ΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΟΣ ΤΩ ΚΑΙΣΑΡΙ

Γράφει η  Touladam

Η μελέτη κάθε σελίδας αυτού του Βιβλίου, εκτός από έκπληξη και περισυλλογή, μου γέννησε μία συγκλονιστική  απορία την οποία θέλω να εκφράσω.

Ξεκινώντας από τον τίτλο “ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ”   που αφορά  στην Ανθρώπινη  ύπαρξη και επικαλούμενο πληθώρα τεκμηριώσεων  οι οποίες ανασύρονται μέσα από τα βάθη  της ανθρώπινης οδοιπορίας, θεμελιώνει κατά απόλυτο τρόπο αυτή την πικρή πραγματικότητα.

Έκτοτε διερωτώμαι πώς μέσα από τις τόσες αλήθειες που έχουν επισημανθεί και που κραυγάζουν μέσα από την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, τις παγκόσμιες Θρησκείες και Μυθολογικές πηγές και ΚΥΡΙΩΣ τις πάρα πολλές αναφορές του Χριστού μέσα στα Ευαγγελικά κείμενα, δεν έχουμε διαχωρίσει “τα Αληθινά Υπερσύμπαντα”  από “το σύμπαν του Κόσμου τούτου” το γεμάτο πόνο, ασθένεια, οδύνη, θάνατο.

Το πιο αξιοσημείωτο είναι, ότι αυτά τα κραυγαλέα εδάφια των ρήσεων του Χριστού που προβλημάτισαν  την συγγραφέα, είναι εκείνα που ο Ιησούς διαχωρίζει τον Πατέρα του της Βασιλείας των Ουρανών, από τον εξουσιαστή Άρχοντα του κόσμου τούτου,  τον Δημιουργό.

Χαρακτηριστική είναι η αναφορά, όταν ο Ιησούς ευρισκόμενος στην έρημο, τον παρέλαβε “ο άρχοντας του κόσμου τούτου”  εις όρος υψηλόν δείχνοντας του όλα τα βασίλειά του, που φυσικά ανήκαν στον κόσμο της ύλης, τον κατάδικό του κόσμο, προτείνοντάς στον Χριστό, να του τα χαρίσει, αρκεί να πέσει και να τον προσκυνήσει. …Φυσικά ο Ιησούς του έδωσε την αρμόζουσα απάντηση!

Ιδού μερικά εδάφια όπου γίνεται ξεκάθαρη η διαφορά:

Κατά Ιωάννη Κεφ. ΙΔ §2 «Εν τη οικία  του πατρός μου, είναι πολλά οικήματα. υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον, και πάλιν  έρχομαι και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν, δια να είσθε και εσείς όπου είμαι  Εγώ».

Ευαγγέλιο κατά Ματθαίον Κεφ. Κ §28  «Καθώς ο Υιός του Ανθρώπου δεν ήλθε διά να υπηρετηθεί αλλά να υπηρετήσει και να δώσει την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών». (Σε ποιόν αλήθεια θα πλήρωνε τα λύτρα;)

Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο Κεφ. ΙΔ §30  «(Έλεγε ο Ιησούς) δεν θέλω πλέον λαλήσει πολλά μεθ’ υμών  διότι έρχεται ο Άρχων του κόσμου τούτου και δεν έχει ουδέν εμοί».

Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο Κεφ. ΣΤ  §11 «Περί δε κρίσεως διότι ο άρχων του κόσμου εκρίθη». (Ποιος αλήθεια να ήταν ο άρχοντας του κόσμου τούτου που εκρίθη;  … Ο Πατέρας του Ιησού των Υπερσυμπάντων;)

Κατά Ιωάννη Κεφ. Η §23 «Και είπεν αυτοίς υμείς εκ των κάτω εστέ, εγώ εκ των άνω ειμί. Υμείς εκ του κόσμου τούτου εστέ, εγώ ούκ ειμί εκ του κόσμου τούτου».

Κατά Ιωάννη Κεφ. Η §32 «Και  γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς».

Ας  πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά.

Ένας καλοπροαίρετος πολίτης που θέλει να συνοδοιπορεί με την νομιμότητα, προσπαθεί να σέβεται τους νόμους της πολιτείας και να προσαρμόζει τις πράξεις του σύμφωνα με τα άρθρα του Συντάγματος. Αυτός ο δρόμος αν και έχει σχετικές δυσκολίες είναι προτιμότερος από τις αρνητικές κυρώσεις που θα υποστεί σε περίπτωση μη εφαρμογής. Οπωσδήποτε χρειάζεται συμμόρφωση και πειθαρχία. Αλλά όταν απο μικρό παιδί έχει γαλουχηθεί σωστά, προσπαθεί και το επιτυγχάνει. Και αυτό, το επιτυγχάνουν οι πολλοί, γι’ αυτό και το πλήθος των πολιτών κυκλοφορεί ελεύθερο σε αντίθεση με τους ολίγους τους ανυπάκουους που υφίστανται τις ανάλογες κυρώσεις.

