Στο Θιβέτ ανάμεσα στους υψηλόβαθμους μοναχούς των μοναστηριών, υπάρχει μια συνήθεια: Αυτή, είναι η δημιουργία μιας σκεπτομορφής μέσω διαλογισμού, η οποία αποκαλείται ‘τούλπα’.
Η τούλπα είναι ένα πλάσμα, που δημιουργείται με τη δύναμη του νου, μετά από πνευματική πειθαρχία και διαλογιστική συγκέντρωση. Είναι μια τεχνική που εφαρμόστηκε από τους μοναχούς του Θιβέτ, οι οποίοι με νοητική δύναμη συσσωρεύουν ενέργεια και με την ισχυρή τους θέληση, υλοποιούν ένα πλάσμα που είναι ορατό απ’ όλους. Οι Θιβετιανοί αποκαλούν τη συγκεκριμένη οπτικοποίηση του μυαλού, Khorva (Hkhorva).
Αυτή η σκεπτομορφή/τούλπα, σαν μια στοιχειακή οντότητα, θα πρέπει να μπει στην υπηρεσία του μοναχού, υπακούοντας στις εντολές του. Όμως πολλές φορές αυτό δεν συμβαίνει· αντίθετα, δημιουργούνται δυσάρεστα έως και επικίνδυνα γεγονότα.
Στις περιοχές των Ιμαλαΐων, υπάρχουν αρκετές ιστορίες για τις σκεπτομορφικές υπάρξεις/τούλπα. Μια από αυτές διηγείται:
Ήταν κάποτε ένας μοναχός που ζούσε σε μια σπηλιά των Ιμαλαΐων αποκομμένος από το μοναστήρι του, σαν ερημίτης. Αποφάσισε λοιπόν να φτιάξει μια τούλπα ‒μια αστρική σκεπτομορφή‒ με σκοπό να τον υπηρετεί.
Μετά από επίμονη αυτοσυγκέντρωση, όχι μόνο ενεργοποίησε αλλά πρόβαλε και στην ύλη αυτήν τη σκεπτομορφή, η οποία υπακούοντας στις εντολές του μοναχού, τον υπηρετούσε ανελλιπώς.
Αυτό όμως είχε σαν αποτέλεσμα, η σκεπτομορφή αυτή, μέρα με τη μέρα, να γίνεται όλο και περισσότερο δυνατή, απορροφώντας διαρκώς ζωή και ενέργεια από τον μοναχό.
Έτσι πέρασαν τα χρόνια. Οι μοναχοί από το μοναστήρι γνώριζαν για αυτήν την παρουσία που ο ερημίτης είχε υλοποιήσει και δεν επισκέπτονταν τακτικά τη σπηλιά του μοναχού, θεωρώντας ότι αυτός έχει ‘κάποιον’ να τον φροντίζει.
Κάποια μέρα, μια ομάδα μοναχών από το μοναστήρι πλησιάζοντας το ερημητήριο, βρίσκει πεταμένο στα βράχια να διαλύεται το σώμα του άτυχου μοναχού.
Με αγωνία φτάνουν στη σπηλιά αλλά το θέαμα που βλέπουν τους σοκάρει. Η σκεπτομορφή/τούλπα είχε γίνει τόσο πολύ ισχυρή, που αφού σκότωσε τον μοναχό, είχε πάρει πλέον τη θέση του…
Η Τούλπα της Madame Alexandra David-Neel
Μια άλλη ιστορία διηγείται η Γαλλίδα Madame Alexandra David-Neel [1868-1969] εκθέτοντας την προσωπική της εμπειρία, όταν δημιούργησε μια τούλπα.
Η Αλεξάνδρα Ντέιβιντ-Νιελ, απεικονίζεται εδώ ―όχι με την τούλπα― αλλά με τον βοηθό της Sikkimese
Η Μαντάμ David-Néel ταξίδεψε σε πολλές χώρες και από αυτά τα ταξίδια είχε πολλές και παράξενες εμπειρίες. Κάποτε συνάντησε έναν μάγο που της έμαθε διάφορες διανοητικές και ψυχικές μεθόδους και κάποια στιγμή αποφάσισε να φτιάξει η ίδια μια τούλπα.
Στη σελίδα 283 του βιβλίου της «With Mystics and Magicians in Tibet» περιγράφει την ιστορία της.
Εν περιλήψει η ιστορία έχει ως εξής:
Όταν η Alexandra David-Neel αποφάσισε να φτιάξει η ίδια μια τούλπα, για να μην επηρεαστεί από τις Θιβετιανές εικόνες και είδωλα που είχε δει στα ταξίδια της, επέλεξε να δημιουργήσει έναν παχύ χαρωπό μοναχό, που μπορούσε να φανταστεί πολύ καθαρά.
