Ερμής Τρισμέγιστος: Οι 12 σμαραγδένιοι πίνακες

Πόσοι από εσάς έχετε ακούσει για τους 12 Σμαράγδινους Πίνακες της αρχαιότητας και πόσοι λιγότεροι έχετε γνώση των απαγορευμένων διηγήσεων που σώζονται χαραγμένες στην επιφάνεια τους; Διηγήσεις που οι σημερινοί αρχαιολόγοι αναφέρουν ως μύθο μη αποδεκτό για μετάφραση και διήγηση…

Ένα μύθο που μεταφράστηκε στις μέρες μας και διηγείται πως ο Θωθ ο Ατλάντειος, βασιλιάς – ιερέας της μυθικής Ατλαντίδας, ήταν εκείνος που ίδρυσε την πρώτη αποικία της χαμένης ηπείρου στη χώρα του Κεμ, την Αίγυπτο και την κυβέρνησε επί 16.000 χρόνια, περίπου από το 50.000 έως το 36.000 π.Χ., υπερβαίνοντας το γήινο θάνατο. Η μεγάλη του σοφία και η φήμη απλώθηκε πέρα από την αφρικανική ήπειρο, στη Νότια και Κεντρική Αμερική. Όταν έφτασε η εποχή να αφήσει την Αίγυπτο, ανέγειρε τη Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας (λανθασμένα αποδιδόμενη στον Χέοπα) πάνω από την είσοδο των Μεγάλων Αιθουσών του Αμένθη. [Οι ιστορικοί λένε]

Τοποθέτησε εκεί τα αρχεία του και όρισε φύλακες των μυστικών υψηλά εξελιγμένα άτομα της φυλής του. Οι απόγονοι των φυλάκων έγιναν ιερείς της πυραμίδας, ενώ ο Θωθ θεοποιήθηκε από εκείνους που έζησαν τις σκοτεινές εποχές μετά το πέρασμά του. Λέγεται πως στην τελευταία του ενσάρκωση έγινε γνωστός ως Ερμής ο Τρισμέγιστος (ο γνωστότερος θεός σε όλες τις ανεπτυγμένες κοινωνίες της αρχαιότητας), οπότε και χάραξε τα 12 κείμενα που γνωρίζουμε ως Σμαράγδινους Πίνακες, μία μεταγενέστερη αλλά μικρότερη έκθεση των αρχαίων μυστηρίων που φυλάσσονταν αρχικά από τους ιερείς της Μεγάλης Πυραμίδας.

Χαρακτηριστικά τα λόγια του 4^ου και του 8^ου πίνακα, οδηγούν τον αναγνώστη του σήμερα να αντιληφθεί ότι η συμβατική ιστορία που μας διηγούνται οι ιστοριογράφοι είναι η ήσυχη επιφάνεια μιας λίμνης γεμάτης θησαυρούς εξωγήινων αποικιστών. Παρακάτω σας παραθέτω κάποια αποσπάσματα για να κατανοήσετε τι εννοώ και τι μας αποκρύπτουν:

«Σε σένα, ω άνθρωπε, προσφέρω τη γνώση μου. Σε σένα προσφέρω το Φως. Άκουσε τώρα και λάβε τη σοφία μου, που έχει έλθει από τα πεδία του διαστήματος, του πάνω και πέρα.

Δε μοιάζω με τον άνθρωπο, γιατί έχω ελευθερωθεί από τις διαστάσεις και από τα πεδία. Στο καθένα παίρνω νέο σώμα. Στο καθένα αλλάζω τη μορφή μου. Τώρα γνωρίζω ότι η μορφή δεν είναι παρά το άμορφο. … Πολύ πριν υπάρξει η Ατλαντίδα, υπήρχαν άνθρωποι που ερευνούσαν στο σκοτάδι, χρησιμοποιώντας τη σκοτεινή μαγεία, καλώντας όντα από το μεγάλο βυθό που υπάρχει κάτω από μας. Τούτα τα όντα ήλθαν σε αυτόν τον κύκλο. Ήταν άμορφα, από μια άλλη δόνηση, και αόρατα στα παιδιά των ανθρώπων της γης. Μόνο με το αίμα μπορούσαν να ζήσουν σε αυτό τον κόσμο.

