθήκευση ψηφιακών πληροφοριών ή βιολογικές πληροφορίες που αποθηκεύονται σε γενετικές αλληλουχίες DNA/RNA, αυτός ο νέος ισχυρός νόμος της φυσικής προσφέρει ένα πρόσθετο εργαλείο για την εξέταση αυτών των συστημάτων και της χρονικής τους εξέλιξης.