Αποσύρθηκε λοιπόν σε απομόνωση και για μερικούς μήνες αφιέρωσε κάθε λεπτό της ημέρας της σε ασκήσεις αυτοσυγκέντρωσης και οραματισμούς. Μετά από μερικούς μήνες σχηματίστηκε ο φανταστικός μοναχός.
Άρχισε να βλέπει σύντομες εμφανίσεις του μοναχού, με τη γωνιά του ματιού της. Μετά, άρχισε να γίνεται πιο χειροπιαστός σε εμφάνιση, και τέλος υλοποιήθηκε εντελώς και ζούσε στον ίδιο χώρο μαζί της.
Τότε η Ντέιβιντ-Νιελ, έσπασε την απομόνωση της και ξεκίνησε για μια περιοδεία μαζί με τους υπηρέτες και τις σκηνές της. Ο μοναχός, ενώθηκε κι αυτός με την ομάδα και ακολούθησε το καραβάνι, απόλυτα ορατός, κάνοντας πράξεις που δεν του τις είχε υπαγορεύσει η Ντέιβιντ-Νιελ, και ούτε καν περίμενε ότι εκείνος θα τις κάνει. Για παράδειγμα, σταματούσε το περπάτημά του και κοίταζε γύρω του ―όπως κάνει ένας ταξιδιώτης. Μερικές φορές η Μαντάμ Νταίηβιντ-Νηλ αισθάνθηκε τον μανδύα του να τρίβεται πάνω στον δικό της, και το χέρι του μια φορά ακούμπησε στον ώμο της.
Τελικά, η τούλπα της Μαντάμ Νταίηβιντ- Νήλ άρχισε να διαμορφώνει μια απρόσμενη και ανεπιθύμητη συμπεριφορά. Ο μοναχός έγινε πιο λεπτός, η έκφρασή του απέκτησε κακία κι έγινε κακοήθης και πονηρός.
Μια μέρα, ένας βοσκός που έφερε λίγο βούτυρο σαν δώρο στην Μαντάμ Νταίηβιντ-Νήλ, είδε την τούλπα μέσα στην σκηνή της και την πέρασε για αληθινό μοναχό.
Η τούλπα άρχισε να γίνεται ενοχλητική και τολμηρή και σύντομα έφυγε τελείως από τον έλεγχο της Μαντάμ Νταίηβιντ- Νήλ.
Η δημιουργία της είχε γίνει όπως η ίδια την ονόμασε: «ένας εφιάλτης της ημέρας και της νύχτας». Έτσι, αποφάσισε να την ξεφορτωθεί. Χρειάστηκαν έξι μήνες αυτοσυγκέντρωσης και περισυλλογής για να το πετύχει, μέχρι που εξαφάνισε εντελώς τον μοναχό…
Με την σκέψη του ο άνθρωπος, μπορεί να δημιουργήσει ολόκληρους κόσμους, όμως, επειδή τα αποτελέσματα μπορεί να μην είναι τα επιθυμητά, χρειάζεται πολύ προσοχή και σύνεση.
Εξαιτίας της ισχυρής σκέψης των ανθρώπων της Τέταρτης Ρίζας Φυλής, δημιουργήθηκε η αστρική δυναστεία των Νεφελείμ που ακόμη σήμερα —στην Πέμπτη Ρίζα Φυλή— τροφοδοτείται από αυτή την σκέψη και διευρύνεται με μεγάλη ταχύτητα.
[Απόκρυφο Βιβλίο του Ενώχ, Κεφ. 15] §9. Τα πνεύματα των γιγάντων, θα είναι όπως τα νέφη [το Αρχαίο Ελληνικό κείμενο γράφει: «τα πνεύματα των γιγάντων Ναφηλείμ» (Νεφελείμ) που παρερμηνεύεται ως ‘νέφη’], τα οποία φέρουν εις την γην όλων των ειδών τας μάστιγας (πληγάς), την χολέραν, τον πόλεμον, την σιτοδείαν και την θλίψιν. §10. Δεν θα τρώγουν και δεν θα πίνουν, αόρατα εις τα βλέμματα (είναι οι αστρικές υπάρξεις) και θα εξαναστούν (=αγανακτούν) ακόμη κατά των ανδρών και των γυναικών, διότι έλαβον εξ αυτών την ζωήν εις ημέρας καταστροφής και σφαγής».