Σε παρελθούσες εποχές είχαν υποταχθεί από τους Δασκάλους και οδηγηθεί κάτω στο μέρος από το οποίο είχαν έλθει. Ωστόσο μερικά παρέμειναν, κρυμμένα σε τόπους και πεδία άγνωστα στον άνθρωπο. Ζούσαν στην Ατλαντίδα σαν σκιές αλλά μερικές φορές εμφανίζονταν ανάμεσα στους ανθρώπους. Αυτό γινόταν κυρίως όταν τους προσφερόταν αίμα. Κινούνταν λοιπόν ανάμεσά μας με ανθρώπινη μορφή αλλά ήταν άνθρωποι μόνο στην όψη. Όταν διαλυόταν η ψευδαίσθηση που δημιουργούσαν, έβλεπε κανείς ότι είχαν κεφάλι φιδιού. Ωστόσο εμφανίζονταν στον άνθρωπο σαν άνθρωποι. Σιγά σιγά εισχωρούσαν στα Συμβούλια λαμβάνοντας ανθρώπινες μορφές.

Με τις τέχνες τους σκότωναν τους αρχηγούς των βασιλείων. Έπαιρναν τη μορφή τους και κυριαρχούσαν στους ανθρώπους. … Ωστόσο, γνώριζε ότι και οι Δάσκαλοι ήταν ισχυροί στη μαγεία. Μπορούσαν να ανασηκώσουν το Πέπλο από το πρόσωπο του φιδιού και να το στείλουν πίσω στον τόπο του. Ανασήκωσαν γρήγορα το Πέπλο από το φίδι και το εκδίωξαν από τον τόπο των ανθρώπων.»

Πως όμως οι Σμαράγδινοι Πίνακες και τα μυστικά τους διασώθηκαν έως σήμερα;

Γύρω στο 1300 π.Χ., στην Αίγυπτο, οι αρχαίοι Κεμ βρίσκονταν σε αναταραχή και πολλές αντιπροσωπείες ιερέων στάλθηκαν σε άλλα μέρη του κόσμου. Μεταξύ αυτών ήταν και κάποιοι από τους Ιερείς των Πυραμίδων που μετέφεραν μαζί τους Σμαράγδινους Πίνακες ως τάλισμαν με τα οποία μπορούσαν να εξασκήσουν εξουσία επί των λιγότερο ανεπτυγμένων ιερέων των φυλών που προέρχονταν από άλλες αποικίες των Ατλάντων. Η συγκεκριμένη ομάδα ιερέων που έφεραν τους Πίνακες, μετανάστευσαν στην Νότια Αμερική όπου βρήκαν μία ακμάζουσα φυλή, τους Μάγια, που ενθυμούνταν πολλά από την Αρχαία Σοφία. Οι ιερείς εγκαταστάθηκαν μεταξύ τους.

Κατά τον δέκατο αιώνα οι Μάγια είχαν εγκατασταθεί ολοκληρωτικά στο Γιουκατάν και οι Πίνακες είχαν τοποθετηθεί κάτω από τον βωμό των μεγάλων ναών του Θεού Ηλίου. Έπειτα από την κατάκτηση των Μάγια από τους Ισπανούς οι πόλεις εγκαταλείφθηκαν και οι θησαυροί των ναών λησμονήθηκαν.

Από τότε ελάχιστοι μελετητές του 16^ου και του 17^ου αιώνα ασχολήθηκαν με το θέμα (Johannes Trithemius 1506, Chrysogonus Polydorus 1541, Heinrich Khunrath 1606, Zetzner’s heirs 1661, Isaac Newton 17^ος αιώνας μ.Χ.) και λίγα μεταφρασμένα χειρόγραφα, σχέδια και αναπαραστάσεις σώζονται, και ειδικά για ένα περιπλανώμενο Πίνακα στην Ευρώπη.