Εδώ λοιπόν οι άνθρωποι αποδίδουν “τα της πολιτείας τη πολιτεία”

Και περνάμε σε ένα δεύτερο στάδιο προσαρμογής της συμπεριφοράς του ανθρώπου που αφορά στην συνείδησή του, τον ίδιο του τον εαυτό. Σε αυτήν την διαδικασία βοηθάει αυτό που ονομάζουμε “αυτογνωσία”. Τότε που ο εαυτός του ανθρώπου είναι ο ανακριτής και ο ανακρινόμενος μαζί. Είναι τότε που “ο Καίσαρας” απαιτεί,  και ο ίδιος πρέπει να πληρώσει. Αυτή η διαδικασία εκτυλίσσεται  σε τρεις ιδιαίτερα σημαντικούς χώρους:  (α) Στην Θρησκεία ως “Εξομολόγηση”, (β) στην ψυχιατρική επιστήμη ως “Ψυχανάλυση” και (γ) στην σοφία των Αρχαίων Ελλήνων μέσα από το ρητό “Γνώθι σ’ εαυτόν”.

Στο Βιβλίο “Αντέχεις την Αλήθεια” “Το χρονικό της Αιχμαλωσίας” στο κεφάλαιο “Αυτογνωσία”  αναφέρονται διεξοδικά όλες οι παράμετροι που αφορούν στον τομέα αυτόν ως ακολούθως:

«Η ουσιαστική  αυτογνωσία είναι  μία αρκετά οδυνηρή διαδικασία που δεν είναι μια παροδική κατάσταση, αλλά ένας τρόπος ζωής. Όποιον από τους πολλούς διαφορετικούς δρόμους της βαθιάς αυτογνωσίας αν ακολουθήσει ένας άνθρωπος, όλοι καταλήγουν σε δύο βασικούς κορμούς:
Ο ένας είναι ο “εγωισμός” και ο άλλος ο “ατομισμός”.
Και οι δύο καταλήγουν στο ίδιο σημείο αναφοράς “Το  Εγώ”.
Με την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης ο άνθρωπος μεταβαίνει από το σημείο “μείον” (-) στο σημείο “μηδέν”.
Εκεί στο σημείο “μηδέν” ο αναζητητής διαπιστώνει την απόλυτη ανικανότητα της ύλης να αναβάθμιση το πνεύμα».

(Ακολουθεί η υποσημείωση 89)

(Β) Ευαγγέλιο της ΑΛΗΘΕΙΑΣ (ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ) ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ ΤΟΥ NAC HAMADI 
“§39. Επειδή η ατέλεια της ύλης δεν προήλθε μεσω του Απείρου Πατέρα  αλλά προέκυψε την στιγμή της ανεπάρκειας. Αν και κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει ότι το άφθαρτο θα κατέληγε με αυτόν τον τρόπο”.

(Γ) ΕΡΜΗ ΤΟΥ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ Β ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ, ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ
“§3 Διότι οι άνθρωποι είναι γένος αμαρτωλό επειδή είναι θνητό και τα συστατικά του ειναι από κακή ύλη και συμβαίνει να πέφτουν σε σφάλματα, περισσότερο  εκείνοι στους οποίους δεν υπάρχει η δύναμη να βλέπουν το Θείο”.

Ας δεχθούμε λοιπόν ότι οι άνθρωποι είναι γένος αμαρτωλό. Και γίνεται αμαρτωλό θέλοντας να καλύψει τις πάσης φύσεως  ατελείωτες ανάγκες του υλικού του σώματος και τις ανάγκες όλων των ενεργειακών του υποστάσεων, ακροβατώντας επάνω στα ατελείωτα “θέλω” του προκειμένου να ισορροπήσει σύμφωνα με τους γραπτούς  και άγραφτους ηθικούς Νόμους.

Και εδώ γεννάται το κοσμογονικό ερώτημα και η δική μου απορία  που θέλω να εκφράσω:

Οι ευθύνες γι’ αυτήν την ατέλεια των ανθρώπων, που θα πρέπει άραγε να αναζητηθούν; 
Στο Κατασκεύασμα ή στον Κατασκευαστή;

Η λογική απάντηση  είναι ότι αν αυτό το κατασκεύασμα “του δούναι και λαβείν”  λειτουργεί ελαττωματικά αυτό επιβαρύνει και χρεώνει τον κατασκευαστή!

Και αυτός ο κατασκευαστής, όντας κάτοχος και εξουσιαστής ολόκληρου του υλικού και ενεργειακού οικοδομήματος, πόση υπευθυνότητα καταλογίζει στην κραταιότητά του;

Και όμως στην δεδομένη περίπτωση ο Κατασκευαστής απειλεί  με  τον πέλεκυν επί της κεφαλής  του δημιουργήματός του, δια μέσω της “Καρμικής του Επιτροπής” !!!

Δηλαδή διεκδικεί την τιμωρία του δικού του λανθασμένου δημιουργήματος, επειδή λειτούργησαν οι προδιαγραφές που ο ίδιος προγραμμάτισε!

Τελειώνοντας θέλω να εκφράσω την άποψη ότι όλες αυτές οι επισημάνσεις που αφορούν στην υπαρξιακή πορεία του κόσμου, ανασύρθηκαν από την συγγραφέα  με άμετρο σεβασμό και ιερή προσήλωση και ευθύνη, στοιχειοθετήθηκαν, συνδέθηκαν και το κυριότερο ζωντάνεψαν μέσα στις μνήμες των ανθρώπων.

Ευχαριστώ! Ευχαριστώ!