Επίσης, ένα ιστορικό γεγονός που αποφεύγουν να παρουσιάζουν οι ιστορικοί ήταν και οι αποσπασματικές μεταφράσεις του Μακεδόνα Ιωάννη Στοβαίου, τον 5ο αιώνα μ.Χ.. Ο Στοβαίος εργάστηκε πάρα πολύ με έναν Σμαραγδένιο Πίνακα του Τρισμέγιστου, μεταφράσεις που βρίσκουμε σε αποσπάσματα του τετράτομου βιβλίου του που είχε τον τίτλο «Ανθολογία», και που άφησε στο γιο του Σεπτίμιο. Εκεί βρίσκονται 17 κεφάλαια, τέσσερις διάλογοι και είκοσι δύο διδαχές που πραγματεύονται την αρχαία σοφία που εξιστορούταν στον Πίνακα.

«Το προϋπάρχον ον υπερέχει από όλα τα όντα του σύμπαντος. Είναι το πρωταρχικό ον, χάρη στο οποίον η ουσιότητα η καθολική λεγόμενη νοείται ως κοινό κτήμα των όντως όντων και των όντων που νοούντε καθ’ εαυτόν. Τα ενάντια ως προς αυτά όντα που υπάρχουν και αυτά καθ’ εαυτά, είναι η φύση που είναι ουσία αισθητή και που περιέχει στο είναι της όλα τα αισθήματα. Ανάμεσα στα αισθήματα βρίσκονται οι νοηματικοί και οι αισθητοί θεοί, οι μεν μετέχοντες των νοητών όντων οι δε των δοξαστών που επικοινωνούν με τους νοηματικούς θεούς.» (Στοβαίος 1, 41, 11).

Αρχές του 19^ου αιώνα, ο συγγραφεύς του βιβλίου “Οι σμαράγδινοι πίνακες του Θωθ” A. S. Raleigh, ο οποίος συνδέεται με την Μεγάλη Λευκή Στοά, καθοδηγήθηκε να βρει και να επιστρέψει στην Μεγάλη Πυραμίδα τους Αρχαίους Πίνακες. Πριν επιστραφούν, δόθηκε η άδεια να μεταφραστούν και να διατηρηθεί ένα αντίγραφο της σοφίας που είχε χαραχθεί επάνω τους. Αυτό έγινε το 1925 και μόλις το 2000 δόθηκε η άδεια να εκδοθεί σε βιβλίο ένα μέρος αυτών.

Σύμφωνα με τον Raleigh οι λεγόμενοι Σμαράγδινοι Πίνακες δεν ήταν στην πραγματικότητα σμαράγδινοι αλλά κατασκευασμένοι από μία ουσία άγνωστη στον άνθρωπο. Είναι άφθαρτοι και ανθίστανται σε όλα τα στοιχεία και όλες τις ουσίες. Η ατομική και μοριακή δομή τους είναι σταθερή και δεν επιδέχεται καμιά μεταβολή. Έτσι παραβιάζουν τον υλικό νόμο του ιονισμού. Οι Πίνακες είναι δεμένοι μαζί με κρίκους από ένα κράμα βαμμένο χρυσό που αναρτώνται από μία ράβδο του ιδίου υλικού. Η σοφία που περιέχουν είναι το θεμέλιο των αρχαίων μυστηρίων στην αρχαία γλώσσα της Ατλαντίδος.

Θα πρέπει εδώ να επισημάνω, ότι αν και οι αυθεντικοί πίνακες δεν έχουν θεαθεί δημόσια, οι μεταφράσεις του Dr. Releigh δεν σημαίνει πως είναι αναληθείς, διότι και άλλοι ερευνητές της εποχής του, όπως, η Έλενα Μλαβάτσκυ και ο Συρέ, παρουσίαζαν παρόμοιες αναφορές, σπρώχνοντας κι αυτοί την ιστορικότητά τους 40.000 χρόνια πίσω. (Ολοκλήρωση έρευνας: Harris Koutsiaftis ©2016.)

 ufotruth